Het gevaar met schrijven over grote onderwerpen als leegte is, en ik denk dat Ave en bird-one dat zojuist al een beetje aangaven, dat je wel hele mooie woorden kunt gebruiken, maar het erg lastig is het ook goed te verwoorden, iets te schrijven waarvan de lezer zal denken: "Hé, wat gevat, dat zal ik onthouden" - omdat zo'n gedicht zo snel een persoonlijke belevenis van de schrijver wordt.
Dat is ook een beetje wat ik hier heb: Ik vind werkelijk dat je het heel mooi verwoordt, maar toch weet het me niet zo te raken, omdat ik er niet ver genoeg in kan kijken, het lijkt net alsof ik die woorden niet kan aanraken, of nee, dat kan ik wel, maar de woorden raken mij niet aan.
Ik vind het verder wel een geslaagd gedicht, vooral je eindzin, die een soort van kalmte uitstraalt. Ik denk dat ik van jou graag eens een gedicht zou lezen over iets kleins, iets wellicht onbenulligs, een schemerlamp, een bord met eten, zoiets.
__________________
I'M NOT YOUR MOTHER'S FAVORITE DOG
|