Kleine ode aan het eind.

Is it a warning, is it an evil sign, is it a people,
Who had lost their mind, is it the darkness
is it a man resigned, is it a best friend leaving you behind
– James Blunt.

Dit is het laatste, het allerlaatste.
Morgen zullen woorden niet meer zijn
dan letters op goed geluk op mijn pad
gegooid of gevallen.

Niet langer zal ik mijn zinnen zetten
op plekken waar ik mezelf verlies,
terug ga ik, naar waar ik denk
dat ik thuis hoor, zomin als hier.

Dit is het laatste, het allerlaatste
dat ik schrijf als dichtervrouw,
ik verlies mezelf niet noch
zal ik slapen op de vloeren,
wees maar niet bang:

dit is slechts het eind.

[PositiveTension]

Wow, dit brengt echt een heel diep gevoel naar boven! Het loopt goed en ik vind de woordkeuze echt goed. Het enige wat me een beetje irriteerde was dit stukje:

gegooid of gevallen.

En i.p.v.

ik verlies mezelf niet noch
zal ik slapen op de vloeren,

misschien dit?

ik verlies mezelf niet
noch zal ik slapen op de vloeren,

Verder niks aan te merken, het raakt me wel.

[vidaaa]

Na 1 keer lezen deed het me meer denken aan Keane- this is the last time dan aan James Blunt.

laatste 3 regels van de eerste strofe lopen heel goed met die alliteratie

zomin vind ik een gek woord

Het gedicht is in z'n algemeen niet heel speciaal qua woordkeuze of vorm oid maar ik vind het wel een mooie gedachte.
Ik zou toch niet stoppen met dichten als ik jou was....

[xineof]

Ik denk, dat dit echt een gedicht is dat je geschreven hebt met als doel mensen te raken. En aangezien dat naar mijn mening gelukt is, denk ik dat dat alles is wat je hoeft te horen. Is dat niet zo dan hoor ik het graag, dan ga ik op andere aspecten van het gedicht in.

[botervleug]

PositiveTension schreef op 11-09-2005 @ 16:28 :
En i.p.v.

ik verlies mezelf niet noch
zal ik slapen op de vloeren,

misschien dit?

ik verlies mezelf niet
noch zal ik slapen op de vloeren,

nee, de zin klopt ritmisch volkomen zoals hij is.

ik herken de woordkeus als bijna mijn eigen, en ik denk dat ik voel wat je probeert te zeggen, over gelatenheid, weten dat er ergens een groot gat vol pijn zit maar toch het op het moment niet voelen en alleen maar stil zitten, zodat je er niet weer in valt omdat het zo goed gaat, maar met een zekere fatalistische inslag. want het gat is en blijft.