hoi,
ik wist eigenlijk niet waar ik hem moest plaatsen, het is een gedachtenspinsel na het lezen van een stelling hier op het forum. Verplaats hem maar als dat nodig is....
Waarom stellen mensen zichzelf vaak zo’n moeilijke vragen? Las laatst een vraag van iemand op het internet: “als je moet kiezen, zou je dan liever blind of doof zijn?”
Hoe kan je hier nu antwoord op geven? Als je niet weet hoe het is, kun je er ook niet over oordelen…..toch?
Maar eigenlijk is het helemaal niet zo moeilijk, het is maar net wat er belangrijk is voor jou, in je leven. De een kan niet zonder het horen van muziek, de ander niet zonder het zien van de natuur of andere mensen. En misschien hebben beide ‘gebreken’ wel hun voordelen en kun je het geen gebreken noemen. Ik zou er af en toe alles voor over hebben, helemaal niks te kunnen horen. Heerlijk rustig lijkt me dat, geen gezeur aan je hoofd en als je iets vergeet te doen voor iemand kun je altijd zeggen dat je het niet gehoord hebt…. Maar goed, daar heeft men de oordopjes voor uitgevonden hè?! En heb je genoeg van de stilte dan neem je de oordopjes weer uit je oren en kun je weer gewoon mee doen met de rest van de wereld.
Of een keer niks zien…..ik kan eigenlijk weinig positiefs hieraan ontdekken…je bent zo alleen, zo eenzaam. Je kunt de mensen die van je houden niet zien, geen vrolijke jonge dieren, geen zon in de lente, geen palmstranden of geweldige zonsondergangen. Maar ook geen gevaar, de afschuwelijke beelden van een oorlog, armoede, honger of geweld. Blind zijn lijkt me echt verschrikkelijk, helemaal als je ooit hebt kunnen zien. Omdat je dan weet wat je mist. En blind zijn is niet hetzelfde als wanneer jij je ogen sluit, je ziet geen verschil in donker en licht, je ziet echt niks. Geen zwart gat, of rood als er licht op schijnt, helemaal niks.
Kun je je dat voorstellen, helemaal niks, leeg?
__________________
Do you count the sundays when I'm there?
|