De lego voorbij
“Maar nee, ik wil, ik wil niet meer
opnieuw met lego moeten spelen,
het bouwwerk van mijn ziel opzetten
- de tekening allang verscheurd -,
want altijd komen ze weer langs
en schoppen alles in elkaar,
omdat
om niets
alleen om mij.
Wat ze ook doen, ik laat ze maar,
het spelen is allang voorbij.”
“Maar lief, ik puzzel al een tijd
jouw duizend stukjes bij elkaar.
Nog één,
maar juist
de laatste steen
krijg ik niet voor elkaar.
Want dit spel moet je samen doen
en lego is nooit klaar.”
Ik twijfelde of ik dit moest posten, want het is wel heel specifiek voor iemand geschreven, en redelijk snel ook. Maar misschien valt er toch wat over te zeggen