Oude vriendin..

[BrunetJuh]

Dit kan misschien nog wel een aardig verhaaltje worden. ik hoop dat jullie de moeite zouden willen doen om het te lezen.

Toen ik naar de middelbare school ging kwam ik in een hele leuke klas terecht. Hartstikke spontane mensen en altijd lol. Er zat echter 1 meisje E. in de klas die heel stil is en maar achter 2 meisjes aanliep. Wij vonden het eerst maar raar dat zij altijd zo stil was en nooit een keer iets zei. Ik weet niet hoe het kwam, maar ik kwam in een gesprek met haar. Ze vertelde dat ze niemand had en dat ze met die 2 meisjes naar die school was gekomen en dat die meisjes haar pestten. Ik vond dat ongelofelijk debiel en ging meer met E. optrekken. Het bleek juist een leuke meid te zijn en we werden goede vriendinnen. We gingen steeds meer afspreken en later bij elkaar logeren.

Op een gegeven moment krijgt ze wat met een vriend van mij. Hartstikke leuk natuurlijk! Maar dat is vreselijk mis gegaan door omstandigheden. Ze vertelde van alles wat ze met hem deed. Dat ze ontmaagd werd door hem, dat ze 's nachts stiekem naar zijn huis fietste en bij hem onder de lakens dook om seks te hebben en dat hij dat 's nachts bij haar deed. En zo kwamen er ergere acties. Op een gegeven moment maakt hij het uit met haar en ze was echt verdrietig. Na een paar weken uitgehuild te hebben, bleek dat ze nog wel seks hadden en dat ze nog steeds stapel op hem was en hij niet op haar. Vanaf die tijd ging ze zich heel sletterig gedragen. Dat vond ik echt totaal niks voor haar, maar toch gebeurde het.

Langzaam kwam ik er ook achter dat het tussen ons steeds minder werd. Onze interesses lagen niet echt bepaald dicht bij elkaar. Ik hou van uitgaan en van leuke dingen doen. Zij houdt meer van knus binnen blijven en meer van dat soort dingen.

Ook waren haar ouders gescheiden. Daar had ze het heel erg moeilijk mee. Ze woont bij haar vader, maar als ze afsprak met haar moeder, kwam die gewoon niet opdagen. En daar was ze telkens weer kapot van.

Nu we allebei in Havo 4 zitten, en we allebei verschillende profielen gingen doen zagen we elkaar steeds minder. Ik heb haar met kerst nog mee naar de bioscoop genomen, maar ik merkte gewoon dat het niet meer zo klikte tussen ons. Ze was niet meer degene waar je mee kon lachen en altijd zo droog was. Ik voelde me gewoon niet meer op mijn gemak bij haar. Ze leek wel een vreemde.

Ze is gewoon zo veranderd. Ze is heel schuw voor de buitenwereld geworden. Ze praat met niemand en zit altijd stil in een hoekje. Ze zou ook niet zomaar met iemand contact zoeken. Als ik hoi zeg, durft ze amper wat terug te zeggen. Ik ga niet meer met haar om, omdat ze gewoon niet meer de 'vroegere' E. was die zo leuk was en grappig.

Nou belde vanavond een oude leraar van me op dat E. bij hem was geweest. Ze zei dat ze zich niet op haar gemak voelde op school en dat ze geen vrienden heeft. Toen begon ze te vertellen dat we eerst hele goede vrienden waren. Nou wil die leraar graag dat ik met haar in gesprek gaat over dat zij zich niet lekker voelt. Ik heb ja gezegt, maar eigenlijk heb ik daar geen zin in. Het klinkt misschien stom , maar doordat ze zo eenzaam op school is, kan ze wel wat socialer worden. ze heeft over niemand een goed woordje en iedereen is slecht. Ik ga al een half jaar niet meer met haar om. Ik voel me gewoon niet meer zo op mijn gemak bij haar. Ze is mijn type niet meer en we zijn behoorlijk uit elkaar gegroeid.

Ik wil haar dolgraag helpen, maar zoals vroeger zal het nooit meer worden. Zij is veranderd en ik ben veranderd. Wat zal ik tegen haar moeten zeggen en wat denken jullie wat ik het beste kan doen?

Alvast bedankt voor de moeite!

[MTpower]

Gewoon zeggen wat je hier hebt gezegd.... eerlijk tegen haar zijn.
Ik denk dat ze dit best zal begrijpen, ze heeft er zelf misschien nooit bij stilgestaan.

Wees eerlijk, dat is vooral belangrijk, denk ik. Zeg wat je voelt en denkt, ik denk dat haar dat ook wel kan helpen

Vriendschappen komen en vriendschappen gaan. Ik denk niet dat je iets hoeft te doen.

[Girl With Faith]

Aan de ene kant is het niet jou verantwoordelijkheid, jullie zijn uit elkaar gegroeit en dat gebeurd nou eenmaal.
Maar het kan ook zijn dat ze ontzettend met dit hele gedoe zat en daarom minder met jou optrok. Ga eens goed met haar praten, en kijk of het goed komt. Het kan nooit kwaad, vroeger was het immers super.

[Smobbo]

Zeg haar hoe je over haar denkt, en vooral waarom. Met een beetje geluk gaat er bij haar dan een lampje branden.
Het is duidelijk dat ze zich gewoon wat opener tegen over anderen moet opstellen.

[love is life]

Ik denk dat alles gezegd is geweest wees eerlijk zonder grof of kwetsend te zijn. Zeg wat je vindt dat ze moet doen en wat ze zou moeten doen om zich beter te voelen ... meer kan je niet doen denk ik

[Morri]

Je zou gewoon belangstellend kunnen vragen hoe het met haar gaat. Mocht ze gewoon 'goed' zeggen, kun je zeggen dat ze er niet zo goed uit ziet o.i.d. Zo kun je wat verder vragen naar hobbies etc. en dan zie je maar hoe het gesprek loopt. Misschien moet je een beetje herinneringen op halen aan vroeger ofzo, dat ze dan wat los komt.

Mocht ze nu echt helemaal niets (willen) zeggen, dan moet je gewoon ophouden, je bent immers geen psycholoog. Ik zou wel met haar praten, je bent namelijk (denk ik) de aangewezen persoon. Dat ze nu niet zo sociaal is kan komen omdat ze zich gewoon slecht voelt en denkt dat niemand haar nog ziet staan.

Verder denk ik dat je gewoon moet doen wat jij denkt dat goed is, ik ken jullie niet en kan de situatie dus ook niet inschatten.

Succes!

[BrunetJuh]

bedankt voor jullie reacties! als het gesprek voorbij is, horen jullie hoe het is gegaan!

[BrunetJuh]

We hebben (even) wat gepraat en ik heb hun duidelijk gemaakt dat een verdere gesprek wenig nut had, omdat het gewoon niet meer klikt tussen ons. Zij zelf zei niks en de leraar kon het wel begrijpen. dus het is gelukkig goed gekomen!