sterven als dat moet

[Anne]

laat je me dromen lief laat je me slapen niet denken
niet doen niet analyseren zoals een boek of muziek
geen onderliggende structuur geen motieven
geen thema's niets niets niets alleen maar dromen lief

laat je me slapen laat me in de waan dat er niks is
niet zeggen dat metaforen symbolen in ons leven
tot niets leiden alleen dromen donderend dat de regen
straks valt en dat we ons niet verbergen dat we huilen

dat we rillen dat geen sjaal geen muts geen kleding
ons blauw van de kou gekleurde lichaam verbergen kan
laat ons samen huilen ik wil niet alleen zijn lief laat ons
samen slapen dromen huilen sterven als dat moet mijn lief

[Dreamerfly]

Ik had je gedicht niet zien staan en ben blij dat je mij er op hebt gewezen want ik vind het een bijzonder gedicht;

allereerst w.b.t. die doorlopende zinnen. Ik vind dat leuk, vernieuwend, al vraagt het wel enige aandacht in het lezen.

Bij sommige punten vraag ik mij af of het ritme niet wordt onderbroken, dan heb ik het idee dat er te veel lettergrepen zijn.
Heb je voor jezelf in het gedicht een duidelijke cadans in je hoofd?

Bij die eerste twee zinnen heb ik dat enorm, als een sneltreinvaart dans ik dan over die woorden, maar dan, in de derde regel, daar breekt het het ritme naar mijn gevoel af. Met name in het woord onderliggende.>de 'e' weg?

Blauw van de kou; klinkt mooi en hoe het dan weer verder loopt.

Verder vind ik het ook gewoon heel mooi verwoord
De ondertoon van het gedicht komt mij heel gevoelig over en subtiel zoals in: "laat je me dromen lief, laat je me slapen. Die herhaling vind ik erg mooi en versterkend.

Ik ben erg verbaasd dat er nog niet op gereageerd is!

Dreamerfly schreef op 24-10-2005 @ 12:49 :
Ik ben erg verbaasd dat er nog niet op gereageerd is!

Ik ook, want hij is inderdaad best wel bijzonder.

Ik houd van je woordgebruik en ook van de zo doorlopende zinnen en dat het zo ontzettend fijn loopt. Ik vind het knap dat je dat voor elkaar gekregen hebt.

Een minpuntje vind ik wel dat je wel erg vaak 'lief' zegt, aan het einde begint dat een beetje te storen.

[Reem]

Aw wat is dit herkenbaar. Dit gedicht raakt me heel erg. De inhoud, maar ook de vorm, structuur, de manier van verwoorden, wat is dat knap gedaan: het geeft precies de essentie weer. Ik vind het vele gebruik van 'lief' niet storend, het benadrukt in mijn ogen de wanhoop en dat vind ik juist mooi.

[Porcelain]

Hee, ja, inderdaad raar dat deze nog geen reacties had (goed dat je het zelf zei).

Ik had dezelfde eerste reactie als reem: wat herkenbaar.

Het is even lastig lezen, vooral zo op het beeldscherm (vind ik altijd wat ongemakkelijk), maar als je eenmaal in het gedicht zit valt dat ook wel mee. De eerste twee zinnen vind ik gelijk ook de mooiste. De allerlaatste 'mijn lief' is de enige die ik niet zó vond.

Net als dreamerfly zie ik punten waarop voor mijn gevoel het ritme hapert, in de tweede zin van de tweede strofe bijvoorbeeld (daarna kan ik wel weer een ritme vinden).

Wat heb ik eigenlijk weinig toe te voegen.

[gezweetwel]

Wel gevoelig ja. Soms viel ik bij het lezen even 'uit de sfeer' wel... "dat we ons niet verbergen dat we huilen": voor die zin alleen al is het gedicht de moeite waard Niet eens zo grammaticaal correct, maar wel gevoelsmatig correct, de essentie weergevend bijna.

[Anne]

Allereerst heel erg bedankt voor de reacties! Ik vond het jammer dat er niet op gereageerd is, vooral omdat het zo anders is dan wat ik normaal schrijf, dus ik kon het niet laten je er op te wijzen.
Bij het schrijven had ik eigenlijk geen cadans in mijn hoofd. Bij sommige regels wel, maar bij andere regels niet, dus het klopt dat het ritme af en toe stokt. Ik ben er gisteravond even mee bezig geweest, de woorden die cursief staan heb ik veranderd. Is het zo beter?


sterven als dat moet

laat je me dromen lief laat je me slapen niet denken
niet doen niet analyseren zoals een boek of muziek
geen verborgen structuur geen motieven
geen thema's niets niets niets alleen maar dromen lief

laat je me slapen laat me in de waan dat er niks is
niet zeggen dat metaforen symbolen in ons leven
leiden tot niets alleen dromen donderend dat regen
straks valt en dat we ons niet verbergen dat we huilen

dat we rillen dat geen sjaal geen muts geen kleding
ons blauw van de kou gekleurde lichaam verbergen kan
laat ons samen huilen ik wil niet alleen zijn laat ons
samen slapen dromen huilen sterven als dat moet mijn lief