Ouder worden

[Lord Dolphin]

Toen je nog een jong kind was en op de kleuterschool zat, kon jij je al voorstellen dat je ooit oud(er) zou zijn?

Ik niet. Tien jaar geleden kon ik me nog niet eens voorstellen dat ik ooit zo oud zou zijn zoals ik nu ben. Hoewel ik de afgelopen tien jaar aanzienlijk minder veranderd ben dan in de tien jaar daarvoor.
Op dit moment kan ik me niet voorstellen wat voor persoon ik zal zijn als ik 50 ben.

Hoe voel jij je als je jarig bent? Blij en vrolijk, omdat er feest is? Of toch niet, omdat je steeds minder jong wordt? Is het een feestje waard?

Zelf voel ik me niet zo speciaal meer op mijn verjaardag. Toen ik 20 werd voelde ik me zelfs een beetje in de war. 20 klinkt zo oud. Je bent geen tiener meer, nooit meer. Is je jeugd nu al voorbij?

Hoe zie jij je toekomst?

Als een bejaarde die zich de dag van gisteren niet eens kan herinneren, laat staan de vorige keer dat je jarig was? Je ouders zijn overleden, je hebt weinig/geen contact met vrienden, en je nog levende familie zie je onregelmatig. Het enige vertrouwde in je leven is de slapende kat die op de bank ligt. Het einde is nabij...
Of ben je nog net zo kwiek als tegenwoordig? Is je geest nog zo helder dat je niets onderdoet voor de gemiddelde persoon? Heb je genoeg vrienden en ga je nog op stap? Zal je leven boeiend zijn totdat je overlijd?

Wat wil jij (als bejaarde) zien als je terug kijkt op je leven? En wat heb je ervoor over om te zorgen dat je toekomst er rooskleurig uit zal zien? Ben je er uberhaubt mee bezig?

Ik ben erg benieuwd hoe iedereen zijn/haar toekomst ziet.

[Droomvlucht]

Toen je nog een jong kind was en op de kleuterschool zat, kon jij je al voorstellen dat je ooit oud(er) zou zijn?
Ik weet niet zoveel meer van die periode. Ik weet alleen nog dat ik steeds wilde zijn zoals de 'hogere klassers' , omdat ik daar enorm tegenop keek.

Hoe voel jij je als je jarig bent? Blij en vrolijk, omdat er feest is? Of toch niet, omdat je steeds minder jong wordt? Is het een feestje waard?
Nou heb ik om andere redenen een hekel aan verjaardagen, maar in dit opzicht inderdaad omdat ik ouder word. Tot twee jaar terug baalde ik ervan dat ik het alweer een jaar had volgehouden. Tegenwoordig baal ik ervan dat ik ouder word omdat ik mijn jeugd nog wil inhalen voor mijn 21e. Het lijkt me nog helemaal niets om echt volwassen te worden qua leeftijd. Ik wil niet dat mijn jeugd nu al voorbij is. Het liefst bleef ik heel mijn leven 17, maarja.. dat ben ik nu al niet meer.

Hoe zie jij je toekomst?
Als een bejaarde die zich de dag van gisteren niet eens kan herinneren, laat staan de vorige keer dat je jarig was. Je ouders zijn overleden > Zo voel ik me nu al. Je hebt weinig/geen contact met vrienden, en je nog levende familie zie je onregelmatig > dat is nu al zo. Het enige vertrouwde in je leven is de slapende hond die op de bank ligt en de vriend waar ik al 4 jaar een relatie mee heb. Het einde voelt altijd nabij. Dus hoe ik mijn toekomst zie? Ik kan me er totaal geen voorstelling van maken. Het voelt voorlopig nog als een heel onbereik baar iets, om ook maar 30/40/50 te worden. Ik leef onder het motto "Carpe diem" . Wie weet word mijn leven wel pas boeiend na mijn 30e. [/I]

Wat wil jij (als bejaarde) zien als je terug kijkt op je leven? En wat heb je ervoor over om te zorgen dat je toekomst er rooskleurig uit zal zien? Ben je er uberhaubt mee bezig?
Als de problemen met mijn langetermijn geheugen dan opgelost zijn hoop ik veel herinneringen te hebben. Mooie en minder mooie. Dus gewoon òm terug te kunnen kijken. Toch nog voor je gevoel iets tastbaars te hebben voor die periode. Verder ben ik daar nog niet zo mee bezig. Zoals ik al zei: "Carpe diem"

[rare kwast]

ik denk er wel over na ja (post er ook wel eens wat over)
ik vier feest voor mijn omgeving maar een verjaardag is voor mij meer verdrietig
niet omdat ik minder jong wordt maar om andere vage redenen.

ik werk veel met oudere/ dementen mensen waardoor ik regelmatig nadenk over hoe ik zal zijn als ouder iemand.
heb altijd tegen mijn vriendinnen en ouders gezegd dat ik een heel vervelend oud dement vrouwtje word.
maar hoe verder ik kom (ben pas 21 hoor ) hoe anders ik tegen die toekomst aan ga kijken.
sowieso loopt het nu niet zo lekker waardoor ik al helemaal niet denk aan een/mijn toekomst.
ik kijk er dus zeker niet naar uit. en vind het ook niet waard om te blijven leven tot dat iedereen om je heen overleden is..

Ik heb echt een fucking hekel aan ouder worden. Sinds mijn 14e kijk ik al niet meer uit naar mijn verjaardag. Ik voel me 'oud', ook al ben ik in wezen nog jong.
Ouder worden is verschrikkelijk. Langzaam aan takel je af. Je kan steeds minder en hebt steeds minder snel dingen door. Je wordt steeds meer vervreemd van de maatschappij, want al die nieuwe ontwikkelingen kan je allemaal niet meer bijhouden. Je moet steeds meer beroep op anderen doen. Steeds meer mensen om je heen overlijden. De dag dat iedereen om jou rouwt komt steeds dichterbij.
Eerst wordt je nog weggestopt in een bejaardentehuis. En wat ben je blij als de zuster komt om 1 uur met al je medicijnen en een gesprek van 5 minuten. Hét gesprek van de dag. Je mag van geluk spreken als je kinderen nog eens langskomen om je te bezoeken.
En je mag blij zijn als je niet dement wordt of niet sterft aan een langzame dood.
Ik zou moeilijk met het vooruitzicht kunnen leven dat je bijna dood gaat. Je bent 70 en beseft je dat over een aantal jaar je leven wel eens voorbij zou kunnen zijn. Het fysieke achteruitgaan. Het mentaal achteruitgaan. Ik merk het nu al bij m'n vader. Hij begint steeds meer op een oud mannetje te lijken. Hij reageerd zo sloom op alles. Hij gaat steeds vaker door zijn rug of krijgt last van zijn enkel. Een oud verbitterd mannetje, vol frustraties. Bah. Hij heeft er ook zo'n godsgruwelijke hekel aan. Net als ik.
Ik weet bijna zeker dat ik een hele depressieve bejaarde zal worden. Maar omdat ik dat idee nu heb, ga ik deze visie ook proberen bij te stellen, want oud wordt ik toch wel en dan liever tevreden.
Wat wel een voordeel van ouder worden is, dat je zelfverzekerder in het leven staat, niet meer last van die verwardheid, onzekerheid en 'problemen' die je hebt als adolescent.

Toen je nog een jong kind was en op de kleuterschool zat, kon jij je al voorstellen dat je ooit oud(er) zou zijn?
Nee. Toen ik bijvoorbeeld nog mee deed aan KVW, was de leiding al 17. Die waren gewoon al 17! Weet je hoe oud dat is? En nu, ben ik zelf leidster. Heel raar. Ik denk ook niet dat ik überhaupt als kind bij stil heb gestaan dat ik eerst 10, 15 en 20 moest worden voordat ik werk heb, een vriendje heb, ga trouwen. Ik sloeg die leeftijden gewoon over.'

Hoe voel jij je als je jarig bent? Blij en vrolijk, omdat er feest is? Of toch niet, omdat je steeds minder jong wordt? Is het een feestje waard?
Ach, ik ben in principe gewoon een dagje ouder dan gisteren. Niet echt speciaal, al vind ik het feestje wel altijd geslaagd. Ik voel me niet echt anders ofzo.

Zelf voel ik me niet zo speciaal meer op mijn verjaardag. Toen ik 20 werd voelde ik me zelfs een beetje in de war. 20 klinkt zo oud. Je bent geen tiener meer, nooit meer. Is je jeugd nu al voorbij?
Nee. Ik denk van niet. Als jij zin hebt om je tot je 40e als iemand van 17 te gedragen, moet je dat doen. Het hangt van de persoon af hoe lang je jeugd duurt, en niet van de cijfertjes.

Hoe zie jij je toekomst?
Ik heb geen idee. Ik heb daar ook geen zin in. Ik kan ook niet zeggen of ik dan een vriend heb, een huisje heb, of ik dan werk heb. Daar wil ik ook helemaal niet over nadenken. Met mijn toekomst bezig zijn, dat doe ik wel als het nodig is, als ik keuzes meot maken. Nu niet.

Wat wil jij (als bejaarde) zien als je terug kijkt op je leven? En wat heb je ervoor over om te zorgen dat je toekomst er rooskleurig uit zal zien? Ben je er uberhaubt mee bezig?
Ik maak nu en hier keuzes, die keuzes zijn volgens mij het beste voor me. Hoe dat later uit gaat pakken weet ik niet. Ik leef hier en nu, en het enige wat ik kan doen is er het beste van maken. Als ik nu mijn best doen, kan ik er later (hopelijk) ook goed op terug kijken. Ik hoop dat ik goed kan terugkijken. Niet alleen maar op de goede dingen, maar dat ik dingen kan laten rusten. Dat ik kan zeggen, ohja, zo ging dat. Ik wil niet (meer) kwaad zijn om dingen die zijn gebeurt. Dat heeft toch geen zin.

[Zwoek]

Toen je nog een jong kind was en op de kleuterschool zat, kon jij je al voorstellen dat je ooit oud(er) zou zijn?
Nee, helemaal niet. Ik vond de kinderen die in groep 8 zaten echt zoo ontzettend groot. Ik dacht toen echt niet van ik word ook zo oud.

Hoe voel jij je als je jarig bent? Blij en vrolijk, omdat er feest is? Of toch niet, omdat je steeds minder jong wordt? Is het een feestje waard?
Het wordt steeds minder leuk, vroeger verheugde ik me al twee weken van te voren op mijn verjaardag. Nou is het zoiets van; o ja, morgen ben ik jarig

Hoe zie jij je toekomst?
Ik wil graag een goede baan hebben, blijven werken en geen huisvrouw oid worden. Ik hoop dat ik dan ook nog kinderen wil. Later wil ik liever niet in een verzorgingstehuis. Tenzij het dan echt noodzakelijk is..


Wat wil jij (als bejaarde) zien als je terug kijkt op je leven? En wat heb je ervoor over om te zorgen dat je toekomst er rooskleurig uit zal zien? Ben je er uberhaubt mee bezig?
Dat ik mijn best heb gedaan om het zo goed mogelijk te maken. Ik denk dat ik hard ga werken om dat werkelijkheid te maken. Ik ben er wel veel mee bezig, ik wil gelukkig worden. (Vroeger zei ik dat altijd zonder dat ik wist wat gelukkig precies inhield )

Toen je nog een jong kind was en op de kleuterschool zat, kon jij je al voorstellen dat je ooit oud(er) zou zijn?

Nee, absoluut niet. Ik vond iedereen zó ontzettend groot en volwassen.

Hoe voel jij je als je jarig bent? Blij en vrolijk, omdat er feest is? Of toch niet, omdat je steeds minder jong wordt? Is het een feestje waard?

Niet anders dan normaal. Ik heb altijd al het gevoel gehad dat mijn leeftijd niet bij me past, dat ik nog veel te onvolwassen ben om 17 te zijn. Over een paar maanden ben ik officieel volwassen, terwijl ik me helemaal niet zo voel. Ik weet nog helemaal niet wat ik wil in het leven, eigenlijk niet eens precies wie ik ben. Hoe kan ik dan ooit een gericht en verantwoord leven leiden?

Hoe zie jij je toekomst?

Ik ga er alles aan doen om een goede én leuke baan te krijgen. Samenwonen, later misschien trouwen, veel van de wereld zien, een beetje het standaard verhaal. Natuurlijk ben ik ook wel bang voor de toekomst. Dat ik totaal zal mislukken, dat ik niet in staat zal zijn mijn ouders te verzorgen als ze oud zijn (ik ben enig kind), etc. Maar daar denk ik maar niet aan, meestal ben ik heel positief.

Wat wil jij (als bejaarde) zien als je terug kijkt op je leven? En wat heb je ervoor over om te zorgen dat je toekomst er rooskleurig uit zal zien? Ben je er uberhaubt mee bezig?

Ik wil als ik later terugkijk op mijn leven kunnen zeggen dat ik echt heb geleefd zoals ik wilde. Niet alleen maar werken werken werken, maar ook wat van de wereld zien, dingen leren, ontdekken, doen. Daar mogen ook best fouten bij horen, als het maar fouten uit volle overtuiging zijn. Ik wil gelukkig worden ja, en daar ben ik vaak ook wel mee bezig. Ik vind het heel moeilijk om dat te realiseren. Er bestaat nu eenmaal niet zoiets als een handleiding voor het leven.

[marrel]

Toen je nog een jong kind was en op de kleuterschool zat, kon jij je al voorstellen dat je ooit oud(er) zou zijn?
Nee eigenlijk niet, ook nooit echt over na gedacht geloof ik. Ik weet nog wel heel goed dat ik in groep 8 zat, een van de aller laatste dagen en opeens viel het me op dat die kindjes van de kleuterschool klein waren
En toen ik in de eerste zat, zaten er altijd mensen uit de 3e klas langs ons en die vond ik heel groot opeens. Maar ik had altijd zoiets van zo wordt ik nooit

Hoe voel jij je als je jarig bent? Blij en vrolijk, omdat er feest is? Of toch niet, omdat je steeds minder jong wordt? Is het een feestje waard?
Ik heb nooit niks tegen mijn verjaardag gehad, tenminste niet om mijn leeftijd. Nou was het nu natuurlijk ook wel heel leuk, ik bedoel 18 brengt wel veel nieuws.

Hoe zie jij je toekomst?
Ik wil graag gaan werken, een leuke baan met leuke collega's, een aantal vrienden waar ik ooit in het weekend iets leuks mee kan doen en verder hopelijk een leuke man/vriend waarmee ik mijn leven kan gaan delen. Kinderen komen nu niet echt in mijn plannen voor.

Wat wil jij (als bejaarde) zien als je terug kijkt op je leven? En wat heb je ervoor over om te zorgen dat je toekomst er rooskleurig uit zal zien? Ben je er uberhaubt mee bezig?
Dat ik een leuk leven heb gehad en ook dat ik er alles aan gedaan heb om het te maken zoals het is. Ik ben van mening dat dingen niet vanzelf komen dus dat je er voor moet gaan. Ik ben er soms wel mee bezig, ik heb mijn leven nog niet heel erg uitgestippeld en dat probeer ik de laatste tijd wel een beetje te doen stiekem.

Toen je nog een jong kind was en op de kleuterschool zat, kon jij je al voorstellen dat je ooit oud(er) zou zijn
Nee, eigenlijk niet. Ik weet nog dat ik in groep 1 zat en kindjes die het afgelopen half jaar bij mij in groep 1/2 hadden gezeten naar groep 3 gingen en ik vond ze zo onvoorstelbaar groot; zij mochten gaan lezen en schrijven, dat wou ik ook, maar ik mocht het steeds niet omdat ik daarvoor te klein was (al deed ik het stiekem toch). En toen ik naar de middelbare school ging, weet ik nog dat ik me niet kon voorstellen dat ik ooit in de zesde klas zou zitten en zo veel zou weten enzo. En kijk waar ik nu ben... Ik kan me ook niet zo goed voorstellen hoe ik later zal zijn. Ik was wel eens bang dat ik, omdat ik het me niet kon voorstellen, nooit die leeftijd zou halen op de een of andere manier ofzo. Maar ik heb mezelf al overtroffen .

Hoe voel jij je als je jarig bent? Blij en vrolijk, omdat er feest is? Of toch niet, omdat je steeds minder jong wordt? Is het een feestje waard?
Ik ben wel blij als ik jarig ben hoor. Ik ben hoogstens wat verdrietig dat ik nooit meer de leeftijd die ik eerst had zal hebben en dat als het een klote jaar is, ik dat nooit meer goed kan maken. Maar ik bekijk het dan ook van de andere kant: dat was een klote jaar en dit wordt een fantastisch jaar.

Hoe zie jij je toekomst?
Ik heb geen idee, werkelijk niet. Er zijn wel dromen, maar niets concreets. Het kan vele kanten op. Ik hoop natuurlijk dat ik gelukkig wordt, een lieve man vind en leuke kindertjes krijg. Maar voor de rest heb ik geen idee.

Of ben je nog net zo kwiek als tegenwoordig? Is je geest nog zo helder dat je niets onderdoet voor de gemiddelde persoon? Heb je genoeg vrienden en ga je nog op stap? Zal je leven boeiend zijn totdat je overlijd?
Ik denk dat mijn leven wel boeiend zal blijven, vooral omdat ik me altijd in nieuwe dingen stort. Ik ben pas 18, dus afgetakeld ben ik nog niet haha! Ik denk dat ik wel volwassener en serieuzer ben dan de gemiddelde 18jarige, gewoon omdat ik meer heb meegemaakt.

Wat wil jij (als bejaarde) zien als je terug kijkt op je leven? En wat heb je ervoor over om te zorgen dat je toekomst er rooskleurig uit zal zien? Ben je er uberhaubt mee bezig?
Ik hoop dat ik als oud vrouwtje kan terugkijken op een mooi leven vol geluk en lieve mensen om me heen en dat ik voor die lieve mensen wat heb kunnen doen om hen ook gelukkig te maken. Ik heb er veel voor over om mijn toekomst er rooskleurig te laten uitzien, maar dat is meer in de zin van investeren in familie, vrienden en opleiding, dan in financieel opzicht.

[Nictel]

Toen je nog een jong kind was en op de kleuterschool zat, kon jij je al voorstellen dat je ooit oud(er) zou zijn?

Nee, mijn toekomst plannen gingen en gaan nooit veel verder dan een jaar in de toekomst. Ik kon/kan me dan ook niet voorstellen hoe het leven er voor mij over een aantal jaar zal uitzien, natuurlijk heb ik wel dromen en hopen. Maar het is niet iets wat ik me echt kan voorstellen.

Hoe voel jij je als je jarig bent? Blij en vrolijk, omdat er feest is? Of toch niet, omdat je steeds minder jong wordt? Is het een feestje waard?

Blij en vrolijk van het feest en alle cadeaus Al kijk ik zelf inderdaad wel tegen dit jaar op wordt namelijk 20 en inderdaad ziet dat er gelijk een stuk ouder uit zonder die 1 aan het begin. Maar over het algemeen ben ik blij en vrolijk vanwege het feest niet om de reden waarom het feest wordt gevierd. Dat ik steeds minder jong wordt zit ik niet mee, er komen steeds meer ervaringen bij in mijn leven die mij gelukkig maken. Ervaringen die ik nog niet kon hebben toen ik jong was.

Hoe zie jij je toekomst?
De komende jaren studeren en op me zelf gaan wonen. Daarna een baan zoeken. Gaan samenwonen met me vriendin omdat we nog steeds zo gelukkig zijn.

Wat wil jij (als bejaarde) zien als je terug kijkt op je leven? En wat heb je ervoor over om te zorgen dat je toekomst er rooskleurig uit zal zien? Ben je er uberhaubt mee bezig?
Ik wil terug zien een gelukkig leven, met veel grappige en mooie momenten. En de verhalen horen van me kleinkinderen . En dat allemaal terwijl ik in het zonnetje ergens in een warm land me hengeltje uitsla. Geen verplichtingen, geen zorgen.
Of ik er dingen aan doe? Behalve mezelf in leven houden niet echt. Ik geniet van de dingen nu en natuurlijk zijn er ook dingen die ik doe waardoor me toekomst er rooskleurig door uit kan gaan zien. Maar daarvoor doe ik ze niet.

lise_smiles schreef op 22-05-2006 @ 20:27 :
Ik was wel eens bang dat ik, omdat ik het me niet kon voorstellen, nooit die leeftijd zou halen op de een of andere manier ofzo. Maar ik heb mezelf al overtroffen

Ik heb precies het zelfde gehad.

[Vice]

Toen je nog een jong kind was en op de kleuterschool zat, kon jij je al voorstellen dat je ooit oud(er) zou zijn?
Ja, sterker nog, ik kon niet wachten om volwassen te worden.

Hoe voel jij je als je jarig bent? Blij en vrolijk, omdat er feest is? Of toch niet, omdat je steeds minder jong wordt? Is het een feestje waard?
Ik vier al heel lang mijn verjaardag niet meer. Het doet me niks meer. Als kind is het leuk, want dan wordt je oud en krijg je cadeautjes, maar later verandert er steeds minder en wordt het ook gelijk minder interessant.

Hoe zie jij je toekomst?
Als een exentriek figuur.

Wat wil jij (als bejaarde) zien als je terug kijkt op je leven? En wat heb je ervoor over om te zorgen dat je toekomst er rooskleurig uit zal zien? Ben je er uberhaubt mee bezig?
Nee, eigenlijk niet.

Toen je nog een jong kind was en op de kleuterschool zat, kon jij je al voorstellen dat je ooit oud(er) zou zijn?

Ik ook niet. Ik weet nog dat ik op mijn zevende in mijn bed lag en me af vroeg hoe ik ooit in vredesnaam groot (10 jaar >.<) kon worden. Som dacht ik zelfs dat ik dan voor die tijd wel dood moest gaan, omdat ik me er niks van kon voorstellen.

Hoe voel jij je als je jarig bent? Blij en vrolijk, omdat er feest is? Of toch niet, omdat je steeds minder jong wordt? Is het een feestje waard?

Blij. Leuk feestje voorbereiden, leuk feestje geven. Cadeautjes krijgen.
Ik ben niet meer zo uberhypervrolijk als vroeger, nu heb ik meer: oh, over een week ben ik jarig, leuk! En dat ouder worden zit ik niet echt mee. Oké, nu ben ik ook nog wel maar 14 enzo, maar ouder wordt je elke dag, op je verjaardag mag je er alleen een feestje bij geven.

Hoe zie jij je toekomst?

Eerst nog als student en volwassene natuurlijk.
En als bejaarde... tja... Ik zou denk ik ook gaan voor exentriek. En tegen die tijd ook al heel goed in tekenen.

Wat wil jij (als bejaarde) zien als je terug kijkt op je leven? En wat heb je ervoor over om te zorgen dat je toekomst er rooskleurig uit zal zien? Ben je er uberhaubt mee bezig?

Een goed leven. Maar vooral dat ik niet opgegeven heb bij moeilijkheden. Dat ik wat bereikt heb en dat ik leuke kinderen op de wereld heb gebracht.
Veel. Maar niet mijzelf vergeten natuurlijk. Hangt ervanaf wat je bedoelt mer rooskleurig. Rijk, gelukkig, mooi huis? Ik ga dan toch voor gelukkig.
Met bejaard nog niet, maar ik ben er nu wel voor aan het zorgen dat ik wat meer leer voor school. Voor als alles wat moeilijker wordt.

[dafzzz]

ik zie er niet echt tegenop om oud te worden, maar waar ik wel 'bang' voor ben, is dat mijn familie en vrienden eerder doodgaan dan ikzelf..

[Hawahaai]

Toen je nog een jong kind was en op de kleuterschool zat, kon jij je al voorstellen dat je ooit oud(er) zou zijn?
Ik dacht daar volgens mij niet zo over na. Ik had wel altijd bewondering voor grotere kinderen, omdat zij al zo veel meer konden en wisten en durfden.

Hoe voel jij je als je jarig bent? Blij en vrolijk, omdat er feest is? Of toch niet, omdat je steeds minder jong wordt? Is het een feestje waard?
"Vroeger" was jarig zijn echt speciaal... Daar kon ik echt al een week niet van slapen. Tegenwoordig doet het me niet meer zo veel. Ik vind het leuk als mijn vrienden langskomen voor fris en vlaai en om te kletsen, maar meer aandacht hoeft er wat mij betreft niet aan geschonken worden. Dit jaar zat ik de hele dag op mijn stage, zonder dat er iemand wist dat ik jarig was, en dat beviel me prima.

Hoe zie jij je toekomst?
Ik heb de afgelopen tijd veel nagedacht over wat ik wil 'met mijn leven', hoe ik de komende 20 jaar voor me zie, etc. Ik ben uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat ik nog een opleiding ga doen, zodat ik kan gaan doen wat ik stiekem al heel lang wil. Op zich ben ik blij met deze beslissing, want ik voel mezelf nog niet 'oud en wijs' genoeg om over een paar maanden fulltime te gaan werken. In mijn beleving is het nog maar zo kort geleden dat ik nog op de middelbare school zat, al is dat intussen ook bijna 4 jaar geleden en ben ik bijna afgestudeerd. Dat soort dingen komen nu ineens eng dichterbij, terwijl ik dat amper in de gaten had.

Wat wil jij (als bejaarde) zien als je terug kijkt op je leven? En wat heb je ervoor over om te zorgen dat je toekomst er rooskleurig uit zal zien? Ben je er uberhaubt mee bezig?
Ik zeg al bijna mijn hele leven dat ik niet bejaard hoef te worden, ik hoef geen 70 jaar te worden. Als bejaarde takel je af, en zeker in het begin merk je daar zelf wat van. Het kan dan wel zo zijn dat demente mensen hun situatie op dat moment prima vinden, maar ik hoop dat ik dat niet mee hoef te maken. En het klinkt misschien bot, maar ik hoop dat mijn leven voor die tijd dan gewoon snel en pijnloos ophoudt. Dat het genoeg is geweest. (maar misschien denk ik daar tegen die tijd wel heel anders over, ik heb in ieder geval nog nooit iemand gesproken die het met me eens was hierover)
En wat ik als bejaarde zou willen denken over mijn leven... Als ik terugkijk, zou ik graag zien dat ik alle doelen bereikt heb, die ik wilde bereiken in het leven. Dat ik zelf het idee heb dat ik het goed heb gedaan en dat het niet voor niets is geweest.

[love is life]

Toen je nog een jong kind was en op de kleuterschool zat, kon jij je al voorstellen dat je ooit oud(er) zou zijn?
Ja ik kon het mij inbeelden. Ik snakte ernaar om ouder te worden. Ik keek enorm uit naar mijn 10de-12de verjaardag.

Hoe voel jij je als je jarig bent? Blij en vrolijk, omdat er feest is? Of toch niet, omdat je steeds minder jong wordt? Is het een feestje waard?
Ik ben nu 20. Dit was de laatste verjaardag waar ik naar uitkeek eigenlijk. Ik heb uitgezien nnaar mijn 12de-16de-18de en 20ste verjaardag ma nu voel ik mij toch wel oud. Ik denk wel dat ik nog zal feesten de dag van mijn verjaardag maar nu mag de tijd toch wel trager gaan



Hoe zie jij je toekomst?
Ik zie een groot huis me drie kinderen en een hond
meer zie ik er niet in. ik zie mijn vriend natuurlijk en veel reisjes naar eht buitenland


Wat wil jij (als bejaarde) zien als je terug kijkt op je leven? En wat heb je ervoor over om te zorgen dat je toekomst er rooskleurig uit zal zien? Ben je er uberhaubt mee bezig?
Ik wil zien dat ik gelukkig ben geweest dat mijn leven het waard was om geleefd te worden. Ik wil niet denken dat ik naast iets mooiers ben gepasseerd ...
Ik ben met bejaard zijn nog niet mee bezig. Maar wel met mijn toekomst (kindjes, huisje, ...)

Toen je nog een jong kind was en op de kleuterschool zat, kon jij je al voorstellen dat je ooit oud(er) zou zijn?

Van de kleuterschool herinner me vrij weinig. Behalve de krukjes en het knutselen. Ik kan me wel iets van groep 4 herinneren. Ik was aan het aftellen. Oke ik zit nu 4 jaar op de basisschool, tot groep 8 duurt het en daarna nog middelbare school. Moet lukken. Wat baalde ik toen ik erachter kwam dat je na de middelbare school ook nog een vervolgopleiding moest doen.

Ik stelde me voor dat ik actrice was en in allemaal fantastische films speelde, en verder gewoon huisje boompje beestje.

Hoe voel jij je als je jarig bent? Blij en vrolijk, omdat er feest is? Of toch niet, omdat je steeds minder jong wordt? Is het een feestje waard?

Ik voel me niet echt anders. Aan de ene kant wil ik ouder worden. 18, omdat er dan een aantal deuren opengaan die nu nog dicht zijn (rijbewijs, stemmen, of iets concreter ik wil misschien vrijwilligerswerk gaan doen deze zomer, maar bijna overal moet je 18 jaar of ouder zijn). Verder maakt het me niet echt veel uit.

Hoe zie jij je toekomst?
Beginnen met een studie in september. Hopelijk is dat wat ik zoek (het lijkt me in ieder geval heel leuk!), daar vervolgens een baan in vinden. Veel rondreizen lijkt me ook leuk. En uiteindelijk settelen en kinderen krijgen.

Wat wil jij (als bejaarde) zien als je terug kijkt op je leven? En wat heb je ervoor over om te zorgen dat je toekomst er rooskleurig uit zal zien? Ben je er uberhaubt mee bezig?
Ik hoop voldaan te kunnen terugkijken op mijn leven. Te kunnen zeggen: dit is wie ik ben, was, het leven wat ik lijdt en geleden heb is wat ik wou, ik ben gelukkig.

Hmja, natuurlijk studeren. Ik ben nu bezig met havo eindexamen. Dus als je het zo bekijkt ben ik er wel mee bezig. Maar verder nog niet echt. Ik denk er wel over na soms.

[kenni]

Toen je nog een jong kind was en op de kleuterschool zat, kon jij je al voorstellen dat je ooit oud(er) zou zijn?

Over mijn periode op de kleuterschool weet ik nog maar vrij weinig. Volgens mij wilde ik wel graag ouder zijn. (Mijn zussen waren 5 en 7 jaar ouder dan mij en ik wilde ook graag net zo oud zijn als hun).
Hoe voel jij je als je jarig bent? Blij en vrolijk, omdat er feest is? Of toch niet, omdat je steeds minder jong wordt? Is het een feestje waard?

Tot nu toe heeft mijn verjaardag voor mij vrij weinig betekenis. Het maakt me niet zo veel uit als er weer een jaar bij komt, alhoewel ik het wel gek vindt klinken als ik in augustus dan opeens 20 ben.

Hoe zie jij je toekomst?

Hoe ik mijn toekomst voor me zie, weet ik nu absoluut niet meer. Ik hoop af te studeren en verder is voor mij alles op dit moment nog blanco.

Wat wil jij (als bejaarde) zien als je terug kijkt op je leven? En wat heb je ervoor over om te zorgen dat je toekomst er rooskleurig uit zal zien? Ben je er uberhaubt mee bezig?

Ik ben zeker met mijn toekomst bezig door middel van mijn opleiding. Verder denk ik wel regelmatig over mijn toekomst na. Ik denk dan na over hoe ik het graag wil zien. Maar het kan bij mij nog alle kanten op.
Als bejaarde wil ik terugkijken op een leven waarin ik veel (leuke dingen) beleefd hebt en gewoon lekker gedaan heb waar ik op dat moment zin in had. Dat ik een leven geleefd heb waar ik zelf achterstond en dat ik mij niks heb aangetrokken van hoe andere mensen graag willen dat ik mijn leven leid.

[Skilly]

Toen je nog een jong kind was en op de kleuterschool zat, kon jij je al voorstellen dat je ooit oud(er) zou zijn?
Nee, ik wilde me hele leven jong blijven zodat ik kon spelen inplaats van werken. Maar ik wist wel dat ik ooit even groot zou worden als me moeder.

Hoe voel jij je als je jarig bent?
Ik voel me gewoon.Weer een jaartje ouder denk ik dan. Niet veel boeiend eigenlijk. Ik vier het geeneens.

Hoe zie jij je toekomst?
3-5 vrienden. Een leuke cariëre gehad. En me oude dag slijten in een kleine boerderijtje in Italië.

Wat wil jij (als bejaarde) zien als je terug kijkt op je leven?
Ik wil terugzien dat ik alles heb bereikt dat ik wilde bereiken. Dat mijn mentale problemen opgelost zijn en dan ik een fijne leven heb gehad.