misschien dat hier al andere topics over zijn geweest, maar die kon ik zo snel niet vinden..
het "probleem", voorzover het een probleem is. Ik heb een hele goede, zegmaar gerust een beste vriendin. Zonder dat ze "mijn vriendin" is, weet ik eigenlijk alles van haar en weet ik wanneer ze wat voelt (omdat ik haar geschiedenis ken). Dit is wederzijds.
Omdat we elkaar zo goed aanvoelen, is er eigenlijk een soort broer-zus relatie ontstaan. De laatste paar maanden had ze erg veel last van terugvallen, en ik van problemen thuis, waar we elkaar eigenlijk min of meer bovenop hebben gepraat.
Oftewel, zoals Guusje Meeuwis wel 's gezegd heeft:
"We hebben gelachen, gehuild en gevochten
We hebben gedronken en we hebben versierd
We hebben getreurd en het leven gevierd
We hebben gezworven en blauwtjes gelopen
We hebben gedaan en we hebben gedacht
We hebben gebeld in het holst van de nacht
Gedeeld wat het leven ons bood
Een vriend en een bondgenoot"
Dat is denk ik de beste omschrijving voor hetgeen wij "hebben". (we hebben elkaar alleen een paar keer op de mond gekust, bij een afscheid dat voor langere tijd was, paar keer gebeurd. Verder nooit verder gegaan dan dat.)
Maar, nu komt het.. de laatste paar weken lijkt het soms wel, of het meer is dan het was. Zowel van haar kant, als van de mijne, zijn er soms van "die" opmerkingen, die er vroeger niet waren.
Daarnaast is er de wetenschap, dat ze op mijn vorige relatie (duurde maandje of 3, maar toch) erg lauw reageerde toen ik dat meedeelde, en ook weer een soort verheugd toen ik belde dat we er mee stopten destijds. Dit kan natuurlijk ook komen doordat ze misschien bang is dat ik dan minder aandacht aan haar zou geven (was niet zo, wie een relatie met mij wil, zal haar erbij moeten accepteren, is destijds ook gebeurd).
Morgen gaan we een hele dag samen leuke dingen doen, omdat we elkaar ruim een maand niet zullen zien. Het zal ongetwijfeld ter sprake komen, we hebben er al wel vaker grappend over gehad, dat we soms wel een stelletje lijken. Dit was echter altijd grappend, gemeenschappelijke vrienden die ons allebei goed kennen, zeggen dat ook, dat we broer-zus lijken, en geen vriend/vriendin.
Op dit moment, en dat durf ik eerlijk toe te geven, lijkt het me erg leuk om een relatie met haar te beginnen. Alleen zal ik dit niet zo aan haar durven toegeven, omdat ik niet zeker weet, hoe zij er tegenover staat. Daarnaast ben ik heel erg bang, dat
- wanneer ik het zeg, en zij er niet zo over denkt, onze vriendschap daardoor overschaduwd wordt
- wanneer zij het ook zo ziet, en we beginnen wat, het misschien ooit uitraakt, waardoor de vriendschap hoogstwaarschijnlijk erg zal veranderen
zijn er mensen die dit herkennen, zo ja, wat hebben jullie op dat moment wel/niet gedaan?
Bedankt voor het lezen van het lange verhaal en de reacties