bedankt voor het commentaar en de complimenten

heb t nog eens doorgelezen en de tweede strofe is inderdaad behoorlijk cliché - helaas moet ik bekennen dat het idee erachter ook vrij cliché is; de ontwikkeling van een gebroken hart.
In de eerste strofe wacht "ze" op haar lief en telt de dagen, maar in de tweede strofe is het uit, alleen pijnigt ze zichzelf door steeds aan hem te denken (vandaar het scheermes en de knappende aders...). En tja, de laatste regel, ik wilde iets origineels voor huilen verzinnen