[kort stukje] Sub

[Roosje]

Sub
Ze was niet zo onopvallend als ze dacht dat ze was geweest. Verscheidene mensen hadden haar door de regen zien fietsen: een verloren meisje op een krakende fiets, met slierten donker haar langs haar gezicht. Niemand wist wie ze was of hoe ze heette of zelfs maar waar ze heen ging. Ze reed door de nacht, donker en kleurloos, en ze huilde om alles wat ze ooit achtergelaten had. Haar verleden zou haar nooit afgenomen kunnen worden, maar evenzo zouden nestelden de herinneringen zich in haar hoofd om niet meer te verdwijnen. Daarentegen voelde zíj zich alsof ze opgelost was. Men was haar vergeten en zij vergat zichzelf.
Zij vergat alles wat ooit goed was gegaan, totdat haar hoofd vol zat met gebeurtenissen die gedoemd waren te mislukken. Nee, ze was niet meer lief. Die tijd was voorbij. De regen ruiste in haar oren, alsof hij het met haar eens was. Misschien was dat dan iets dat voor de afwisseling goed ging: ze kreeg gelijk van de wereld en voor nu was dat genoeg. Er werd haar verteld dat het goed was. Ze reed door straten die ze niet kende, dacht over mensen die ze niet meer kende, herkende dingen die ze nooit gekend had en het was goed.

Behalve dan – ze wist wel dat het niet goed was. Ze mocht zichzelf niet afsluiten, en toch deed ze het. Ze deed dingen die ze niet doen moest. Vroeger, in verre vage tijden, kon ze nog gaan en staan waar ze wilde. Nu moest ze beschermd worden voor zichzelf. Als ze niet uitkeek, vernietigde ze zich nog – efficiënt en doelmatig, zonder enig afval achter te laten. Daar was ze goed in. Het enige dat over zou blijven, was een leeg lichaam.

Het liefst wilde ze opgaan in duisternis, huilen tot ze slapen kon –
en dus fietste ze.

-------------------------------------------------------------------------

Brand maar los, want ik heb geen idee wat ik ervan vind.

[Vogelvrij]

Ik vind hem eigenlijk wel erg goed. Mooi geschreven ook en herkenbaar. Ik heb ook wel eens zo gefietst en je verwoordt dat goed.

Haar verleden zou haar nooit afgenomen kunnen worden, maar evenzo zouden nestelden de herinneringen zich in haar hoofd om niet meer te verdwijnen

Je zin ontspoorde een beetje hier

[Ruby Blue]

Ik vind het niks, je dwaalt weg in je verhaal en heel de wil om door te lezen is er dan niet meer.

Roosje schreef op 05-11-2005 @ 21:52 :
Sub
Ze was niet zo onopvallend als ze dacht dat ze was geweest. Verscheidene mensen hadden haar door de regen zien fietsen: een verloren meisje op een krakende fiets, met slierten donker haar langs haar gezicht. Niemand wist wie ze was of hoe ze heette of zelfs maar waar ze heen ging. Ze reed door de nacht, donker en kleurloos, en ze huilde om alles wat ze ooit achtergelaten had. Haar verleden zou haar nooit afgenomen kunnen worden, maar evenzo zouden nestelden de herinneringen zich in haar hoofd om niet meer te verdwijnen. Daarentegen voelde zíj zich alsof ze opgelost was. Men was haar vergeten en zij vergat zichzelf.
Zij vergat alles wat ooit goed was gegaan, totdat haar hoofd vol zat met gebeurtenissen die gedoemd waren te mislukken. Nee, ze was niet meer lief. Die tijd was voorbij. De regen ruiste in haar oren, alsof hij het met haar eens was. Misschien was dat dan iets dat voor de afwisseling goed ging: ze kreeg gelijk van de wereld en voor nu was dat genoeg. Er werd haar verteld dat het goed was. Ze reed door straten die ze niet kende, dacht over mensen die ze niet meer kende, herkende dingen die ze nooit gekend had en het was goed.


-------------------------------------------------------------------------

Tot aan hier vind ik het goed, daarna word het echt te onlogisch, maar dat kan natuurlijk ook aan mij liggen.

Owja, di laatste zin is trouwens wel geniaal: Het liefst wilde ze opgaan in duisternis, huilen tot ze slapen kon –

[Anki]

Tjsa, niet heel erg bijzonder. Het stukje brengt geen emotie bij mij op, terwijl het lijkt of je dat wel wil. Ik heb wel eens beter van je gelezen geloof ik.
De strekking vind ik wel oké. Verder dit:

Niemand wist wie ze was of hoe ze heette of zelfs maar waar ze heen ging.

Waarom maar? Ik vind het een beetje raar staan.

Ze reed door de nacht, donker en kleurloos, en ze huilde om alles wat ze ooit achtergelaten had.

'En' na een komma is mooier om dat niet te doen.

Haar verleden zou haar nooit afgenomen kunnen worden, maar evenzo zouden nestelden (...)

Dat is hetzelfde met 'maar' dat moet je ook niet na een komma doen.

Ze reed door straten die ze niet kende, dacht over mensen die ze niet meer kende, herkende dingen die ze nooit gekend had en het was goed.

Ik vind dat kende wel erg vaak terug komt..Staat niet zo mooi.

Ze mocht zichzelf niet afsluiten, en toch deed ze het.

'En' na een komma...

Het liefst wilde ze opgaan in duisternis, huilen tot ze slapen kon –

Ik vind het een mooie zin, maar had hem wel graag begrepen..
Ik snap dat huilen tot ze slapen kon niet..

Sorry voor mijn pietluttige gedrag..
Oh, wil je de titel ook even uitleggen..

[I C U]

Het leest lekker, en op zich is het wel herkenbaar. Ik vind het persoonlijk niet erg origineel. Verder heb ik er weinig aan toe te voegen geloof ik, gezien de toestand waarin ik nu verkeer

Prachtige slotzin.

[ducky]

Ik vind het wel lekker geschreven, maar zou graag meer van de context weten (als in wat gebeurt er voor en wat gebeurt erna).
Het is kort om goed te begrijpen, vind ik.

En nog een dingentje:

Roosje schreef op 05-11-2005 @ 21:52 :
Nu moest ze beschermd worden tegen zichzelf. Als ze niet uitkeek, vernietigde ze zich nog – efficiënt en doelmatig, zonder enig afval achter te laten.
[/B]

[Roosje]

Bedankt voor het commentaar, allemaal. En:

@ Vogelvrij: Dat komt doordat ik die zin veranderde toen ik het bericht hier open had staan. In mijn Word-versie staat hij wel goed.

@ Ruby Blue: Dat zou best kunnen.

@ Secrent Agent: Jamaarhé... Nou ja, ik heb geen nuttige reactie op de warrigheid, want warrig ís het.

@ Anki:

Waarom maar? Ik vind het een beetje raar staan.

'En' na een komma is mooier om dat niet te doen.

Dat is hetzelfde met 'maar' dat moet je ook niet na een komma doen.

Ik vind dat kende wel erg vaak terug komt..Staat niet zo mooi.

'En' na een komma...

Ik vind het een mooie zin, maar had hem wel graag begrepen..
Ik snap dat huilen tot ze slapen kon niet..

Oh, wil je de titel ook even uitleggen..

Omdat ze niet eens meer wisten dan dat.

Jawel, maar die komma sloot "donker en kleurloos" af.

Welles, dat moet van mijn lerares Nederlands en zo staat het in mijn boek en ik vind het ook veel mooier.

Hmm, ik zal er eens naar kijken.

Hier heb je er gelijk in.

Het huilen tot ze slapen kon... Ik weet niet, het slaapt lekker als je net gehuild hebt. Huilen put uit.

En de titel, dat is Latijn voor onder. Onder de buitenkant, zeg maar.

@ Perseus: Dank je.

@ Ducky: De context is te persoonlijk en veeeeeeeeeel te veel om te vertellen. Als ik er meer om heen zou schrijven, werd het slecht.