Gedicht..

Er was eens een meisje, moederziel alleen.
Ze liep door het woud, en keek om zich heen.
Ze zocht naar mensen, om iets mee te delen.
Ze zocht en zocht, totdat ze viel.
Ze keek naar boven, zag de heldere nacht..
za raakte verward, en ze dacht:
Eens waren ze hier, met zo velen.
Waar zijn ze? Ik mis ze o zo erg
Toen ze er waren, waren we zo blij..
Nu zijn ze weg: niemand geeft om mij.

Die ene fout dat ze toen maakte,
Heeft het leven verpest, van diegeen die haar aanraakte.
Ongewenst, en zoveel pijn..
Ooit zal er een einde aan zijn.
Alles wat ze wilde, was liefde en geluk
En nu, nu is haar hele leven stuk...

[Nijn*]

Tenzij je hier nog een vraag mee wilt stellen of zo, kun je hem beter hier kwijt.