Dode ogen

[DeventerSter]

omdat ik niet weet
wie ik in mijn gedachten
mijn daden laat verrichten
blind voor mijn leugens

maar ik geloof in gisteren
dat ik toen nog kon kennen
en kon herkennen, wie ik was
in de verhalen van het verleden

mijn ziel is niet meer
hoe het hoort te zijn
pijn die ik geen ander toe wens
maar toch leef ik ermee

blind voor de waarheid
omdat ik niet verder kijk

blind voor mijn geluk
omdat mijn verdriet mij opslokt

of toch gewoon, blind..

[CSN]

Ik vind dat je best aardig begint, maar als je het vervolgens in de derde strofe over zielen en ondraagelijke pijnen gaat hebben, haak ik af. Ik weet niet of het je bedoeling was, maar het komt op mij nogal puberaal over. Als je pijn in een gedicht wilt leggen, probeer haar dan te omschrijven, naar metaforen te zoeken. Wát voor een pijn? Hetzelfde geldt naar mijn mening ook voor het geluk en het verdriet verderop in je gedicht. Tevens zou ik proberen het kreterige los te laten, als je snapt wat ik bedoel. Je eerste zin bijvoorbeeld, wordt plots onderbroken door "blind voor mijn leugens" .. waarom maak je de zin niet gewoon af? Het zelfde geldt voor je allerlaatste regel, opeens staat daar dat 'of toch gewoon, blind..' - dat vind ik zonde.

[DeventerSter]

hmm, ik snap je punten, en het was niet zozeer bedoeld om puberaal over te komen, alhoewel ik snap wat je bedoeld. alleen ik voelde me er niet naar om ver te gaan zoeken, het lukte me gewoon niet weet je wel. en die zinsafbreking, is daarentegen wel bewust. de zinnen die niet afgemaakt worden hebben een betekenis. alhoewel als ik hem zo teruglees.. ik denk dat ik er nog maar is even naar moet gaan kijken..