The Who

owke, 't laatste topic over deze band was uit 2003 dus ik gok dat dit wel mag


zijn er meerdere liefhebbers van The Who aanwezig hier?

ik vind ze geweldig, kheb alles + 'n vette DVD van ze


http://video.google.com/videoplay?do...John+Entwistle

zie dat filmpje voor een bass solo van de legendarische John Entwistle, 1 van de meest invloedrijke bassisten ..

jullie favoriete nummers, mening, enzovoorts graag!

[DrunkOnEgo]

Werchter<3

[Uice]

Ja, gave band wel. Briljante solo.

Weet iemand of dat verhaal van hoe ze aan hun naam zijn gekomen (ze hadden eerst een heel ingewikkelde naam, waardoor iedereen altijd 'the who?' zei) echt waar is?

[DrunkOnEgo]

The high numbers, maar dat de naam ingewikkeld zou zijn en iedereen zei: who? is totale onzin

edit: ik heb het maar even opgezocht:

In de jaren 60 werd The Who opgericht in Londen. Ze heetten toen nog The Detours en hadden Doug Sandom als drummer. In het begin waren ze vooral geïnspireerd door The Beatles, maar later begonnen The Rolling Stones deze rol over te nemen. Rond deze tijd kwam Keith Moon in de band en ontdekten de leden dat er al een andere band met de naam The Detours bestond. Ze veranderden de naam in The Who.

In 1963 veranderde, onder invloed van manager Pete Meaden, de naam tijdelijk in High Numbers. Nadat hun eerste single (Zoot Suit/I'm A Face) flopte werd de naam terugveranderd en werd Meaden aan de kant gezet. Nadat Pete Townshend in 1964 zijn gitaar in een woedende bui kapot sloeg op het podium, hetgeen een ware mediahype ontlokte, raakte platenmaatschappij Decca in de band geïnteresseerd.

bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/The_Who

[Antubis]

Ik vind ze tof..

[Gary X]

De eerste plaat van The Who is één van de beste platen ooit gemaakt. Ook waren ze in die periode fucking geniaal. Jammer dat je nou zo'n suf filmpje post, want The Who was gewoon dit:

http://www.youtube.com/watch?v=XutyR...arch=the%20who

[DrunkOnEgo]

of:

http://www.youtube.com/watch?v=U8GDq...e%20who%20baba

it's only teenage wasteland!

edit: en omdat het zo'n geniale cover is:

http://www.youtube.com/watch?v=DZA5W...l%20jam%20baba

[The Ox]

Mijn favoriete band ooit. Heb ze twee keer live gezien met John Entwistle. Ze zijn vorige week begonnen aan een nieuwe tournee, o.a. ter promotie van hun nieuwe mini-opera "Wire & Glass", dus de mensen die naar Werchter gaan: zeker effe bij THE WHO gaan kijken.

Luister vooral naar "Dreaming From The Waist" of "The Real Me" voor een bas-expositie van John Entwistle. Luister naar het knotsgekke "Cobwebs and Strange" voor een staaltje van het kunnen van Keith Moon.

Dankzij The Who hebben we tegenwoordig synthesizerloops, lasershows, powerchords, Marshall stacks (uitvinding van Pete Townshend die moest concurreren tegen John Entwistle).

Daarnaast zijn ze natuurlijk ook legendarisch vanwege avonturen áchter de schermen. Keith Moon die op zijn grasmaaier dwars door de heg reed, hotelkamers aan puin sloeg, of bandleden die elkaar te lijf gaan. Kan ik uren over vertellen.

Ik heb alle CD's zowat dubbel (originele versie en remaster), alle DVD's en video's en een stuk of 100 shows op CD. Favo plaat is "Quadrophenia".

De nieuwe plaat wordt super!

Eminence Front is

[Welgemeend]

Who's next . Die plaat luisterde ik tijdens t lezen van Brave New World, perfecte soundtrack .

[Vandal]

edit: Baba o' riley

[polysix]

Ik heb de eerste en the who sells out, aardig geniale platen dit.

[Trimm Trabb]

The Who Live At Leeds is de beste live plaat ooit gemaakt. Die gasten hadden gewoon Zoveel energie op het podium. Vooral de ritme sectie op die plaat is geniaal. De vlugheid en originaliteit van Entwistle en Moon zijn bijna verbazend te noemen.

Oh en het meest geniale TV optreden van The Who is dat van The Smothers Brothers, waarbij Keith nogal wat explosieven in zijn bassdrum heeft gestouwd en de boel zo hard ontploft dat Pete's haar in de fik vliegt en hij half doof word. Dat is pas Rock 'n Roll.

clicky!

[The Ox]

Vandaag is het overigens vier jaar geleden dat John Entwistle in Las Vegas overleed..

Dus ter nagedachtenis wat waanzinnige filmpjes:

"Heaven And Hell" (live 1970)

"Sparks" (live 1969)"

"Young Man Blues" (live 1970)"

"My Generation" (live 1979)"

"Won't Get Fooled Again" (live 1978 / laatste optreden met Keith Moon)

"5:15" (live 2000 / bassolo)


De vriendin van Pete Townshend, Rachel Fuller, volgt The Who tijdens de tournee met een caravan en voor elk concert is er een live webcast van ongeveer 2 uur. Daarin ontvangt zij allerlei gasten, en Pete maakt ook elke keer zijn opwachting. Da's hier -> http://thewholive.tv/frontdoor/

[Kimi]

1 van de beste bands die d'r ooit waren

Top-5-je van m'n favo-nummers:

1. Won't Get Fooled Again
2. Baba O'Riley
3. My Generation
4. Behind Blue Eyes
5. Love Reign O'er

Live zijn ze egt de beste of 1 van de beste bands ooit. Een oom van me die egt extreem muziekfreak is, is egt helemaal gek van The Who. Heeft ook allerlei live-DVD's en zo

[De Dood]

the who?

[*.Cloud]

Blijft vette shit, luister 't alleen niet vaak genoeg, tijd voor 'n the-who-spree

[Hells Ezel]

DrunkOnEgo schreef op 27-06-2006 @ 13:48 :
Nadat Pete Townshend in 1964 zijn gitaar in een woedende bui kapot sloeg op het podium, hetgeen een ware mediahype ontlokte, raakte platenmaatschappij Decca in de band geïnteresseerd.

de eerste keer dat hij dat deed was trouwens een ongeluk, hij stootte per ongeluk met z'n gitaar tegen het plafond en sloeg 'm toen maar helemaal stuk om niet voor lul te staan

[Gary X]

The Ox schreef op 27-06-2006 @ 16:09 :
Mijn favoriete band ooit. Heb ze twee keer live gezien met John Entwistle. Ze zijn vorige week begonnen aan een nieuwe tournee, o.a. ter promotie van hun nieuwe mini-opera "Wire & Glass", dus de mensen die naar Werchter gaan: zeker effe bij THE WHO gaan kijken.

Luister vooral naar "Dreaming From The Waist" of "The Real Me" voor een bas-expositie van John Entwistle. Luister naar het knotsgekke "Cobwebs and Strange" voor een staaltje van het kunnen van Keith Moon.

Dankzij The Who hebben we tegenwoordig synthesizerloops, lasershows, powerchords, Marshall stacks (uitvinding van Pete Townshend die moest concurreren tegen John Entwistle).

Daarnaast zijn ze natuurlijk ook legendarisch vanwege avonturen áchter de schermen. Keith Moon die op zijn grasmaaier dwars door de heg reed, hotelkamers aan puin sloeg, of bandleden die elkaar te lijf gaan. Kan ik uren over vertellen.

Ik heb alle CD's zowat dubbel (originele versie en remaster), alle DVD's en video's en een stuk of 100 shows op CD. Favo plaat is "Quadrophenia".

De nieuwe plaat wordt super!

Powerchords hebbie dankzij Link Wray.

[mavet]

Leven die nog?

Schitterende muziek! Heb er 2 concerten van op DVD. In de vakantie ga ik ze zeker weer eens bekijken met een paar vrienden.

Vooral My Generation, Bargain, Won't Get Fooled Again, Love Ain't For Keeping etc. luister ik veel!

Edit:
En natuurlijk luister ik ook nog vaak de LP van Tommy!

[The Ox]

mavet schreef op 28-06-2006 @ 17:14 :
Leven die nog?

John Entwistle is in 2002 overleden aan een hartaanval (terwijl hij bezig was met een dame van plezier). Keith Moon overleed in 1978.

Pete Townshend en Roger Daltrey zijn nu nog over. Op drums is momenteel Zak Starkey (zoon van Ringo Starr), op basgitaar Pino Palladino, op slaggitaar Simon "broer van" Townshend en op toetsen John "Rabbit" Bundrick.

Ben dit weekend in London. Misschien proberen een goedkoop kaartje te regelen voor The Who in Hyde Park.

[Lucia]

Na het zien van Tommy ben ik ook om.

[The Ox]

Lucia schreef op 29-06-2006 @ 14:34 :
Na het zien van Tommy ben ik ook om.

De film? Die is, gezien de regisseur en de tijd waarin hij gemakt is, best aardig ja. Maar de muziek is geheel opnieuw opgenomen voor de film. Het is dus níet de originele plaat die je hoort!

Keith Moon drumt volgens mij op geen enkel nummer mee, dat je in de film hoort. Pete Townshend was veel aan het experimenteren met synthesizers in die tijd en daarom hebben veel nummers ook opeens synthesizers (bijv. "Sparks"). Ook is "Eyesight to the Blind" helemaal veranderd.

Veel van de acteurs, zoals Jack Nicolson, Ann Margret en Oliver Reed, konden helemaal niet zingen. Het nummer van Jack Nicolson werd zin voor zin opgenomen. Jack zong 1 regel, dan werd de opname weer stil gelegd. Vervolgens werd hem de volgende regel voor gezongen en als hij die uiteindelijk een beetje kon nazingen, werd hij opgenomen. Oliver Reed precies het zelfde.

Ken Russell, de regisseur, werd door John Entwistle wel eens een "pyschopatische kerstman" genoemd. Hij had hele vreemde ideeën, enfin, als je de film ziet, krijg je een idee daarvan.

[Allochthony]

Who?

http://youtube.com/watch?v=szga9eL6i...ch=who%20jones

[Lucia]

The Ox schreef op 29-06-2006 @ 14:48 :
De film? Die is, gezien de regisseur en de tijd waarin hij gemakt is, best aardig ja. Maar de muziek is geheel opnieuw opgenomen voor de film. Het is dus níet de originele plaat die je hoort!

Daar ben ik me van bewust.

Maar toen ik Tommy zag, werd ik pas nieuwsgierig naar het werk van the Who. Los van alle argumenten die je geeft is Tommy gewoon een geweldige rockopera wat de achtergrondinformatie ook betreft.

Maakt het uit op welke maníer ik the Who heb leren waarderen?

[The Ox]

Lucia schreef op 29-06-2006 @ 15:18 :
Los van alle argumenten die je geeft is Tommy gewoon een geweldige rockopera wat de achtergrondinformatie ook betreft.

Ik zeg ook niet dat de rockopera niet goed is. ("Quadrophenia" is trouwens veel beter) . De beste versie van "Tommy" blijft nog altijd het originele album uit 1969 en zeker niet de versie met Jack Nicolson en de anderen uit 1974.

Maakt het uit op welke maníer ik the Who heb leren waarderen?

Nee, tuurlijk niet.

[Lucia]

De beste versie van "Tommy" blijft nog altijd het originele album uit 1969 en zeker niet de versie met Jack Nicolson en de anderen uit 1974.

Klopt, al staat dat geheel los van het appreciëren van de film.

Laat ik dan ook wat over het album "Tommy" zeggen: super.
Zo blijven we niet langs elkaar heen praten.

[Gijs Wilbrink]

Ik vind de orkestversie het best en die nummers in de film zijn zo slecht nog niet. Ze hebben wat extra pit.

[Lucia]

Gijs Wilbrink schreef op 29-06-2006 @ 15:56 :
Ze hebben wat extra pit.

I'm the gypsyyyyyyyyyyyyyyyy
the acid queeeeeeeeeeeeeeeen

[The Ox]

Lucia schreef op 29-06-2006 @ 16:09 :
I'm the gypsyyyyyyyyyyyyyyyy
the acid queeeeeeeeeeeeeeeen

Weet je dat Ken Russell daar eerst David Bowie had willen neerzetten als the Acid Queen?

[Lucia]

Ja, weleens over gelezen ja...

Was ook gaaf geweest zeg

[Gary X]

Maar Ox, al dat geleuter, vertel eens een mooi wild Who verhaaltje. Ik ben nou wel nieuwschierig. Ken er wel een paar, ik heb wel een aantal docu's gezien en zo'n boek over hun toers in hun vroege periode.

[enema abortion]

Ik denk dat So Sad About Us mijn favoriete Who nr is. Goed bandje.

[The Ox]

Gary X schreef op 30-06-2006 @ 12:40 :
Maar Ox, al dat geleuter, vertel eens een mooi wild Who verhaaltje.

Oke.

KEITH MOON'S VERJAARDAG
In 1967 vierde Keith zijn 20e verjaardag terwijl de band op toernee was met Herman's Hermits in Amerika. Die laatste band was best populair in die tijd. Er was echter een probleempje: onder de 20 werd er geen alcohol geschonken in Amerika. Dus wat deed Keith? Hij maakte iedereen wijs dat het zijn 21e verjaardag was. Als feestlocatie werd het sjieke Holiday Inn hotel in Flint, Michigan uitgekozen. De alcohol vloeide rijkelijk en de dingen liepen danig uit de hand. Brandblussers werden leeggespoten op auto's in de parkeergarage, en als verrassing werd er een reusachtige taart naar binnen gereden in de vorm van een 5 delig drumstel. Daar was Keith helemaal mee in zijn nopjes en al gauw vloog de taart in het rond. Inmiddels was de politie een kijkje komen nemen, omdat de Holiday Inn keten die had gebeld. Keith wilde een taart naar iemand gooien, maar de desbetreffende persoon bukte zich, en de taart belandde recht in het gezicht van de Sherrif. Die was natuurlijk not amused. Keith was er een beetje boos over, rende door de zaal, gleed uit over de taart en viel. Twee gebroken voortanden waren het gevolg. De sherrif had inmiddels de slagroom van zijn gezicht afgelikt en bracht Keith naar een tandarts, waar hij zonder verdoving werd behandeld. Keith was immers zo zat als Helmut Kohl op sterk water.

Er gaat ook nog een verhaal de ronde dat Keith een Rolls Royce in het zwembad van het hotel gereden heeft. John Entwistle, de basgitarist van de band, beweert dat het niet gebeurd is, aangezien Keith helemaal niet auto kon rijden. Roger Daltrey, de zanger, beweert het tegenovergestelde. "Keith heeft die Rolls Royce in het zwembad gereden. Geloof me maar, ik heb de rekening gezien, en die loog er niet om".

De rekening werd uiteindelijk betaald door de vier Who-leden en de band werd voor de rest van hun leven uit de Holiday Inn keten verbannen. Blijkbaar nam de Holiday Inn het niet zo nauw met die ban.. Pete logeerde naderhand nog een aantal keren in de hotelketen. Wanneer hij dan incheckte, kon hij het niet nalaten om een opmerking te plaatsen over zijn ban. "Ach", is dan het antwoord, "hoe kan een oude man als u nu een ban hier krijgen?" .

VUURWERK
In hotels amuseerde de band zich ook kostelijk. Wat John en Keith vaak deden, was vuurwerk kopen met een watervast lont. Ze staken het aan, gooiden het in het toilet, en spoelden de WC door. Het vuurwerk blies vervolgens enkele etages lager het toilet op.

HET WATERBED
Ooit logeerde de band in een hotel waar Keith de bruidssuite had, inclusief luxe waterbed. Dus de hele band amuseerde zich op dat waterbed, totdat het bed opeens open barstte. Het water stroomde door de suite heen, vervolgens de trappen af, en uiteindelijk belde de receptie op, met de mededeling dat er water de lounge binnen kwam. Keith was even in paniek, maar wist het op te lossen. "Dat waterbed van jullie hè, dat is kapotgesprongen toen ik er in lag. Wat is dat voor een kwaliteit? Ik betaal niet voor niks! Al mijn podiumkleren zijn door het water aangetast. Ik eis een schadevergoeding!". En geloof het of niet, maar het hotel heeft Keith een fikse schadevergoeding betaald!


"IETS" VERGETEN
Tijdens een tour moest de band zich haasten om op tijd het vliegtuig te halen. Het vliegveld lag "een half uur rijden buiten de stad", aldus Pete. Ze waren er bijna, toen Keith tegen de chauffeur zei: "We gotta go back, we gotta go back! I've forgotten something at the hotel". Ze dachten dat hij zijn paspoort misschien vergeten was, of iets anders waardevols. Dus ze draaien om en scheurden terug naar het hotel. De drie bleven in de auto wachten, terwijl Keith naar zijn hotelkamer terug ging. Een paar minuten later kwam hij terug. "Okay, we can go now". Pete vroeg hem: "Keith, what was it you forgot? Why did we have to come back here?". Keith's antwoord: "I forgot to smash the telly".

HERRIE
Na de opnames van het album "The Who By Numbers" liep Keith door de lobby van een hotel en speelde een cassette van het nieuwe album keihard af. Opeens kwam de manager naar hem toe en vroeg hem: "Can you turn the noise down please, Sir?" Keith zei: "Pardon?" en de manager herhaalde zijn verzoek. Keith vroeg de manager om met hem mee te lopen naar zijn hotelkamer. Toen ze daar aan waren gekomen, zei Keith tegen de manager dat hij buiten de kamer moest blijven staan. Keith gaat de kamer binnen en sloopt hem compleet! Daarna kwam hij naar buiten, zet de cassette speler weer aan en zegt: "Thát was noise... This..." en hij wees naar de cassette speler, ".. this is The 'Oo!!"

INJECTIE
Vlak voor een optreden had Keith Moon zijn voet gebroken. De dokter gaf hem een buisje pillen en zei: "Als je er nu ééntje van neemt met een beetje cognac, dan kun je het optreden spelen". Keith zei: "Wat, maar ééntje? Ik ben Keith Moon!". En hij nam ze állemaal. Wat bleken die pillen nu te zijn? Het waren ampullen die met een geweer geschoten werden om olifanten te verdoven. De dag erna zat Keith helemaal dizzy en shaky in een rolstoel.



Een keer was Keith TV aan het kijken, maar hij kon geen leuke zender vinden. Toen haalde hij zijn jachtgeweer uit en schoot de TV aan barrels. Ook had hij een keer ruzie met zijn vrouw en slingerde een champagne-fles in haar richting. Zijn vrouw bukte, maar de fles vloog in de muur. Keith hing er een lijstje omheen en klaar.

[The Ox]

THE WHO SPEELT LETTERLIJK EN FIGUURLIJK IEDEREEN NAAR HUIS

De hele dag werd mijn onvoorwaardelijke liefde voor The Who op hoongelach onthaald. Er werd door de kenners luidop getwijfeld aan de plaats van zo'n oldtimers-act op de affiche van Rock Werchter. Maar de elfjarige fan in mij wist dat het goed zou komen. En het kwam goed, méér dan goed zelfs.



Pete en Roger zoals ik ze in mijn jongensdromen wel eens durf te noemen, mogen dan wel een dagje ouder zijn, ze hebben hun ideaal van Maximum R&B nooit verraden. Ze trapten hun set af met I can't explain, The Seeker en Anyway, Anyhow en dra bleek hoe verschroeiend Pete nog kan rocken en hoe goed de stem van Roger de tand des tijds weerstond. Het duo was aangevuld met 4 muzikanten (Pino Palladino op bas, Zak Starkey op drums, Simon Townshend op gitaar en John "Rabbit" Bundrick op toetsen) en samen zochten ze naar de beste uitvoering van de vele klassiekers die op de setlist stonden. Voor The Who geen tapes, maar een solide groep die Pete volgde in zijn muzikaal avontuur.

Daltrey was in een goede bui. Hij dronk voor de gezelligheid een speciale kruidenthee (it's what's in the tea that's important) en zwierde met z'n microfoon zoals weleer. Pete had problemen met z'n materiaal (my equipment is like my body: a little creaky) maar probeerde het zich zo weinig mogelijk aan te trekken. Tijdens Bargain (officiële openverklaring van de Solden) en Behind Blue eyes (this is no Limp Bizkit song) deelden ze de vocalen.

Toen Townshend even later solo I'm One bracht - akoestische gitaar in de hand, knoert van een koptelefoon op het hoofd - was het hek helemaal van de dam. Van daar ging het in rechte lijn naar de finish: Mike Post (in oktober verschijnt hun nieuwe plaat), Baba O' Riley (de vleesgeworden Teenage Wasteland) en het poppy Kids are allright. Wat Pete tijdens My generation en Won't get fooled again uit zijn gitaar haalde, is met geen woorden te beschrijven. Puntgave solo's die voor mijn part nog een halfuur mochten doorgaan.



Ze lieten ons murw geslagen achter. Bij wijze van bis kwam nog Substitute en een hele lap uit de Rockopera Tommy. Zowel de instrumentale als vocale stukken klonken veel spannender dan de studioversies die ik op mijn eerste casseterecorder grijsgedraaid heb. Met See me, Feel me en Listening to you werden de laatste duivels uitgedreven. Toen de twee protagonisten het podium verlieten, legde Pete in een onbewaakt ogenblik nog even z'n arm om de schouder van Roger. Kameraadschap in rock bestaat nog.

Het was eeuwen geleden dat ik nog zo voldaan van een concert thuiskwam. En nu als de bliksem die officiële bootleg bestellen!

Jammer dat ze de mini-opera niet speelden, maar waarschijnlijk hebben ze hier, omdat het een festival was, gewoon een hits-show van gemaakt.

[Gary X]

Haha, erg droog, die Keith Moon was een wildebras. Maar hij reed wel vaker auto, hij heeft er een keer voor gezorgd dat heel de band over de kop sloeg omdat hij zonodig voluit moest rijden.

[The Ox]

Wat is jullie favoriete Who-album?

Mijn favoriet is "Quadrophenia". Alles klopt van begin tot eind aan deze plaat.

moeilijk te zeggen...

Baba O'Riley is wel echt geniaal

[enema abortion]

The Ox schreef op 05-07-2006 @ 20:13 :
Wat is jullie favoriete Who-album?

Mijn favoriet is "Quadrophenia". Alles klopt van begin tot eind aan deze plaat.

Ik heb alleen de film gezien maar die was goed te doen.

[Fieneke]

ik heb ze ook op werchter gezien, en sindsdien, ben ik helemaal fan!

[Uice]

The Ox schreef op 01-07-2006 @ 15:14 :
THE WHO SPEELT LETTERLIJK EN FIGUURLIJK IEDEREEN NAAR HUIS

Letterlijk? Ja hoor.

Wat The Ox zegt klopt wel. In Hyde Park liepen de eerste bezoekers al na 10 minuten weer weg.

[Gary X]

"my generation" beste plaat, tering, niet normaal.

Op Werchter was het ZO geweldig!

[Gijs Wilbrink]

Het is leuk dat de ox zo'n groot fan is maar hij komt hier een beetje over als een mislukte muziekjournalist

[The Ox]

Gijs Wilbrink schreef op 12-07-2006 @ 11:59 :
Het is leuk dat de ox zo'n groot fan is maar hij komt hier een beetje over als een mislukte muziekjournalist

Dus tegenwoordig mag je niet meer een enthousiaste fan zijn.

The Ox schreef op 12-07-2006 @ 15:46 :
Dus tegenwoordig mag je niet meer een enthousiaste fan zijn.

Inderdaad, niks mis mee.