in de wa-jong door een psygische aandoening, en dan de herkeuring...

[heavyukkie]

wie zit er in de wa-jong door een psygische/ neuro-psygische aandoening? heb jij je herkeuring al gehad? zo ja ben je af gekeurd gedeeltelijk goed gekeurd of helemaal goed gekeurd?
Ben je na de eerste arts ook nog naar een keuringsarts gemoeten? zo ja wat doet die? vertel wat je nog meer wilt vertellen.

Ik heb 11 augustus mn eerste keuring gehad. Ik ben af gekeurd op psygische en neuropsygische gronden. ik heb nu dus die keuring gehad en nu maak ik uit de biref op uit dat ik gedeeltelijk goed gekeurd ga worden. Ik maak me er erg druk over want ik kan het dus gewoon echt niet. ik heb zelfs al bij een sociale werkplek gewerkt waar het mis is gegaan. en nu willen ze mij daar dus weer heen sturen. en het zit me dus erg hoog dus vandaar wil ik weten wat jullie ervaringen zijn.

[Eend]

Ik heb een Wajong en bij mij eigenlijk al na de eerste herkeuring duidelijk dat ik volledig afgekeurd was. Dit was ik ook na mijn gewone keuring.
Het ging bij mij heel gemakkelijk en ik heb er verder geen problemen mee gehad of zo.

[Dinalfos]

Ik heb een WaJong uitkering.

Ik ben onlangs herkeurd en mocht er "gewoon" in blijven. Ik hoop echter dat als ik straks mijn leven weer op de rails heb, ik weer gewoon kan gaan studeren en wellicht weer een beetje werken. Maar voorlopig...

[MrOizo]

Ik ben (of was?) 100% afgekeurd, maar in de laatste herkeuring vond de arts mij eigenlijk best goed overkomen. En zei me dat als mensen gedwongen worden te werken het opeens wel gaat soms. Dus misschien is die iets vanplan sterkte iedereen

[?OWAN!]

ik heb nu een jaar een wajong uitkering...
en ben 80-100% arbeidsongschikt, omdat ik het syndroom van asperger heb.
6 september moet ik weer bij het uwv verschijnen, voor een herkeuring. om eerlijk te zijn ben ik bang, dat ze vinden dat ik gewoon gezond ben en weer aan het werk moet.
want zelfs het reintegratie werk dat ik doe is voor mij soms te stressvol en chaotisch. mijn vorige ervaring met zo'n keuringsarts was niet bepaalt comfortabel, maar gelukkig kon mijn psych hem toen wel overtuigen. doch nu heb ik in beide partijen veel te weinig vertrouwen. (nieuwe psych, en een uwv dat strenger is geworden).
iedereen die herkeurd wordt....veel succes!!

[Devil-Eye]

Ik heb een Wajong omdat ik PDD-NOS heb en heb de herkeuring al gehad. 7 minuten in de kamer van die man in Leiden geweest. 2de gesprek heb ik geen uitnodiging voor gehad.
Ben voor 80-100% afgekeurd en dat was ik al voor de herkeuring.
Was wel een opluchting trouwens...

[Fantôme]

?OWAN! schreef op 24-08-2005 @ 15:12 :
ik heb nu een jaar een wajong uitkering...
en ben 80-100% arbeidsongschikt, omdat ik het syndroom van asperger heb.
6 september moet ik weer bij het uwv verschijnen, voor een herkeuring. om eerlijk te zijn ben ik bang, dat ze vinden dat ik gewoon gezond ben en weer aan het werk moet.
want zelfs het reintegratie werk dat ik doe is voor mij soms te stressvol en chaotisch. mijn vorige ervaring met zo'n keuringsarts was niet bepaalt comfortabel, maar gelukkig kon mijn psych hem toen wel overtuigen. doch nu heb ik in beide partijen veel te weinig vertrouwen. (nieuwe psych, en een uwv dat strenger is geworden).
iedereen die herkeurd wordt....veel succes!!

zou jij niet gewoon werk moeten hebben waar je 'ordelijk' werk kan doen ofzo. iets wat gewoon gepland is en waar je niet teveel voor verrassingen komt te staan?

[Fantôme]

2 forummers boven mij met een vorm van autisme die een wajong uitkering hebben.
Gebeurd het nu vaak dat mensen in het AS arbeidsongeschikt zijn hierdoor?

[Devil-Eye]

~~Fantôme~~ schreef op 03-09-2005 @ 00:07 :
2 forummers boven mij met een vorm van autisme die een wajong uitkering hebben.
Gebeurd het nu vaak dat mensen in het AS arbeidsongeschikt zijn hierdoor?

Gebeurd vaker ja...

[Dinalfos]

~~Fantôme~~ schreef op 03-09-2005 @ 00:07 :
2 forummers boven mij met een vorm van autisme die een wajong uitkering hebben.
Gebeurd het nu vaak dat mensen in het AS arbeidsongeschikt zijn hierdoor?

Drie forummers, zelfs. En ja, het komt vaak voor.

[MrOizo]

Hoi,

Ik zit al jaaren thuis met wajong 100%. Ze weten niet precies wat ik heb, maar iniedergeval ben ik een heel gevoelig persoon. En soms dachten ze een aan autisme verwante stoornis of PDD-NOS.

Nu ben ik herkeurd maar nu blijf ik op 100%. Ik en het UWV zien op dit moment mijn eigen plan als beste oplossing: Mijn eigen bedrijf.

[Fantôme]

Dinalfos schreef op 03-09-2005 @ 01:24 :
Drie forummers, zelfs. En ja, het komt vaak voor.

sorry, niet goed gekeken.
Jammer trouwens dat dat zo moet, of denk je dat het ook echt niet anders zou kunnen? waarom wel/niet?
Ik bedoel mensen met bijvoorbeeld asperger hebben een gemiddelde of hoge intelligentie dus in dat opzicht zouden zij gerust aan het werk kunnen. Is het dan niet mogelijk voor een werkgever om de werksituatie wat aan te passen zodat het ook te verdragen is voor de persoon met autisme?

Ik zie reacties van mensen dat ze opgelucht waren dat ze niet goedgekeurd zijn? Zijn jullie bang om aan het werk te moeten en waar zijn jullie dan precies bang voor?

[Dinalfos]

~~Fantôme~~ schreef op 03-09-2005 @ 14:47 :
sorry, niet goed gekeken.
Jammer trouwens dat dat zo moet, of denk je dat het ook echt niet anders zou kunnen? waarom wel/niet?
Ik bedoel mensen met bijvoorbeeld asperger hebben een gemiddelde of hoge intelligentie dus in dat opzicht zouden zij gerust aan het werk kunnen. Is het dan niet mogelijk voor een werkgever om de werksituatie wat aan te passen zodat het ook te verdragen is voor de persoon met autisme?

Ik zie reacties van mensen dat ze opgelucht waren dat ze niet goedgekeurd zijn? Zijn jullie bang om aan het werk te moeten en waar zijn jullie dan precies bang voor?

De meeste Aspergiers( ) met een uitkering werken wel, maar bijvoorbeeld op een sociale werkplaats. De (hulp)voorzieningen zijn daar vaak beter afgestemd of op zijn minst makkelijker af te stemmen op de behoeftes en vooral niet-behoeftes van mensen met dergelijke aandoeningen. Ze bieden bovendien een "veilige" omgeving die andere eisen stelt dan gebruikelijk, iets wat velen van ons gewoon nodig hebben om enigszins acceptabel te kunnen functioneren(lees: anderen niet al te veel tot last te zijn). Ik zelf heb meerdere baantjes en studies gevolgd maar het liep altijd vast. En ook altijd op de sociale aspecten van werk/studie, wat voor ons het grootste struikelblok is en dat ook altijd zal blijven.

Het is voor veel mensen zonder autisme vaak onmogelijk om in te schatten wat er nou precies in een autist omgaat, waardoor ze geneigd zijn om autisten aan dezelfde maatstaven te toetsen als hun geestelijk wel helemaal "gezonde" medemens. Dit is een van de redenen dat autisten(zoals ik dus) vaak de mist in gaan in de maatschappij; we krijgen te maken met vooroordelen en ongebrip. Dit ook in direct verband met het bovengemiddelde of hoge intelligentieniveau van sommigen van ons, aangezien van mensen met een hogere intelligentie over het algemeen meer wordt verwacht en aldoende vaker op boze blikken kunnen rekenen wanneer ze niet kunnen deliveren. En voor autisten wordt uiteraard geen uitzondering gemaakt. Tja.

Ik begrijp het ergens ook wel, though. Het is alleen zo pijnlijk om altijd maar te horen te krijgen dat je "gewoon niet moet zeuren". Autisme is een erg complexe aandoening(net als bijna alle geestlijke deviaties, eigenlijk) die zich niet zo makkelijk laat pinpointen als bijvoorbeeld een lichamelijke handicap. Helaas.

[Fantôme]

Dinalfos schreef op 03-09-2005 @ 15:47 :
De meeste Aspergiers( ) met een uitkering werken wel, maar bijvoorbeeld op een sociale werkplaats. De (hulp)voorzieningen zijn daar vaak beter afgestemd of op zijn minst makkelijker af te stemmen op de behoeftes en vooral niet-behoeftes van mensen met dergelijke aandoeningen. Ze bieden bovendien een "veilige" omgeving die andere eisen stelt dan gebruikelijk, iets wat velen van ons gewoon nodig hebben om enigszins acceptabel te kunnen functioneren(lees: anderen niet al te veel tot last te zijn). Ik zelf heb meerdere baantjes en studies gevolgd maar het liep altijd vast. En ook altijd op de sociale aspecten van werk/studie, wat voor ons het grootste struikelblok is en dat ook altijd zal blijven.

Het is voor veel mensen zonder autisme vaak onmogelijk om in te schatten wat er nou precies in een autist omgaat, waardoor ze geneigd zijn om autisten aan dezelfde maatstaven te toetsen als hun geestelijk wel helemaal "gezonde" medemens. Dit is een van de redenen dat autisten(zoals ik dus) vaak de mist in gaan in de maatschappij; we krijgen te maken met vooroordelen en ongebrip. Dit ook in direct verband met het bovengemiddelde of hoge intelligentieniveau van sommigen van ons, aangezien van mensen met een hogere intelligentie over het algemeen meer wordt verwacht en aldoende vaker op boze blikken kunnen rekenen wanneer ze niet kunnen deliveren. En voor autisten wordt uiteraard geen uitzondering gemaakt. Tja.

Ik begrijp het ergens ook wel, though. Het is alleen zo pijnlijk om altijd maar te horen te krijgen dat je "gewoon niet moet zeuren". Autisme is een erg complexe aandoening(net als bijna alle geestlijke deviaties, eigenlijk) die zich niet zo makkelijk laat pinpointen als bijvoorbeeld een lichamelijke handicap. Helaas.

Inderdaad, het is niet iets wat anderen zomaar aan je kunnen zien.
maar nu ik toch offtopic bezig ben: Wat moet ik absoluut niet zeggen/doen tegen een 4-jarig autistisch jongetje? (ik weet dat ik figuurlijk taalgebruik moet vermijden, moet zorgen voor rustmomenten, met pictogrammen moet werken en dingen voorspelbaar laten zijn, maar heb jij een tip waar ik aan moet denken wanneer ik dit jochie een weekend begeleid?)

[indigo]

Offtopic: @Fantome: Afgelopen jaar heb ik ook met kinderen met een autistische stoornis gewerkt. Wat vooral belangrijk is, is dat je speelt met een kind, voor de volle honderd procent aandacht hebt voor 'm, je niet laat afleiden door je eigen gedachten of moeilijkheden. Als je aan het spelen bent, denk dan niet aan de zooi die je daarna moet opruimen, maar speel mee! Laat het kind kiezen wat je gaat doen, ze voelen zelf vaak prima aan wat er kan en niet kan. Spreek van tevoren af hoe lang je gaat spelen (of hoe lang hij zichzelf moet vermaken; een halfuur is meestal goed overzichtelijk, een klok kan helpen), wie er mag kiezen wat jullie gaan doen. Vertel desnoods de avond van tevoren al wat je de dag erna ongeveer gaat doen. Als er een wijziging komt, breng dat dan op een geschikt moment naar voren. Afhankelijk van hoe erg iemand zich hecht aan het voorspelbare, kan dat een heftige reactie opleveren. Laat hem gewoon afreageren (troosten mag wel, sussen niet) en ga dan weer rustig bezig waar je was. En, belangrijk, laat vooral zien dat je het niet erg vindt dat hij is zoals-ie is, accepteer het!