Mama.

[Fayelinde.]

Er is nog een tijd geweest
dat je naam mama was - en daarna
mijn moeder, Kathleen. Gevreesd
waren ik en jij, als sociale paria.

Ik weet niet meer hoe je stem klonk,
hoe je la-la-lalde.
Wat jou betreft steeds dieper zonk
ik met mijn kinderlijke wijsheid wist te beweren
dat je valde.

Het leven vervaagde tot herinneringen
later noemde ik ze gelogen.
Het deed ons machteloos handenwringen,
omrande rood jouw ogen.

(De overeenkomst tussen ons beiden
is dat we waarschijnlijk met dezelfde man vrijden.)

[Vivre]

Vroeg me tijdens het lezen af waar je precies heen wilde met het gedicht maar dan komt opeens een heel sterk einde, goed gedaan


De ''omrande rood jouw ogen"- zin vind ik wat minder staan.

Ik neem aan dat het de ogen omrandt, in het verleden?

Dan is het omrandde .