Mijn vogel ging en herinnerde me aan mijn werk vandaag. Het raam stond open en de natuur leek midden in mijn kamer ongestoord verder te gaan, zonder rekening te houden met mijn bedtijd gisteravond. Ik heb genoten, gedanst tot het doek viel. Het deed me denken aan het gevoel dat ik heb als ik op vakantie ben. Zo’n gevoel dat het niet uitmaakt hoe laat je thuis bent. Dat het niemand wat scheelt als je teveel drinkt, maar juist meedoet en je probeert te overtreffen.
’S Ochtends vroeg opstaat om Frankrijk te ontdekken en fascinerend blijft hangen bij het tankstation. Genieten van elke minuut, elk nieuw gezicht en probeert een kleurtje op te doen. Op dat soort momenten voel ik mij een. Een met alles. Ik voel me zo ontzettend thuis. Als mijn vogel gaat op vakantie geniet ik. Dan komen de lekkerste ontbijtjes langs en geniet ik me suf. Dan probeer ik nieuwe shampoos en lotions en gaan er vaten olie doorheen. Bruin zal ik worden.
Als dan de laatste nacht aanbreekt in het betreffende vakantieland dan zoek ik een plek. Heel zorgvuldig zoek ik een plek. Een rustige plek waar ik zit en rustig wat kan eten en drinken. Er gaat dan altijd hetzelfde door mijn hoofd. Voordat ik de grond kus zing ik zachtjes;
‘Ik ben hier niet geboren,
ik voel me hier wel thuis.
Ik ben hier niet geboren,
‘k wil nu wel weer naar huis.’
(Het 'vogel-idee' pikte ik van iemand hier op het forum, fantastisch verzonnen!)
Laatst gewijzigd op 07-05-2006 om 19:30.
|