Oh Israël

[*nerwen elensar]

Oh Israël


We woonden in een land,
niet van zoete honing maar van zoete pijn en zon,
daar waar de golven verdrinken in de zee.

Soms droom ik in het donker,
als de aarde niet gaat slapen
en wanneer de sterren ontwaken onder
vuurverlichtte hemels als voorbodes van de hel.

Waar de mens oogst wat er gezaaid is
en gebukt gaat onder een erfenis
uit wederzijdse haat geschapen.

Soms droom ik onder het gedonder
van de hemel over hoe het toen nog was,
hoe we dartelden als vlinders in het hoge gras.

Ach, naïeve kinders dat we waren
en we dachten dat alles kon.
We wisten niet dat de tijd alles zou verklaren,
waarom ik de thora en jij de koran las.

Het land waar wij toen woonden
Met vuurverlichte hemels als de hel was
Israël.

Sorry voor eventuele schrijffouten

[LiefsvanHier]

Ja, dt is mooi en ook erg actueel. Ik vind dat je vooral in het midden je gedicht ineens stroever laat lopen. Maar er zitten zulke mooie dingen in . De zin over de thora en koran is prachtig maar hij loopt naar mijn gevoel niet. Ook vind ik erfenis niet mooi in de tweede strofe. Maar het einde en begin is prachtig.

[G. -]

Het mooiste is dat hel en israël rijmt, en je het toch niet door hebt omdat het niet op het einde van de zin is.

[Reynaert]

Ik vind het idee heel erg goed, maar ik denk dat je nog veel kan bijschaven, de uitwerking is nog niet perfect naar mijn mening.

We woonden in een land,
niet van zoete honing maar van zoete pijn en zon,
daar waar de golven verdrinken in de zee.
Het idee om honing met zoete pijn te vergelijken vind ik erg goed, maar van mij hoef je dan 'zoet' niet twee keer te noemen. De komma's breken het ritme ook aardig op, van mij hadden die er niet hoeven te staan. Golven die in zee verdrinken is leuk, hoewel het wel een beetje voor de hand ligt.

Soms droom ik in het donker,
als de aarde niet gaat slapen
en wanneer de sterren ontwaken onder
vuurverlichtte hemels als voorbodes van de hel.
De tweede regel is erg mooi. Je zet de sfeer vlot neer met deze paar regels. Volgens mij moet het trouwens "vuurverlichte" zijn.

Waar de mens oogst wat er gezaaid is
en gebukt gaat onder een erfenis
uit wederzijdse haat geschapen.
Dit vind ik niet mooi omdat het niet consistent is met het voorgaande, de toon is heel anders, belerend haast. Het is ook een behoorlijke cliché, als ik het voor het zeggen had verdween deze strofe onmiddelijk.


Soms droom ik onder het gedonder
van de hemel over hoe het toen nog was,
hoe we dartelden als vlinders in het hoge gras.
Onder het gedonder vind ik leuk, de laatste regel wat minder. Ik snap dat je een contrast wil neerzetten, maar ik vind als vlinders dartelen door het gras eigenlijk ook wel cliché.


Ach, naïeve kinders dat we waren
en we dachten dat alles kon.
We wisten niet dat de tijd alles zou verklaren,
waarom ik de thora en jij de koran las.
Geen rijm binnen de strofe maar las slaat wel mooi subtiel terug op de voorgaande strofe. Vergelijking tussen thora en koran is sterk, maar de tijd verklaart natuurlijk lang niet alles. Tenminste, ik kan me voorstellen dat als je ouder wordt dat het dan lijkt alsof je nu juist minder van zo'n conflict gaat begrijpen.

Het land waar wij toen woonden
Met vuurverlichte hemels als de hel was
Israël.
Mooi, eenvoudig maar ik krijg er een bijzonder beeld bij van iemand die in bed ligt en het conflict overdenkt terwijl de bommen vallen en de hemel vuurverlicht is van het gevecht. De hoofdletter van "Met" mag je trouwens weghalen.

Al met al vind ik het best een geslaagd gedicht, maar het wisselt heel erg in sterkte en je kan er denk ik iets veel beters van maken. Naast de dingen die ik al gezegd heb zou je kunnen werken aan het ritme, een nog betere sfeerschets, en wat meer inzicht in de belevingswereld van de verteller.

[*nerwen elensar]

Reynaert, je hebt me veel stof tot nadenken gegeven.

De derde strofe is erbij gekomen voor de rijm. Om er toch maar iets van rijm in te steken. Beetje verkeerd van mijn kant en je reactie (en die van LiefsvanHier) bewijst dat. Het dartelen als vlinders is inderdaad wat cliché maar zoals je zegt, is dat er om een contrast op te roepen. Het was het eerste beeld dat in me opkwam.

De tijd verklaart niet alles, maar bepaalde verschillen wel. Dat wou ik met de voorlaatste strofe zeggen en zou er dieper op moeten ingaan. Had het geschreven vanuit het standpunt dat de ouders van de kinderen niet willen dat ze met elkaar omgaan en dat de kinderen dat nog niet begrijpen. Misschien best wat verder uitwerken, samen met de 4e strofe.

Wat je zegt over de laatste strofe doet me enorm veel plezier want had het gehele gedicht eigenlijk in die optiek geschreven.
De 'met' met hoofdletter is een foutje van Word dat erin geslopen is.

In ieder geval, nogmaals bedankt voor de reacties, ik ga er wat proberen mee te doen. (Maar ik heb het nog steeds moeilijk om nadien nog aan gedichten bij te schaven, om de een of andere reden kan ik dat nauwelijks -alhoewel het wel al beter is geworden-)

[Reynaert]

Reynaert, je hebt me veel stof tot nadenken gegeven.
Fijn.

De derde strofe is erbij gekomen voor de rijm. Om er toch maar iets van rijm in te steken. Beetje verkeerd van mijn kant en je reactie (en die van LiefsvanHier) bewijst dat. Het dartelen als vlinders is inderdaad wat cliché maar zoals je zegt, is dat er om een contrast op te roepen. Het was het eerste beeld dat in me opkwam.
Je gedicht heeft de 3e strofe helemaal niet nodig, ook niet als rijmvehicel. En over die vlinders: het eerste beeld is lang niet altijd het beste beeld. Je kan vast iets veel beters verzinnen!

De tijd verklaart niet alles, maar bepaalde verschillen wel. Dat wou ik met de voorlaatste strofe zeggen en zou er dieper op moeten ingaan. Had het geschreven vanuit het standpunt dat de ouders van de kinderen niet willen dat ze met elkaar omgaan en dat de kinderen dat nog niet begrijpen. Misschien best wat verder uitwerken, samen met de 4e strofe.
Ik snap ook wel wat je bedoelde en vanuit welk standpunt je schreef. Mijn punt was alleen dat je als volwassene sommige zaken nog veel minder goed snapt dan toen je een kind was. Ik tenminste wel, ik denk dat het een misvatting is dat je naarmate je ouder wordt je alles beter gaat begrijpen. De dingen worden vaak een stuk gecompliceerder.

In ieder geval, nogmaals bedankt voor de reacties, ik ga er wat proberen mee te doen. (Maar ik heb het nog steeds moeilijk om nadien nog aan gedichten bij te schaven, om de een of andere reden kan ik dat nauwelijks -alhoewel het wel al beter is geworden-)
Ik denk dat je gewoon moet proberen om je gedicht op een andere manier te lezen, afstandelijker of juist meer van dichtbij, grondiger. Kijk wat dat oplevert, kijk naar de dingen waar je zelf over struikelt of die je zelf niet zo mooi vindt, en kijk eventueel naar de dingen die ik eerder aangaf. Als je er veel moeite mee hebt wil ik je wel helpen herschrijven, maar het is jouw gedicht. Succes ermee in ieder geval.

[*nerwen elensar]

Mijn punt was alleen dat je als volwassene sommige zaken nog veel minder goed snapt dan toen je een kind was. Ik tenminste wel, ik denk dat het een misvatting is dat je naarmate je ouder wordt je alles beter gaat begrijpen. De dingen worden vaak een stuk gecompliceerder.

Gecompliceerder wél maar het wordt wel duidelijker, meer genuanceerd vind ik. Doordat je een veelheid aan factoren ziet die je als kind niet zag, begrijp je op oudere leeftijd vaker waarom het om draait. Dat in combinatie met de mogelijkheid om meer te relativeren maakt het er voor mij nu makkelijker op dan vroeger. Je scoort echter een punt in die zin dat kinderen minder vooroordelen hebben dan volwassenen doordat ze juist minder genuanceerd kijken. In die optiek begrijpen ze misschien wel meer. Het is een mes dat snijdt langs twee kanten mijn inziens (en eerder een filosofische discussie waarbij we wel erg offtopic zouden gaan ).


Ik denk dat je gewoon moet proberen om je gedicht op een andere manier te lezen, afstandelijker of juist meer van dichtbij, grondiger. Kijk wat dat oplevert, kijk naar de dingen waar je zelf over struikelt of die je zelf niet zo mooi vindt, en kijk eventueel naar de dingen die ik eerder aangaf. Als je er veel moeite mee hebt wil ik je wel helpen herschrijven, maar het is jouw gedicht. Succes ermee in ieder geval.

Deze ochtend heb ik eens zitten sleutelen, de derde strofe is eruit (Je had gelijk) en heb enkele kleine aanpassingen gedaan. Misschien volgen er nog, dat zie ik nog wel.

Hartelijk dank voor je aanbod om me te helpen, ergens kom ik heel erg in de verleiding om ja te zeggen -zeker als ik kijk naar Groeten uit Noorwegen- want ik wéét dat je er iets veel beters zou kunnen van maken dan wat ik doe. Maar het gedicht zou inderdaad ergens niet meer van mij zijn. Ben een beetje een egoïst op dat vlak . Maar toch, heel erg bedankt.

[*nerwen elensar]

Oh Israël


We woonden in een land
niet van honing maar van zoete pijn en zon
daar waar de golven verdrinken in de zee.

Soms droom ik in het donker
als de aarde niet gaat slapen,
wanneer de sterren ontwaken onder
vuurverlichte hemels als voorbodes van de hel.

Soms droom ik onder het gedonder
over hoe het toen nog was,
hoe we samen stoeiden in het hoge gras
daar waar de dadels groeiden
en nog steeds ruik ik de geur
van toen de appelbloesems bloeiden.

Ach, naïeve kinders dat we waren
toen we dachten dat alles kon.
Wisten wij veel dat de tijd alles zou verklaren,
waarom jouw god Allah en de mijne Jahwe was,
ik de Thora en jij de Koran las.

Het land waar wij toen woonden,
met vuurverlichte hemels als de hel was
Israël.

[LiefsvanHier]

Ik zou ipv Israël, was Israël op de laatste regel zetten:

met vuurverlichte hemels als de hel
was Israël.

Maar dat moet je natuurlijk zelf weten.

[dromenvanger]

naïeve kinders die we waren toch?
ik hou sowieso niet zo van het woord kinders.

Maar het gedicht grijpt mij aan, vooral dan het laatste

en natuurlijk omdat het zo actueel is

[Reynaert]

Even kort: de meeste veranderingen vind ik verbeteringen.

Soms droom ik in het donker
als de aarde niet gaat slapen,
Waarom heb je hier de komma verplaatst? Die vond ik op zijn eerste positie beter passen.
Goed dat je die ene strofe verwijderd hebt trouwens. En samen stoeien is leuker dan dartelen als vlinders, vind ik . "Ach, naïeve kinders dat we waren" is volgens mij grammaticaal wel goed.

waarom jouw god Allah en de mijne Jahwe was,
ik de Thora en jij de Koran las.
Dit is nu wel een beetje dubbelop, weet niet of ik het echt een verbetering vind. De laatste strofe blijf ik prima vinden, ook met komma, hoef je wat mij betreft niets meer aan te veranderen.