Ik vrees de stilte. Ik vrees te verliezen.
te vergeten wat ik wilde en het gebrek aan lust om te kiezen
tussen wat ik wil maar niet doe uit de angst dat ik val.
Ik ben bang voor het verleden, ja, en ontevreden met wat komen zal,
de weg die wij twee keer op keer - op en neer
reden maar nu nog steeds niet weten waar hij toe rijdt
jij, die je ogen neerslaat als je wilt dat ik je kus
maar ik alleen verschrikt op mijn eigen lippen bijt.
,,Je hoeft niet bang te zijn voor liefde," vertelde je eens
hadden we het over diezelfde liefde die je meermaals tot tranen en tuiten dreef?
,,Neen, mijn lief," fluisterde je weens met een druppel die reikte uit jouw ooghoek
ontken maar niet dat jij degene bent die gilt dat jij tenminste leeft
ik ben jouw actrice, en mijn gevoelens weiken eens achter het doek,
achter dit blauwe satijn zullen wij samen sterven.
Ik ben dat meisje met het lieveheersbeestje in haar haren
jij bent de jongen die er naar blaast - rood en zwart, zijn vleugels uitslaat
ik ben dat meisje dat er woedend van wordt, maar laat haar kwaadheid varen,
Jij bent de jongen die houdt van mijn razende blik en mijn lichaam vol haat.
|