De visser

[Doodle!]

De visser in de houten sloep
schreeuwt tegen de wind en ontbloot zijn tanden
tegen dat wat hem de jaren en het aanzicht
ontnomen heeft.

Zijn aanzicht toont hem in kleuren
van vaal en vies, als zijn trots,
gekrenkt.

Voor een hongerloon vissend
omdat van een ander te stillen.
Terwijl de kopgeesten gillen
met een hees Duits accent.

Zijn ziel vol met storm. En wanneer hij omkijkt
Om huiswaarts te treden, z'n blik weer verstijft.
De toekomst,
die is al voldoende verstoord.

[G. -]

Het heeft mij niet kunnen bekoren en ik kan veel verbeteren- of toch weer niet. Ik mis nostalgie..

Misschien is het wel zijn geheel dat niet klopt, verbeteren kan, maar je zal iets gans anders uitkomen, het ligt me blijkbaar moeilijk hier nuchtere commentaar over te geven..