Afscheid.

[Prr.]

Zingen, lachen, dansen
Dansen, lachen, zingen
En dat nog een keer
Kom je met mij naar de kust gelopen
Golven slaan op de rotsen
Ik word bang
Maar jij troost me weer
Keer op keer
Ben jij daar
Om mij gerust te stellen.
Maar nu, ben jij weg, en weet ik niet wat ik zonder je moet
Je bent tastbaar
Maar het zal nooit meer als vroeger worden
Gescheiden.

Het is niet echt iets he?

Het is juist wel goed! En er zitten enkele herkenningspunten in. Daarnaast verwoord je bepaalde emoties heel goed. Het is misschien geen wereldgedicht, maar het is wel mooi. Ga zo door! (en stuur me eens een mailtje terug)

[Porcelain]

Hm, ik weet er niet zoveel over te zeggen, toch maar even proberen gezien de weinige reacties erop.

Ik zou in dit gedichtje proberen een mooier lopend ritme te maken, ik kan dit er nu niet in terugvinden.

Probeer het speelse van de eerste paar zinnen vast te houden. Als je 'dramatisch' begint te worden vind ik het gedicht veel minder worden. Deze zin:
'Maar nu, ben je weg, en ik weet niet wat ik zonder je moet'
Vind ik heel zonde, en ook niet echt een zin voor in een gedicht. Bovendien is de komma na 'nu' helemaal niet nodig.

Je avatar!! <3!! 'Kijk eens, kleine beer, ik heb de maan voor je gehaald'