boulima, kun je er helemaal vanaf komen?

[Maresha]

Ik had een vraagje
ik heb boulimia, nu las ik ergens dat mensen met boulimia een levenslange kwetsbaarheid voor eten houden
ze kunnen wel een normaal eetpatroon ontwikkelen maar helemaal overgaan zal het niet

is dit waar? wat denken jullie?

[Ruudje]

ik denk dat het waar is dat het nooit helemaal over zal gaan

[Roosje]

Daar heb ik het laatst nog over gehad met een paar vriendinnen. Ik vond van niet, dat heb ik laatst nog ergens gelezen, maar ik weet niet meer waar.

En meningen doen er vast niet zo toe.

[Roos]

Het kan wel overgaan in de zin dat die mensen een normaal eetpatroon kunnen opbouwen, en volhouden.
Maar veel mensen blijven toch altijd een aparte band met eten houden (een soort haat-liefde verhouding). Dat gevoel blijft vaak toch een beetje. Daarnaast kan er altijd nog de angst zijn om terug te vallen in de oude patronen. Je moet je eetgedrag dus bewust blijven analyseren (op een gezonde manier), zodat je eetpatroon gezond blijft.

In hoeverre dat voor jou opgaat, is natuurlijk niet te zeggen. In ieder geval veel sterkte! Je bent sterker dus hou vol!

Er zijn cijfers (maar die weet ik niet zo uit mijn hoofd), een bepaald percentage komt helemaal van zijn eetstoornis af, een bepaald percentage blijft altijd moeite hebben met eten maar niet zo erg dat het een eetstoornis is, een bepaald percentage komt er nooit meer vanaf en een bepaald percentage overlijd aan de gevolgen van een eetstoornis.

Denk je zelf dat je er nooit meer van af komt? Zou je het willen?

Ik denk dat het altijd je zwakke plek zal blijven, waar je op terug valt in moeilijke tijden. Dan kost het je weer even extra moeite om niet helemaal terug te zakken.

Maar verder ben jij altijd nog zelf de baas in hoeverre je er van afkomt. Laat niemand je wat dat betreft wat vertellen.

k weet zeker dat je der nooit helemaal vanaf kan komen.. je kan er wel mee leren omgaan..

[Redhair]

Ik ben het met Roos eens. Je kan een normaal eetpatroon krijgen, geen last meer hebben van eetbuien en het braken/laxeren/vasten ed. Maar toch zal het altijd bij je blijven. Je hebt er een haat-liefde verhouding mee gehad, en die zal altijd in je achterhoofd blijven. Maar het betekent dus niet dat je altijd nog last zal hebben van de eetbuien enzo. Met goede hulp van bijvoorbeeld ZieZo en veel zelfdiscipline kan je het in ieder geval goed verbeteren.

Als je er verder over wilt praten moet je maar pm'en, ik heb ook een eetstoornis.
Sterkte

Prognose boulimia nervosa

Een recente samenvatting van beloopstudies (24 studies verricht tussen 1983 en 1994, 1383 patiënten, duur van follow-up 2 - 161 maanden) vond dat 47,5% volledig hersteld (range 22 - 66%), 26% verbeterd (range 0 - 67%) en 26% chronisch ziek (range 0 - 43%) was.
Factoren die een ongunstige prognose voorspellen zijn: persoonlijkheidsstoornissen waaronder borderline symptomen, suïcide pogingen, lage zelfwaardering en alcohol misbruik.


Waar baseren al die mensen die zeggen dat ze 'zeker weten' dat je nooit helemaal geneest van een es dat op?

[Christiana]

Ik zou zeggen, find out yourself. Houd jezelf in de gaten en maak dezelfde fout niet opnieuw!

[Redhair]

@Sonho, volledig hersteld in de zin van een normaal eetpatroon zonder de eetbuien enzo, maar in je hoofd zit nog genoeg. De herinnering zal altijd pijn doen, die zal je bij blijven en dat heeft wel invloed op hoe je over eten denkt.

[Nona]

NIet over cijfertjes blijven piekeren, gewoon je kop boven water houden en er het beste van maken! Je kunt er wel vanaf komen en daar moet je ook in geloven.

[Maresha]

bedankt voor de berichten!

ik ben sinds mn 4de al bezig met eten( kom op een meisje van 4..die heeft dan tog wel wat beters te doen?) en heb sinds 6 jaar boulimia
ben nu 2 en halfjaar in therapie(ambulant gehad en opname) wat niet echt geholpen heeft, en ga binnenkort in dagbehandeling op een gespecialiseerde afdeling
als ik er helemaal vanaf wil? ja ik zou er graag vanaf willen maar ergens durf ik het ook niet..ik durf wel een normaal eetpatroon te hebben maar van die kleine dingetjes zoals niet meer calorien tellen..niet elke dag op de weegschaal staan, niet bang zijn voor een gebakje etc, niet meer bang zijn voor drinken waar suikers enzo inzitten.. dat lijkt me heel eng

[Klaas B.]

Maresha schreef op 22-12-2005 @ 08:52 :
bedankt voor de berichten!

ik ben sinds mn 4de al bezig met eten( kom op een meisje van 4..die heeft dan tog wel wat beters te doen?) en heb sinds 6 jaar boulimia
ben nu 2 en halfjaar in therapie(ambulant gehad en opname) wat niet echt geholpen heeft, en ga binnenkort in dagbehandeling op een gespecialiseerde afdeling
als ik er helemaal vanaf wil? ja ik zou er graag vanaf willen maar ergens durf ik het ook niet..ik durf wel een normaal eetpatroon te hebben maar van die kleine dingetjes zoals niet meer calorien tellen..niet elke dag op de weegschaal staan, niet bang zijn voor een gebakje etc, niet meer bang zijn voor drinken waar suikers enzo inzitten.. dat lijkt me heel eng

Dat is het ook, de mensen die zeggen dat het nooit helemaal overgaat hebben gelijk. De onderzoeken waaruit concrete procentaantallen komen zijn hebben betrekking op de fysieke klachten, behorende tot boulimia.
De psychische gevolgen echter, liggen heel anders. De Amerikaanse psychoanalyticus Robert Bly heeft hier een aangrenzend boek over geschreven. "De Zware Plunjezak die we Meezeulen" is het vertaald. Hierin omschrijft hij hoe eenieder zijn of haar plunjezak in de eerste levensfase (vanuit een bepaald, irrelevant oogpunt; de eerste 40 jaar in dit geval) volstopt, maar in de tweede levensfase deze gaat ontleden.
Volgens zijn boek heel strict genomen, draag je deze zware 'bagage', in dit geval jouw eetstoornis, bij je tot je tweede levensperiode aanbreekt. Hierna zul je je pas goed beseffen wat er daadwerkelijk is gebeurd, hoe je bent genezen, wat je er verder mee kunt, etcetera. Dit betekent dat het in de eerste levensfase (zo blijkt ook uit onderzoek) nog een hele grote invloed zal hebben op je dagelijkse doen en laten. Dit in zoverre, dat je niet altijd, maar wel een deel van je tijd zult besteden aan het denken over eten zoals niet iedereen dit doet.
Na je 40e, om dit niet-vaststaande getal te gebruiken, zul je er naar alle waarschijnlijkheid minder last van hebben. Echter; een rol blijft het altijd spelen.
Je kunt het vergelijken met het overlijden van een naaste. Je voelt je, in extreme gevallen (metafoor voor een eetstoornis), een paar jaar klote door. Hierna zal het beetje bij beetje afzwakken. Je raakt er nooit helemaal overheen, maar je hebt het leren accepteren en refereert niet constant aan deze gebeurtenis (metafoor voor het proces startende na je 40e).

[Maresha]

heel erg bedankt voor het hierboven staande

de behandeling gaat goed
en heb de volwaardige eetlijst goed onder de knie
ja tuurlijk let ik er wel op, maar ik eet het wel allemaal en het gaat opzich wel lekker wel drang om af te vallen maar dat doe ik niet want dat is nutteloos,
ik kom er wel