Opgedragen aan alle dingen die me zorgen baren

[Lalala1111]

Zo liggen we daar:
in hoogzomer rode zonnestralen
verborgen onder vijftig graden
(jaren)

In en op en tussen gras
verhit door honger, vuur, verlangen

En net als mieren altijd bezig op te bouwen tot vervelens toe maar zelfs de wereld is niet anders; men steekt nimmer handen uit naar mensen, enkel aan de rand van een ravijn.










Ja, dan kan ik wel pochen op de chat dat ik al wéken niet meer dicht, maar ik heb op vakantie toch wel iets geprobeerd te schrijven. Zie hier, le resultaat.

[Diary of Dreams]

De eerste strofe trekt mijn aandacht, de tweede is wel wat minder. De derde vind ik ook wat twijfelachtig, ik zie het nut van het cursief zetten en de lange zinnen niet echt in, het stoort meer.
Hij is best apart, je raakt nieuwschierig naar de echte boodschap, leuk.

Ow, en als jij stiekem toch wat heb geschreven moet ik dat zeker ook doen?

[Disintegration]

Het begin is aardig, maar ik heb zo het gevoel dat je aan de twee overige strofes moet schaven.

"men steekt nimmer handen uit naar mensen, enkel aan de rand van een ravijn. "

hier zou ik woorden veranderen, of bijvoegen, het klinkt allesbehalve vlot.

misschien moet je de tweede helft weggooien en met het begin iets moois maken?

[Lalala1111]

Ik weet, ik voelde het ook zo, nadat ik het herlas en herlas en herlas. Maar, ik heb het in zijn eerste, puurste stadium gepost, met de bedoeling om daar kritiek (ofwel bevestiging) op te krijgen.

Dus dank, DoD en Disintegration

[Reem]

Ja, ik ben het eens met mijn voorgangers... De eerste strofe is veelbelovend, maar de tweede en derde strofe minder. Zo'n poëtisch-proza stukje vind ik echt wel leuk, maar hier zie ik de functie er niet goed van in... hoewel het beeld dat je schept mooi is, vooral van die mieren. Maar zoals Disintegration al zei, het klinkt niet erg vlot. Ik zou het nog eens herschrijven en kijken wat daarvan het resultaat is.