Omdat ik me verveel en al half en half aan Vogelvrij had beloofd dit te posten, lang geleden dan. Verder: iemand een synoniem voor jullie?
Het verschil tussen willen en kunnen, 8 mei 2005
Ik wil het wel, geloof me, ik zou willen dat ik het kon. Maar ik kan het niet, ik ben niet sterk genoeg om al jullie problemen en zorgen op me te dragen, ook al schijnen jullie dat soms wel te denken. Niemand beseft dat ik ook wel eens hulp nodig heb, een arm om me heen, een lief woordje. Ik help jullie altijd, is het dan echt te veel gevraagd om een keer te merken dat ik me naar voel? O god, als jullie eens zouden weten hoe ik echt ben – zouden jullie dan nog altijd met alles bij mij komen? Het voelt soms alsof jullie niet weten dat ik ook maar een mens ben, iemand die zo haar probleempjes heeft. Ik kan jullie niet altijd op mijn schouders dragen, ik heb ook iemand onder me nodig – net als jullie. Ik wil jullie maar al te graag helpen en ik doe het zoveel ik kan, alleen krijg ik er niets voor terug. Jullie nemen alleen maar, nemen mijn hulp en tegelijkertijd bouw ik een raam op tussen mezelf en de werkelijkheid – zo’n raam met aan de ene kant een spiegel en waar je vanaf de andere kant doorheen kunt kijken. Ik zie jullie wel, maar zien jullie mij ook? Niemand schijnt te snappen dat ik niet alles kan wat ik wil, al lijkt dat soms wel zo. Het lijkt alsof mijn leven op rolletjes loopt, maar die beginnen door te zakken onder het gewicht van jullie problemen en dat van mij er boven op. Rolletjes zijn sterk genoeg om één leven te dragen, meestal, maar meerdere is teveel gevraagd.
Ik wil zo graag, maar ik kan het niet.
Of is het jullie bedoeling – gooien jullie bewust alles op mij, met de intentie me in te laten storten? Ik zou het niet doen, als ik jullie was, want er komt een moment dat ik op zal staan en alles van me af zal gooien. Jullie zullen beseffen dat je duizend jaar geslapen hebt en dat het nu mijn beurt is. In dat geval zullen jullie het weten, geloof me.