Saint Vincent en de Grenadines.

[CSN]

Ik schreeuw door de woede van de zon en mij heen:
‘Is de Shakespeare-creatie dan eindelijk juist?’
Hij zegt dat hij het balkon van zijn huis nu meteen
naar naast het balkon van het mijne verhuist.

Als we thuis zijn, bedoelt hij, want we zijn in de tropen,
terwijl we de palmbomen tellen, die langs de kustlijn
in de sporen die achter ons vol zeewater lopen
weerspiegelen. Hij zegt nog: ‘Ik zei nog. Zo zal het zijn.’

Zijn vader dan: ‘Ju-li-a!’ – de echo aat door,
terwijl we dagen verdragen tot ze in weken vergaan.
Steeds het geschreeuw maar ook: liefde gaat voor
en door lawaaiende wind ben ik niet te verstaan

als ik zeg: ‘Leuk? Nou -- nee,
want mijn familie mocht niet mee.’



-----
Mijn eerste (Shakespeariaanse) sonnet, en eigenlijk bevalt het niet zo om me aan allerlei bepaalde regeltjes vast te klampen - ik weet ook niet of ik het helemaal goed heb gedaan -, maar ik dacht dat het hier wellicht iets aan de inhoud toe zou voegen.

Het is gebaseerd op een droom en op het WK atletiek in Helsinki.

[Reem]

Het eerste wat me opviel: een vorm die ik totaal niet bij je vond passen. Een sonnet is is wel iets heel anders dan wat ik van je gewend ben, maar ik moet zeggen dat je er eigenlijk heel goed in geslaagd bent. Ik vind je rijm heel knap, want sowieso heeft ieder woord in jouw gedicht ook werkelijk betekenis, zonder dat ik het gevoel heb dat je het er enkel geplaatst hebt voor de rijm of het ritme. Het metrum is meestal wel goed, maar af en toe hapert het een beetje: ik struikelde bijvoorbeeld bij de laatste twee regels van de eerste strofe.

‘Ju-li-a!’ – de echo aat door vind ik geweldig.
Ook het einde vind ik leuk. Ik heb er bewondering voor dat je zelfs een goed gedicht kunt schrijven als je je aan allerlei regeltjes moet houden.

[vidaaa]

Ben het wel met Re3m eens.

Verder vind ik je titel echt leuk gevonden. Goed dat je erbij zette dat het gebaseerd is op WK atletiek anders had ik hem nooit gesnapt. Ik vind het ook wel leuk dat het een sonnet is zonder overheersend metrum. Misschien kan je een volgende keer een sonnet nog wat klankrijker maken, zodat het nog meer een echt sonnet wordt.

Hij zegt nog: ‘Ik zei nog. Zo zal het zijn,’

[Porcelain]

Waarom heb ik hier niet op gereageerd? Ik heb hem wel heel vaak gelezen (*weet het achteraf weer*: ik had er zo weinig op te zeggen, dat ik maar niet reageerde. Nu doe ik het toch maar, ondanks de niet zo zinnige up, want ik vind dat dit gedicht meer dan 2 positieve reacties waard is).

Ik vind het een geweldig sonnet en ben verliefd op "de echo aat door". Geniaal.
Ik had bij een sonnetvorm niet zo'n leuk gedicht verwacht. Ik kreeg er trouwens al een beeld van een droom bij, omdat het net als vaak bij dromen gebeurt van beeld naar beeld springt. Van balkon naar tropen, bijvoorbeeld.

'Steeds het geschreeuw maar ook: liefde gaat voor'

Die zin vind ik ietsjes irritant, ik lees hem steeds verkeerd. Maar ik ben vast de enige die er last van heeft.

[CSN]

Bedankt voor jullie positieve en ook uitgebreide reacties! --

Het metrum is meestal wel goed, maar af en toe hapert het een beetje: ik struikelde bijvoorbeeld bij de laatste twee regels van de eerste strofe.

Hmm, waarschijnlijk omdat ze uit zoveel kleine woorden bestaan. Ik heb die strofe tijdens het schrijven zo vaak gelezen dat hij voor mij wel goed loopt, maar ik snap wat je bedoelt.

Misschien kan je een volgende keer een sonnet nog wat klankrijker maken, zodat het nog meer een echt sonnet wordt.

Goede tip, ik zal er op letten. Ik zal ook eens wat meer sonnetten gaan lezen denk ik.

'Steeds het geschreeuw maar ook: liefde gaat voor'

Die zin vind ik ietsjes irritant, ik lees hem steeds verkeerd.

Misschien moet er een komma na 'geschreeuw'? Ik weet het niet, wat lees je precies verkeerd? En nogmaals bedankt.

[Reynaert]

Hij zegt dat hij het balkon van zijn huis nu meteen
naar naast het balkon van het mijne verhuist.

Waarom naar?

Verder vind ik het een erg goed gedicht. Het liep wat mij betreft prima, alleen de laatste strofe moest ik zelf herlezen omdat ik er te snel overheen ging (omdat ik het einde wilde weten). Je eerste strofe vind ik zelf wel wat zwak, net alsof je de juiste toon nog niet weet te vinden. Verder, dingen als:

die langs de kustlijn
in de sporen die achter ons vol zeewater lopen
weerspiegelen. Hij zegt nog: ‘Ik zei nog. Zo zal het zijn.’

&

de echo aat door

&

‘Leuk? Nou -- nee,
want mijn familie mocht niet mee.’

Geweldig.

Oh, er is al zoveel gezegd, maar ik wilde er toch ook even op reageren. Ook ik vind het knap hoe je zelfs een sonnet toch op zo'n sprankelende (een beter woord weet ik even niet) kunt schrijven. Ik heb er echt bewondering voor.

En ook ik vind dit een goed gedicht, al vind ik de eerste en de tweede strofe zo verschillend van elkaar, toch vind ik de eerste heel leuk - trekt de aandacht - en de tweede zo ontzettend dromerig mooi

[xineof]

Argh, dit is geweldig. Dat is de pest aan dit soort gedichten; het wordt moeilijker om ze te beoordelen als ze van hoog niveau zijn. Dat meen ik echt; ik heb er moeite mee om dit gedicht te beoordelen. Misschien heb je wat aan mijn interpretatie, dan kom ik misschien vanzelf wel wat dingen tegen ^-^.

Ik schreeuw door de woede van de zon en mij heen:
‘Is de Shakespeare-creatie dan eindelijk juist?’
Hij zegt dat hij het balkon van zijn huis nu meteen
naar naast het balkon van het mijne verhuist.
De zon schetst een beeld van de omgeving waarin het gesprek plaatsvind denk ik; samen met de tweede strofe zie ik dat als een verblijf op een tropisch eiland, waar de ander zoekt naar zijn shakespeare-creatie en dat blijkbaar gevonden heeft; hij zal zijn balkon naast de jouwe zetten.

Als we thuis zijn, bedoelt hij, want we zijn in de tropen,
terwijl we de palmbomen tellen, die langs de kustlijn
in de sporen die achter ons vol zeewater lopen
weerspiegelen. Hij zegt nog: ‘Ik zei nog. Zo zal het zijn.’
'bedoelt hij' vind ik een prachtige subtiliteit, maar dat even tussendoor. Het enjambement in de derde zin vind ik niet zo geweldig, dat past niet zo bij de rest van het gedicht imo. Ik vraag me af wat je bedoeld met 'ik zei nog.', dat is imo misschien een beetje 'opvulling' ipv dat het écht iets toevoegt, vergeef me als het niet zo is .

Zijn vader dan: ‘Ju-li-a!’ – de echo aat door,
terwijl we dagen verdragen tot ze in weken vergaan.
Steeds het geschreeuw maar ook: liefde gaat voor
en door lawaaiende wind ben ik niet te verstaan
De tweede zin is geweldig, ook heel herkenbaar. In de laatste zin lijk je de liefde van de ik-persoon een beetje tegen te spreken; liefde overstemt alles in het geschreeuw maar de ik-persoon is niet te verstaan. De hij-persoon is misschien toch wat te enthousiast geweest met zijn balkon en de ik-persoon wijfelt nog en staat er eigenlijk een beetje buiten?

als ik zeg: ‘Leuk? Nou -- nee,
want mijn familie mocht niet mee.’
Hm, familie en dat in combinatie met de Romeo&Juliet verwijzing vind ik erg leuk, ik snap de laatste zin niet helemaal maar mijn vermoeden in de derde strofe wordt wel bevestigd.

Als ik nu heel kritisch ben is mijn belangrijkste punt van kritiek dat je soms misschien jezelf een tikkeltje verliest in het zo mooi mogelijk formuleren en de regels toepassen, waardoor de essentie af en toe wat verloren gaat in de vorm. Maar dan ben ik wel erg kritisch, want als ik het zo lees vind ik het bovenal een interessant en intelligent geschreven gedicht.

[CSN]

Wow, heel erg bedankt voor je ontzettend uitgebreide reactie xineof . Ik vind het sowieso geweldig dat je nog maar net terug van vakantie bent en dan meteen tot diep in de nacht zoveel gedichten van commentaar voorziet.

Wat dit gedicht betreft komt je interpretatie voor het grootste deel overeen met de gedachten waarmee ik het schreef.

De zon schetst een beeld van de omgeving waarin het gesprek plaatsvind denk ik; samen met de tweede strofe zie ik dat als een verblijf op een tropisch eiland, waar de ander zoekt naar zijn shakespeare-creatie en dat blijkbaar gevonden heeft; hij zal zijn balkon naast de jouwe zetten.

Het enige dat misschien niet overeenkomt is hier het feit dat ik toen ik het gedicht schreef bedoelde dat de Shakespeare-creatie niét juist was, en dat de hij-persoon verhuist naar naast de ik-persoon om haar te helpen.

Ik vraag me af wat je bedoeld met 'ik zei nog.', dat is imo misschien een beetje 'opvulling' ipv dat het écht iets toevoegt, vergeef me als het niet zo is

Hmm, hier heb je wel gelijk in. Behalve dat het de omgeving wat beter moet weergeven, voegt het aan de rest van de inhoud niet veel toe. Ik moest uiteraard wel op veertien regels uitkomen .


Ik bedank Thoughtful en Reynaert bij deze trouwens ook nog erg voor hun reacties -- ik had ze al wel gelezen, maar soms weet ik niet zo goed wat terug te zeggen.