Inboedelscheiding

Inboedelscheiding

koffers, gevuld met spullen die zogezegd waarde zouden hebben staan verzameld, over elkaar heen gevallen onder het schilderij waar een zon ondergaat aan een diepblauwe zee.
de auto, waar we strootjes om hebben getrokken wordt volgeladen met tassen, de gordijnen die nog van oma zijn geweest en al onze herinneringen, strak vastgehouden door een lederen kaft, af en toe een pagina schrikbarend wit latend omdat we de plaatjes uit ons verleden ook hebben verloot.
het lijkt wel of we op vakantie gaan, met het verschil dat we geen zonnig eiland opzoeken en het huis, ooit ons huis, zo goed als leeg achterlaten. nu maar half aangekleed, de helft van het meubilair nog staande, bewaard voor de ander die het huis blijft liefhebben.
dan, voor de laatste keer streel ik je harde wanden, die later toch niet sterk genoeg bleken om onze liefde overeind te houden.
degene van wie ik eerst dacht de rest van mijn leven mee te delen schud ik nog een hand terwijl ik oogcontact vermijd door naar het krullerige tapijt te kijken. Ik laat de deur achter mij in het slot vallen en terwijl ik naar mijn auto loop pluk ik nog een bloem uit onze tuin der leugens.
mijn auto rijdt de straat uit zonder om te kijken naar de persoon waarmee ik mijn leven deelde, die nu waarschijnlijk voor ons huis, nee zíjn huis staat en mij somber, doch in de hoop dat mijn auto omdraait nakijkt.
ik wéét dat je dat doet.