Grimas

[Willekeur]

een fragment...

Enkel het ontkennen van Darwins evolutietheorie zou de geplogenheden van zijn bestaan ietwat kunnen verzachten. Niet dat het iets zou verhelpen aan zijn constant gedeprimeerde grijns. Een dergelijke veruitwendiging van innerlijke somberheid is aangeboren. Het veroordeelt je tot een levenslang verlangen naar de kist vooraleer je de moederschoot verlaten hebt. Hij beschouwde dat verdorde gevoel niet als aangeboren. Nee, het gitzwarte niets waarin zijn bestaan zich nu genoegzaam wentelt contrasteert daarvoor iets te fel met de sepia-tinten die zijn jeugdherinneringen kleuren. Toegegeven, het parmantige figuur, trots op de schoorsteenmantel blinkend, heeft zijn doel bereikt. Zelfs onder de zoden weet hij nog enig gelukzalig gevoel tot op de wortel te epileren. Iedere aanleiding tot glimlach wordt nauwkeurig gedissecteerd tot een kern waar geen glimlach te bespeuren valt.

Oorzaak is louter te herleiden tot de vlees geworden dominantie die hem toe grijnst, gebanaliseerd door haar plaats tussen het aardewerk. De foto moet ondertussen toch een tiental jaar oud zijn. Hoop en al een decennium waarin geen dag is voorbij gegaan zonder een blik te werpen op de afbeelding, een vloek die hij iedere dag opnieuw op zich diende af te roepen. Zelfkastijding vermomd als een blik.

enzovoort

Destructieve kritiek is altijd welkom?

Het duurde even voordat ik het gelezen had vanwege het taalgebruik, maar ik vind het wel iets hebben.

Nee, het gitzwarte niets waarin zijn bestaan zich nu genoegzaam wentelt contrasteert daarvoor iets te fel met de sepia-tinten die zijn jeugdherinneringen kleuren. --> mooi

Ja, makkelijk lezen is het niet, maar wel leuk. Geen destructieve kritiek dus. Om er echt iets over te kunnen zeggen moet ik het nog eens lezen, maar die tijd gun ik mezelf nu niet.