verandering.

[Anooniemm]

ik hoop dat ik mijn probleem een beetje aan jullie kan uitleggen, en dat jullie daarop willen reageren.







Ik zit de laatste tijd niet echt lekker in me vel. de laatste tijd bedoel ik een paar maanden mee. ik heb het niet naar m'n zin op mn opleiding, maar maak het wel af omdat het jaar toch al bijna voorbij is, en omda tik anders moet gaan werken en kostgeld moet gaan betalen. ik dacht oh het is niet zo heel erg om nog op die school te zitten, maar nu krijgen we echt persoonlijke opdrachten zoals sollicitaties schrijven, je eigen bedrijf bedenken en opdrachten dingen waarbij je veel je zelf gaat " leren kennen". het boeit me echt geen ene fuck, ik schrijf sollicitatiebrieven waarvan ik het niet eens leuk vind, en de eigenschappen die ik noem kloppen eigenlijk ook niet. ik zit nl. op de opleiding -----, en ben er achter gekomen dat dit helemaal niks voor mij is. en dan moet je dus een beetje doen of je het leuk vind om later op een camping te gaan werken. ik zit er over te denken om volgend jaar de havo af te maken, en op zoek te gaan naar iets wat ik echt leuk vind.
op school interreseerd niemand zich echt in mij, ze praten alleen maar over zichzelf daarom bind ik me ook niet echt aan iemand. ik heb dan echt het gevoel of ik alleen leef daaro. ik weet niet, ik wil wel weg maar ik weet niet misschien is het wel zonde om er nu mee te stoppen, ook voor het geld van mn ouders.

ik voel me ook echt nutteloos, ik heb geen hobbys of iets, ik zou dat graag willen maar ik wil iets vinden wat ik echt leuk vind. misschien voel ik me ook wel eenzaam omdat ik al bijna 2 jaar met mn vriendje heb, en hem alleen maar zie. ik ga ook verder ook nooit uit eigenlijk heb ik geen vrienden ofzo. hij vind dat totaal niet erg, maar ik zit er best mee want zo voel ik me ook niet echt goed. maar het probleem is het lijkt mij heel erg moeiljk om het uit te maken. de laatste tijd twijfel ik wel over mijn relatie. vind ik hem nog wel leuk? denk ik dan. ik word hem soms gewoon echt zat omdat ik het een sleur vind worden, de hele tijd dat gekleef en gecontroleer ( je zit namelijk aan elkaar vast). hij is namelijk heel erg van dat geknuffel en dat geplak, maar dat is ie nu al minder dan eerst. eerst was ie een beetje obsessief. soms erger ik me er gewoon aan als ie me aan raakt. ik weet het gewoon niet echt wat ik wil. ik zit gewoon denk ik in een dipje. mn tweeling zus woont niet meer thuis door een heel gezijk, maar die komt nu de laatste tijd ook weer thuis, en daar zit ik ook nogal mee want ze maakt me het leven zuur. maar dat ff terzijde. ik hoop dat ik mijn gevoel zo een beetje heb uitgelegd, en als jullie nog tipts hebben pm me dan aub.

[Missy1234567890]

Ik denk dat je je beter gaat voelen als je wat meer dingen naast je studie en vriend zou gaan doen. Ga bij een vereniging, ga sporten, ga toneelspelen. Ik noem maar iets. Dan zit je ook minder bij je vriend, waardoor jullie relatie waarschijnlijk ook beter gaat. En over dat kleffen van hem, ik zou gewoon zeggen dat je dat vaak een beetje teveel vindt.
Wat je opleiding betreft, het is niet goed om iets te doen wat je eigenlijk niet leuk vindt. Zoals jij het beschrijft, kom je erg ongemotiveerd op mij over, daar heb je niks aan. Probeer er in de rest van het jaar achter te komen wat je wél leuk vindt en ga dat volgend jaar dan doen. Ik weet niet precies wat voor opleiding je nu doet en of het zin heeft je nog in te zetten om de propedeuse te halen, maar anders kun je daar nog voor proberen te gaan. Dan heb je niet helemaal een nutteloos jaar gehad (in studie-opzicht)

Sterkte

[koekiemonstertje]

Zo doorgaan lijkt me geen optie, je wordt er echt neerslachtig van... Dus onderneem wat.
Zoek iets waarbij je nieuwe mensen leert kennen (nieuwe school, een baantje, een sport, een vereniging, een andere activiteit) en doe je best om vriendschappen op te bouwen, investeer daarin. Dat gaat niet snel en je zult geduld moeten hebben... misschien dat nieuwe activititen je gevoelens voor je vriendje veranderen (verbeteren of juist inzien dat het niet meer werkt)
En dat met je tweelingzus. Kun je daar niet eens over praten met haar of met je ouders. Ze is en blijft je zus, daar verander je niks aan... probeer er het beste van te maken.

[Anooniemm]

koekiemonstertje schreef op 14-02-2006 @ 15:46 :
Zo doorgaan lijkt me geen optie, je wordt er echt neerslachtig van... Dus onderneem wat.
Zoek iets waarbij je nieuwe mensen leert kennen (nieuwe school, een baantje, een sport, een vereniging, een andere activiteit) en doe je best om vriendschappen op te bouwen, investeer daarin. Dat gaat niet snel en je zult geduld moeten hebben... misschien dat nieuwe activititen je gevoelens voor je vriendje veranderen (verbeteren of juist inzien dat het niet meer werkt)
En dat met je tweelingzus. Kun je daar niet eens over praten met haar of met je ouders. Ze is en blijft je zus, daar verander je niks aan... probeer er het beste van te maken.

dat met mn tweelingzus is niet zo gemakkelijk. ze is niet voor niets uit huis geplaatst, ze wordt nu geholpen en zit in een huis met allemaal andere jongeren met problemen. het is een beetje moeilijk uit te leggen, maar het komt er op neer dat ze de boel thuis nogal in controle had. er zit ook niet iets helemaal goed bij haar. ik ben een tweeeige tweeling. met mn ouders kan ik er ook niet echt super over praten, je kan niks verkeerds zeggen over d'r. ik erger me er gewoon dood aan als ze thuis is.
zou je nu als nog stoppen met de opleiding? ik ben al druk op zoek naar een hobby, met mn virendje moet er ook iets gebeuren ja maar daar ben ik nog niet over uit, ik wil hem niet kwijt ik denk dat i khem echt ga missen en er spijt van krijg.

Misschien kun je op jezelf gaan wonen? Dan zie je je vriend misschien minder, waardoor het wat beter gaat misschien, en dan ben je met de situatie thuis wat minder bezig.

Enne: uitgaan is echt geen voorwaarde voor een 'leuk' leven je moet gewoon doen waar je je prettig bij voelt.