Was opzich wel grappig om er te zijn. De grootste rebel uit die tijd liep opeens rond in een roze polo en had een knotje in, iedereen was opeens oud en netjes geworden, sommige mensen waren nog steeds mooi, anderen nog lelijker dan ik me had voorgeteld en de grootste etters uit die tijd wilden door de grond zakken als je ze overdreven vriendelijk aansprak
Ook leuk: 'Jij bent getrouwd hè? hadden we ook niet anders van je verwacht...' Ook weer wat leraren gesproken, opzich allemaal wel aardig.
Maar inderdaad, de mensen die ik echt graag had willen zien waren er niet, en de mensen die ik sprak, spreek ik daarbuiten ook wel.
Wel sund trouwens, hoorde dat er 2,5 week geleden een oudklasgenoot overleden was aan een hartstilstand... zomaar opeens...