Ok jullie zullen wel bedolven worden onder de liefdesgedichten denk ik. En ik ben al helemaal niet zo poetisch ingesteld. Maar ik wil ff jullie mening over dit gedicht. Ik bedoel, het hoeft geen literair hoogstandje te zijn, maar als gedicht maar ok is. Wat vinden jullie ervan? Wat moet ik eraan veranderen? Ik heb voor de zekerheid de naam weggelaten. Het gaat over een jongen waar ik verliefd op ben en die woont in Amsterdam.
Amsterdam
Ergens in het noorden
Daar is mijn doel,
In een stad niet te beschrijven, met geen woorden
Enkel met mijn gevoel
Stad met zijn dam, grachten, trots verleden
Tot in het diepst van mijn hart doorgedrongen
Zoveel mooier dan andere steden,
Want in deze stad woont een jongen
Een jongen wiens ogen zelfs in het holst van de nacht,
Mooier zijn dan diamanten in het helderste zonlicht
Gevuld met onweerstaanbare aantrekkingskracht,
Kroonjuwelen van zijn gezicht
De 200 kilometer tussen Amsterdam en mij,
Is een gracht, ongelooflijk diep
Lang en onoverbrugbaar voor ons allebei
Gevuld met een stroom van verschillen, ik ben niet zijn type…
Stad van de liefde tussen gelijken,
Jij hebt mij mijn eeuwige geluk gebracht,
Jij hebt mij die aan durven te reiken,
In een lichaam die mij heeft verwarmt in de koude nacht
O, zeg mij eens Amsterdam,
Die jongen, is dit nu liefde? Ik ben zo verward
Is het zijn perfecte jongenslichaam of is dit ook houden van?
Waarom heb jij zijn naam diep, diep gekliefd in mijn hart?
Stad met eeuwenoude wijsheid, het is waar
Als ik ’s ochtends ontwaak roep je zijn naam, (...)on, (...)on…
Waarom blijven mijn kaken dan stijf op elkaar?
Hem zeggen wat ik voor hem voel, ik wou dat ik het kon
Amsterdam, dit gedicht over jou zal ooit genadeloos worden weggesmeten
Ook jouw leven zal voorbijgaan,
Al je pracht verdwijnen, je ongekende glorie vergeten,
Maar jouw geschenk, die jongen zal altijd in mij voortbestaan
|