Paradoxie

[botervleug]

Het regent terwijl zonnestralen tegen de ruiten tikken.
Je kijkt naar mij en ik lief naar jou
met een ondertoon van verwijt en woede.
Dat je in je woorden moge stikken.
Vergeef me, want ik ben geen goedheid
mijn kwaadwillend zijn is onverbiddelijk
je bidt mij, laat je niet corrumperen
en ik vermurw, uiteindelijk, naar jou
ten goede of te kwade,
je zult het niet meer leren.

De hete lucht verdampt in de riekende regen,
de straten walmen van zomers vergaan.
Ik drink
whiskey met koffiesmaak.

Stomme Acda en de Munnik, ik kan je gedicht niet eens lezen zonder meteen te denken aan "Het regent zonnestralen". Terwijl dat niet aan je gedicht ligt, ik vind de eerste regel leuk.

Al vind ik het begin wel leuker dan daarna, het is misschien teveel een opsomming, van wat 'ik' allemaal is, zodat ik in de war raak met het ritme en ook wat je er eigenlijk mee bedoelt.

[LiefsvanHier]

O, hoe herkenbaar .

*schaam*

Oke, ik vind het leuk. Zoals Thoughtful al zei vind ik ook het begin leuker. Je einde is ook mooi.

de straten walmen van zomers vergaan

Wow.

[Fayelinde.]

Ik vind het leuk, maar lichtelijk verwarrend. Ik denk door het vele je- en ikgebruik.

[xineof]

Ik vind het behoorlijk goed, leuk taalgebruik dit, maar soms vind ik het wat te makkelijk.

'Je kijkt naar mij en ik lief naar jou' vind ik bijv. wat te makkelijk gekozen, 'ik lief naar jou' is leuk maar toch te quasi-leuk omdat het nu te vaak is gebruikt. Maar dat ligt waarschijnlijk meer aan mij want ik gebruik het dus ook te vaak ^-^. De twee regels daarop vind ik ritmisch gezien niet zo sterk, omdat ze er een beetje 'achterop' komen: daardoor valt het ritme een beetje dood.

Je enjambement vind ik niet heel zorgvuldig toegepast, het staat er mijns inziens allemaal net wat te losjes. Je laat het ritme ook in het vervolg een beetje doodvallen. De woordkeus daarentegen is in het tweede deel van je eerste strofe mijns inziens behoorlijk goed: 'je bidt mij' vind ik bijv. wel prachtig, en corrumperen/leren is erg goed, juist hierdoor lijm je dat ritme nog een beetje!

De laatste strofe vind ik erg goed, al vidn ik hier het losse ritme wel een beetje een probleem: 'ik drink' is zó kort dat het een beetje uit de lucht komt vallen. Doch is dat niet zo erg want na de tweede keer lezen is dat geen probleem meer; het ligt er dus ook aan hoe je het leest. Dit stukje is taalkundig absoluut een vondst .

Conclusie: goed gedicht, zeker in zijn soort, maar het af en toe mijns inziens al te losse omspringen met zinnen en taal spreekt me iets minder aan. Ik heb trouwens ook een periode gehad dat ik dat geweldig vond, dus dit laatste is vrij subjectief.