Brief aan de Nacht

[Flower_4_u]

(wat een mens doet die niet slapen kan)




11 november 2005
02.37u



Dag Nacht (of is de aanspreking ‘Nacht Nacht’ hier beter op zijn plaats?),


Ik schrijf je deze brief omdat ik te kampen heb met insomnia. Sinds 10.30 stipt ben ik druk bezig met het omploegen van bed en bijhorende donsdekens (en het is niet eens de tijd van het jaar om te zaaien. Sterker nog, volgens onze scheurkalender, die sinds 1 januari 2005 fier onze wc siert, is november de slachtmaand).
Eigenlijk had ik beter moeten weten. Ik had weer eens het goeie voornemen om vroeg mijn bed in te duikelen, zodat ik morgen –vandaag dus – fris en fit zou zijn (en dus in perfecte conditie om bergen schoolwerk te verzetten). Maar je hebt me weer liggen, Nacht –of liever: zitten. Oh lag ik nu maar zoet en stil in dat warme bed van mij -. Telkens als ik vroeg ga slapen stuur jij een kolonie gedachten naar mijn hoofd, netjes in rijen van twee, en zo passeren zij ook elke kronkel van mijn hersenen. Mijn oma zou hierop zeggen dat een ezel zich geen twee keer aan dezelfde steen stoot. Een Eva Mouton stoot zich dus wel, en meerdere keren, aan hetzelfde voornemen.
Bij deze weet je mijn naam, want door mijn tsunami aan klachten ben ik mezelf vergeten voorstellen. Mijn excuses hiervoor, Nacht, want ook al haat ik je nu een beetje, ik moet toegeven dat je me ook al mooie dromen hebt bezorgd.
Eva Mouton dus, aangenaam. ‘Mouton’ is inderdaad het Franse woord voor ‘schaap’. Een beetje ironisch, maar wel zeer toepasselijk in deze context, vind je niet?
Duizenden schapen telde ik in de voorbije 4 uur, maar geen enkel blaatbeest was in staat om de insomnia naar verre oorden te boksen. Ik groepeerde ze per 10 en volgens geslacht (vuile manieren vond ik hier namelijk zeer ongepast), tot ik er honderd had en ze aan de kant kon zetten. Dan kon ik opnieuw beginnen en zo kwam ik natuurlijk al snel aan een massa decibelverspreiders. Dit was een probleem, daar ik heel erg moeilijk de slaap kan vatten met zoveel gebèèh rond en in mijn hoofd.
Ik geef toe dat insomnia ook een mooie kant heeft. Tussen al die schapen door herontdek je namelijk de nacht. Ik ontdek een ritmisch geluid in het zoemen van de ijskast en het tikken van één of ander godvergeten rondslingerend uurwerk. Ik kijk naar buiten en zie de oranje huizen, straten, bomen. Alles is zo lekker monotoon en rustig en saai en vol vrede. Zó monotoon en rustig en saai en vol vrede zelfs, dat ik niet eens de schim opmerk die naast me staat en meeleest. Zachtjes tikt hij op mijn schouder en ik schrik even op. Ik maak kennis, Morpheus is zijn naam en hij zegt je te kennen, Nacht. Ik doe je de groeten van hem. Ik vraag of hij warme melk met honing lust maar dat lust hij niet. Hij neemt mijn balpen vast, kijkt ernaar en laat hem vallen. Zacht tilt hij me op en wiegt me en in zijn armen
val ik

uiteindelijk


in


…

[Vogelvrij]

Leuk, leuk. Het heeft een flink aantal grappige zinnen, al moet je misschien daarmee wel oppassen dat het niet teveel gaat worden. Maar hier vind ik het leuk

Ik vraag me altijd af of jouw sig echt waar is, even tussendoor.

Maar je hebt me weer liggen, Nacht –of liever: zitten.

Die zin snap ik niet echt

Eigenlijk vind ik het jammer dat je insomnia nog een mooie kant toedicht, die kant zie ik dan blijkbaar nooit of zo Ik vind het altijd alleen maar verschrikkelijk

[Flower_4_u]

Vogelvrij schreef op 11-11-2005 @ 13:31 :
Leuk, leuk. Het heeft een flink aantal grappige zinnen, al moet je misschien daarmee wel oppassen dat het niet teveel gaat worden. Maar hier vind ik het leuk

Ik vraag me altijd af of jouw sig echt waar is, even tussendoor.

Die zin snap ik niet echt

Eigenlijk vind ik het jammer dat je insomnia nog een mooie kant toedicht, die kant zie ik dan blijkbaar nooit of zo Ik vind het altijd alleen maar verschrikkelijk

Mijn sig is gewoon een supergrappige zin vind ik (en zeer lang waar, tot een aantal mensen uit medelijden ofzo priveberichtjes begonnen sturen ).
Als je zo lang wakker bent, moet je wel de mooie kant beginnen zien, anders word je gek (ik toch ), het is dus puur functioneel eigenlijk.
Misschien zeggen jullie dat niet in Nederland: "je hebt me weer liggen"? Dat wil zeggen "je hebt me weer beetgenomen" ofzoiets. Ik neem het letterlijk en zeg: je hebt me weer zitten, omdat ik niet lig zoals zou moeten, maar aan tafel zit.

[Vogelvrij]

Dat zal dan wel een Belgische zin zijn, ja

(en ik word ook altijd echt gek als ik niet kan slapen, heb soms echt zo´n paar nachten achter elkaar dat ik uren wakker lig en daar word ik niet bepaald vrolijk van)

[I C U]

Fijn stukje, vermakelijk en er zitten goede dingen in Zoals dat 'je hebt me weer zitten'-ding, die ik wel meteen snapte Tja, fijn