appelbloesem

[Astuanax]

Onder de bloesem van de appelaar.

In het zachtrode rozenbed
Liggen stil begraven
De nachten vol verdriet

Zoals duizend bloemen
Bloeien in de zachte zomerzucht.
En jij en ik en ik en jij
En wij -samen zo gelukkig-
In mei.

Want wat is meer waard dan een bloem,
of mijn lieverd, zoals ik je noem?

Astuanax

Ik zie hoofdletters aan het begin van elke regel en ik geloof niet dat dat je gedicht ten goede komt.

Overigens zit ergens in mijn hoofd dat de bloesem van de appelaar iets bekends is... of was dat een kerselaar... Hm. Nu ja.

Ik vind hem een beetje flauwtjes, vooral de laatste strofe doet me bijna wegrennen van zoetsappigheid. De eerste strofe heeft dan iets veelbelovends, maar daar ga je niet op verder. De eerste strofe loopt fijn.

De middelste strofe heeft potentie. Het spel van jij en ik, wij in mei, is iets dat uitgewerkt kan worden, maar dat doe je veel te weinig. Nu blijft het onafgewerkt en simpel.