Zorgen maken over jezelf

[pete da pornkid]

Dit is niet bedoeld als flauwe grap op het 'zorgen maken over andere' topic. Maar het gesprek met deadlock heeft me toch even aan het denken gezet.

Vanmiddag moest ik wat doen aan een project voor school maar kon me totaal niet concentreren omdat ik vooral met iets anders in de knoop zit. Omdat ik wat pep overhad van het weekend heb ik maar een lijntje genomen. De opdracht had ik binnen anderhalf uur af en volgens mij nog goed ook. Maar ik voel me er niet echt prettig bij dat ik die pep heb genomen. Ik heb dit nog nooit eerder gedaan en ben ook niet echt bang dat ik het vaker ga doen maar het is meer een soort van schuldig voelen tegenover jezelf.

Maken jullie je weleens zorgen over jullie drugs (dus ook drank) gebruik?

over drank wel. Maar ik heb (zoals de oude garde weet ) veel met alcoholisten te doen en te doen gehad. En op de een of andere manier zit dat gewoon in je hoofd.

Als ik uiteindelijk ga tellen en relativeer met de situatie waarin er gedronken wordt, dan valt het uiteindelijk wel mee.

[Ir. de Narie]

Ja, maar zo kan je ook pepgebruik (incluis in ts beschreven) relativeren.
Mja, ik herken de gedachte dat als je eenmaal enig stimulerend middel praktisch (dus niet-recreatief) hebt toegepast je de consequenties niet al te structureel kunt overzien.

Ik heb zeer zelden stimuli praktisch gebruikt, maar het gaf mij het idee dat ik net zo makkelijk in geregeld tot zeer geregeld gebruik zou kunnen verzandden zoals weleer met roken het geval was.
Dit vooral omdat ik een paar keer na n recreatief weekend wat over had (zoals ts) en 'ineens' zin in n klein lijntje had, zoals je als roker 'ineens' zin in een sigaret kunt hebben.

Eraan toegeven is natuurlijk een heel verhaal apart, en of dat wenselijk is danwel met niet te overziene consequenties hangt af van wie jij bent, wat je hoe gebruikt en hoezeer jij jezelf kent en realistisch kunt kijken hiernaar.

Anderen als spiegel of dooiehoekspiegel gebruiken wil daarbij nog wel eens helpenals je je zorgen maaktover jezelf.

In mijn geval acht ik dat niet nodig en mijn gebruik verre van zorgelijk.

[wann]

Nah, niet echt gedaan. Wel met het besef van dat het niet al te verstandig gebruik was, maar nooit het idee dat het echt te ver ging. Of ja, misschien ben ik het ook wel weer vergeten, geen idee.

Maar ook in de tijden dat ik een paar keer per week tripte en/of aan de pillen zat en aan het zuipen was (naast het standaard stonen) viel het allemaal best mee wmb. Of dat ik een week aan de pep zat of zo.

Qua verslaving is het iig geen echt probleem geweest. Wat m'n hersenen en lever etc. er van gevonden hebben is een andere zaak.

[Wammus]

Ja ik heb me er wel eens zorgen over gemaakt. Zoals gezegd ik gebruik alleen drank (waarvan ik totaal geen reden heb om me er druk over te maken) en wiet/hash. Vooral die laatste maak ik me wel eens zorgen over (eigenlijk nog het meest als ik s'ochtends wakker word. Herkenbaar?).

Het is niet zo dat ik s'ochtends een joint op steek omdat ik anders de dag niet doorkom of dat ik s'avonds als ik uit m'n werk kom perse een joint nodig heb om te kunnen ontspannen maar mijn "recreatieve" gebruik rijst verder dan een of twee joints op een avond en dat 1 of 2 keer per week. Daarmee bedoel ik gemiddeld een gram wiet/hash en 5 tot 7 keer per week.

Ik maak me hier zorgen over omdat ik merk dat ik overdag af en toe zo duf als een weet niet wat ben en ik veel te vaak (al dan niet belangrijke dingen) vergeet. Ook zijn opmerkingen als:

"Je ziet er stoned uit"
"Hij ziet er altijd stoned uit"

Natuurlijk ook niet echt bevorderend voor een goed gevoel over je eigen gebruik.

Ook maak ik me er zorgen over omdat ik nogal in mezelf gekeerd ben. Dit was ik altijd al (dus ook voordat ik begon met blowen) maar ik hoor en lees genoeg verhalen over mensen bij wie dit alleen maar erger is geworden en aangezien mijn pa dit ook heeft (weliswaar 10 keer erger dan ik maar dan nog) baart dit voor mij wel reden tot zorgen.

Ik heb me zeker wel eens zorgen gemaakt om mezelf.

Wat maanden geleden, gebruikte ik naast recreationeel ook gewoon uit verveling speed.
Weekenden waren puur speciaal omdat je weinig verplichtingen had, maar drugs gebruik ging de hele week gewoon door.

Het probleem was gewoon dat ik er best erg onder leed, zonder dat ik het zelf echt doorhad. Ik deed mijn werk nog wel gewoon goed, maar ik zag er wel telkens heel moe uit. Mijn slaappatroon veranderde ook. Ik sliep 4 uur per nacht.
Het went op een gegeven moment ook gewoon. Dat is denk ik ook een beetje het gevaar. Al het speciale raakt er gewoon vanaf, maar toch is er iets waardoor je het ok vindt om te doen.
Wat dat is weet ik niet precies, maar ik denk dat het bij mij een groot deel te maken heeft met het feit dat je alles nog gewoon kunt doen.

en nu dan Bram?

[wann]

EZBlade schreef op 29-01-2007 @ 23:05 :
Wat dat is weet ik niet precies, maar ik denk dat het bij mij een groot deel te maken heeft met het feit dat je alles nog gewoon kunt doen.

^ Precies waarom ik zo van pep hou.

[Wammus]

EZBlade schreef op 29-01-2007 @ 23:05 :
Het went op een gegeven moment ook gewoon. Dat is denk ik ook een beetje het gevaar. Al het speciale raakt er gewoon vanaf, maar toch is er iets waardoor je het ok vindt om te doen.
Wat dat is weet ik niet precies, maar ik denk dat het bij mij een groot deel te maken heeft met het feit dat je alles nog gewoon kunt doen.

Vooral dit stuk herken ik maar al te goed. Het blowen is ondertussen een gewoonte geworden. We spreken al niet eens meer af dat we gaan blowen, we doen het gewoon.

Ik heb het zelf nog redelijk in de hand gehouden door voor mij echt de grens te trekken door het echt alleen s'avonds te doen en heel af en toe overdag als ik vrij ben (danwel uit verveling danwel omdat het dingen leuker kan maken) maar er zijn ook genoeg gevallen waarbij dit echt hard fout gaat.

deadlock schreef op 29-01-2007 @ 23:14 :
en nu dan Bram?

Maandje of 2 gestopt, nu met mate.

wann schreef op 29-01-2007 @ 23:26 :
^ Precies waarom ik zo van pep hou.

Ja daarom is het dus ook mijn favoriet

EZBlade schreef op 29-01-2007 @ 23:52 :
Maandje of 2 gestopt, nu met mate.



Ja daarom is het dus ook mijn favoriet

stiekem is het ook mijn favoriet. Maar het je maar op een ding kunnen concentreren effect sucked

deadlock schreef op 29-01-2007 @ 23:58 :
stiekem is het ook mijn favoriet. Maar het je maar op een ding kunnen concentreren effect sucked

dat verschilt bij mij van keer tot keer.
Over het algemeen heb ik dat dus wel, maar soms kan ik me ook op helemaal niks concentreren.
Dan kunnen mensen tegen me aanlullen wat ik wil, maar ik volg het toch niet.

op dit moment niet en voor de toekomst ook niet bang voor. heb me heftig experimenteer periode wel gehad naar mijn idee. ben verder ook wel een 'verstandig' persoon (denk 100 keer na voordat ik iets onderneem) en ook niet verslavingsgevoelig.
ken dat ook wel dat je pep pakt voor school ofzo. eens gedaan, maar zo'n geweldig succes was het ook weer niet. en aangezien het ook niet verstandig is, omdat je dan altijd wel een excuus hebt om te gebruiken heb ik het nooit meer gedaan.

[wolvin_26]

Met alcohol. Inmiddels drink ik alleen alcohol op zaterdag en geen sterke drank meer. Dat werkt goed dus dat hou ik maar zo. Verder nergens problemen mee (gehad).

[Maanmeisje]

Mjah, ik zou me zorgen over mezelf hebben moeten maken..
maar op dat moment drong de mate waarin in drugs gebruikte gewoon niet tot me door, nu achteraf vind ik het toch niet zo normaal meer.

Ik ben begonnen met blowen tot ik een jaar of 12/13 was en dat is een hele tijd gewoon goed gegaan, maar rond mn 15de liep het uit de hand. Ik blowde standaard zo'n 5 gram per dag, als ik zelf niet had was er in huis altijd wel iets van hasj/wiet te vinden omdat mn pa en ma ook blowden.

Wonderbaarlijk genoeg heb ik mijn diploma gewoon gehaald, ondanks dat ik meer in de shop te vinden was dan op school. Wat wel 'handig' was dat op ongeveer 20 minuten van school een shop was die om 10 uur 's ochtends openging.. vaak had ik dan mn laatste restje op de fiets naar school gerookt en kon ik daar weer bijhalen voor de rest van de dag.

Maar gelukkig zag ik het licht of whatever, en heb ik in de afgelopen 5 maanden maar 2 keer geblowd, wat ik trouwens echt verschrikkelijk vond omdat ik van een voorgedraaid afghaantje al ZO fckn stoned werd dat het echt niet leuk meer was

Nu maak ik me meer zorgen over hoe het gaat worden als ik weer 'op vrije voeten' ben, want de verslaving zit er in principe nog steeds.. maar kentron de geksteeee en we zien wel wat er van komt

[Magican]

Ik had een keer (met oud en nieuw) sex en tijdens die sex viel ik in slaap. Ook vergeet ik steeds meer.
Hierdoor ben ik minder alcohol gaan consumeren.

[Pleister]

Oh.
Dat is misschien wel een goed idee



Zzorgen om mezelf gehad een zomertje of 3 terug. Toen was het in de vakantie alle avonden halve literblikken drinken, tot ik op den duur overdag steeds meer in de war was, en ter plekke vergat wat ik zei en allerlei andere dingen vergat. (nu had ik dat toen toch wel vaker, daar niet van, maar het werd wel erg veel ineens)
Toen minder gaan drinken, en later ook iets minder vaak.
(bij het studeren werd het weer meer, maarja, dat gaf toen helemaal geen problemen. Maargoed, daar had ik misschien ook een beter slaap ritme bij)

[Young Predator]

Ja, ik maak me zorgen om mezelf. Maar dat doe ik altijd. Niet zozeer door het gebruik van 'drugs', maar door de manier waarop dingen lopen. Als je onder invloed staat als het slecht gaat voel je je er slecht over. Als je onder invloed staat en dingen gaan goed voel je je er goed bij.

Ik heb ook vaker dat dingen helemaal verkeerd lopen. Als ik dan stoned ben is dat vervelend ja, maar aan de andere kant zal ik het ook vervelend vinden als dit gebeurd terwijl ik niet stoned ben.

Moeilijk, Ik zou zeggen dat ik me alleen zorgen maak over me gezondheid. Maar daar ben ik al mee bezig ( om het niet TE ongezond te maken )

ja ik maak me vaak zorgen. Omdat ik het namelijk niet normaal vind van mezelf dat ik moet blowen om geen vervelende dingen te voelen. Soms voel ik echt dat ik zoveel pijn heb, dat ik gelijk ga blowen omdat die pijn zo erg is dat ik bang ben dat ik het niet aankan ofzo...
Maar ja, dat komt wel.
Maar toch moet ik er kritisch naar blijven kijken en proberen om het te veranderen door een beter inzicht te krijgen in het geheel.

[wolvin_26]

Naojan schreef op 31-01-2007 @ 19:07 :
ja ik maak me vaak zorgen. Omdat ik het namelijk niet normaal vind van mezelf dat ik moet blowen om geen vervelende dingen te voelen. Soms voel ik echt dat ik zoveel pijn heb, dat ik gelijk ga blowen omdat die pijn zo erg is dat ik bang ben dat ik het niet aankan ofzo...
Maar ja, dat komt wel.
Maar toch moet ik er kritisch naar blijven kijken en proberen om het te veranderen door een beter inzicht te krijgen in het geheel.

Misschien een bezoekje aan de psycholoog? Of gaat het om puur lichamelijke pijn? Dan is een bezoekje aan de huisarts een beter idee.

[wolvin_26]

Young Predator schreef op 30-01-2007 @ 23:43 :
Ja, ik maak me zorgen om mezelf. Maar dat doe ik altijd. Niet zozeer door het gebruik van 'drugs', maar door de manier waarop dingen lopen. Als je onder invloed staat als het slecht gaat voel je je er slecht over. Als je onder invloed staat en dingen gaan goed voel je je er goed bij.

Ik heb ook vaker dat dingen helemaal verkeerd lopen. Als ik dan stoned ben is dat vervelend ja, maar aan de andere kant zal ik het ook vervelend vinden als dit gebeurd terwijl ik niet stoned ben.

Moeilijk, Ik zou zeggen dat ik me alleen zorgen maak over me gezondheid. Maar daar ben ik al mee bezig ( om het niet TE ongezond te maken )

[Wammus]

wolvin_26 schreef op 31-01-2007 @ 20:07 :
[afbeelding]

Fruit is goed maar niet tegen dit soort dingen. Ik moet trouwens zeggen dat ik een hoop dingen die ik hier tegenkom wel herken.

Bijvoorbeeld het verhaal van Naojan over het vergeten van pijn (ik ga er vanuit dat het geestelijk is welke vlieger voor mezelf in ieder geval wel opgaat). Dit doe ik zelf ook, ik weet dat het niet de beste manier is om dingen te verwerken maar het is wel een hele fijne. Ook het bovengequote verhaal komt me erg bekend voor.

Zijn er meer mensen die zich hierin kunnen vinden?

[wann]

wammus schreef op 31-01-2007 @ 21:03 :
Bijvoorbeeld het verhaal van Naojan over het vergeten van pijn (ik ga er vanuit dat het geestelijk is welke vlieger voor mezelf in ieder geval wel opgaat). Dit doe ik zelf ook, ik weet dat het niet de beste manier is om dingen te verwerken maar het is wel een hele fijne.

Juh, true. Maar ook al blijf ik nuchter en zit ik niet de hele dag achter de PC of te gamen of whatever, ik krijg niets te zien van de dingen die ik zou moeten verwerken, ook met behulp van m'n shrink niet dus op dit punt weet ik nog niet echt wat mijn standpunt is

[Wammus]

wann schreef op 31-01-2007 @ 21:10 :
Juh, true. Maar ook al blijf ik nuchter en zit ik niet de hele dag achter de PC of te gamen of whatever, ik krijg niets te zien van de dingen die ik zou moeten verwerken, ook met behulp van m'n shrink niet dus op dit punt weet ik nog niet echt wat mijn standpunt is

Mag ik vragen waarom je bij een psycholoog zit? Puur uit interesse geen bijbedoelingen whatsoever.

wammus schreef op 31-01-2007 @ 21:03 :
Fruit is goed maar niet tegen dit soort dingen. Ik moet trouwens zeggen dat ik een hoop dingen die ik hier tegenkom wel herken.

Bijvoorbeeld het verhaal van Naojan over het vergeten van pijn (ik ga er vanuit dat het geestelijk is welke vlieger voor mezelf in ieder geval wel opgaat). Dit doe ik zelf ook, ik weet dat het niet de beste manier is om dingen te verwerken maar het is wel een hele fijne. Ook het bovengequote verhaal komt me erg bekend voor.

Zijn er meer mensen die zich hierin kunnen vinden?

ja heel hard van alles en nog wat nemen om maar van de wereld te zijn en niet bezig te hoeven zijn met de dingen zoals ze zijn.. maargoed, je kan ervoor weglopen, het slapt je in je face als je eenmaal stopt met gebruiken, maar ooit moet je er aan geloven..

geen nuttige post, maarja..

[wann]

wammus schreef op 31-01-2007 @ 21:16 :
Mag ik vragen waarom je bij een psycholoog zit? Puur uit interesse geen bijbedoelingen whatsoever.

Om het kort te stellen voornamelijk om de emotieloosheid. Ik geloof dat sommige mensen het leegte noemen of zo, maar dat vind ik weer zo'n emo-term

Maar dat maakt het leven nogal oninteressant, nergens plezier aan beleven of enthousiast over worden (ook al gaat het om dingen waarbij je dat wel zou 'moeten' hebben), eigenlijk geen reden om nog uit bed te komen. Dat is waar drugs dus in het spel komen


edit: ^ soms zijn er uitzonderingen, dan kijk ik ergens toch wel een beetje naar uit maar dan wordt het meestal alsnog niets (en in de meeste van die gevallen loopt het er op uit dat ik dan alsnog iets gebruik, als dat in die situatie mogelijk is... stukje self delusion daaro )

[SisterOfMercy]

Ik droomde dat ik een kilo LSD had ofzo.

Ik moest werken, denk dat dat het verklaart.

[Quantes]

Niet erg, ik weet wat ik doe, doe het met mate, dus dat loopyt wel los...

[Young Predator]

Fruit? Dat is ongezond voor je gebit. Zuren + Rook = mega aanslag op je tanden. Dan heb ik ook nog een tandartsfobie en zul je mij altijd aan de zuivelproducten en thee zien.

Als ik even weg wil, van de vervelende dingen om me heen ga ik leuke dingen doen onder invloed van. Dan wordt het al gauw in de late uurtjes en besef je hoeveel je nog moet doen en dat je daar absoluut voorheen en achteraf geen zin in hebt.

Edit: Fruit is wel gezond Maar niet zo goed voor je gebit.

[Twanos]

nou ja, wel over mijn geheugen vooral.

Ik start een firefox op om mijn mail te checken, en weet al niet meer waarom ik hem heb opgestart als ik in het adres balkje zit, keuken inlopen en niet meer weten waarom, wakker worden en eerst een kwartier na moeten denken over wat ik de avond ervoor gedaan heb (ook al heb ik alleen maar een filmpje gekeken) dat soort dingen. Gebeurt me iets te vaak de laatste maanden.

Maar om nou te zeggen dat ik me er echt zorgen over maak, mwoah

@Wann; dat heb ik ook heel ernstig. Nergens door geboeid blijven.

Maar ik kijk altijd wel heel erg uit naar dingen.

SOAD heeft in Aerials een geniaal stukje tekst erover:
I always want to go but I never want to stay

En die heb ik al vaker gequote.

[pete da pornkid]

^

dat gevoel (of juist geen gevoel ) heb ik ook. Ik weet gewoon niet wat ik wil. Ik hoop dat dit hoort bij bij het volwassen worden en dat het op den duur overgaat. Praten met iemand helpt wel vind ik.

pete da pornkid schreef op 01-02-2007 @ 19:25 :
^

dat gevoel (of juist geen gevoel ) heb ik ook. Ik weet gewoon niet wat ik wil. Ik hoop dat dit hoort bij bij het volwassen worden en dat het op den duur overgaat. Praten met iemand helpt wel vind ik.

ik ben 25 ik denk niet dat het overgaat.

[wann]

Ik hoop wel dat het overgaat, anders zie ik het punt van leven niet echt in. Niet dat het leven altijd leuk moet zijn, maar het moet iets van leukheid er in hebben. (edit: zonder onder de invloed van iets te zijn)

Maar hoe doen jullie dan de dingen die jullie doen? Ik bedoel, werken kan ik wel maar veel dingen, vooral sociale zooi, doe ik ook gewoon niet meer omdat er niets aan is, dan zit je daar maar te zitten en het is precies hetzelfde als altijd etc en niet de moeite waard om van je luie reet af te komen en er naar toe te gaan. Hoe vaak ik het ook probeer.

Ik weet niet. Ik vind veel dingen gewoon leuk.
Voorbeeld; ik kan uuuuuren in het gras langs een spoorbaan gaan liggen/zitten en naar de voorbijgaande treinen kijken in de zomer.
Als ik weet dat het morgen mooi weer wordt, dan word ik al gek bij de gedachte dat ik mag/kan gaan varen. De gedachte aan lowlands bezorgt mij erecties.
Dat zijn dingen die ik wel degelijk leuk vind. Ik doe ze alleen zo beperkt.

[Young Predator]

De gedachte aan lowlands bezorgt mij erecties.

Amen. Als ik sociale dingen moet doen, doe ik niets. Als ik morgen moet werken, zal ik vanavond niet op stap gaan of dingen doen. Pas als ik weet: Morgen vrij, geen dingen hoef te doen geniet ik inderdaad van alles.

[De Veroorzaker]

Twanos schreef op 01-02-2007 @ 16:25 :
nou ja, wel over mijn geheugen vooral.

Ik start een firefox op om mijn mail te checken, en weet al niet meer waarom ik hem heb opgestart als ik in het adres balkje zit, keuken inlopen en niet meer weten waarom, wakker worden en eerst een kwartier na moeten denken over wat ik de avond ervoor gedaan heb (ook al heb ik alleen maar een filmpje gekeken) dat soort dingen. Gebeurt me iets te vaak de laatste maanden.

Maar om nou te zeggen dat ik me er echt zorgen over maak, mwoah

Je moet vooruitkijken

[pete da pornkid]

wann schreef op 02-02-2007 @ 10:57 :
Ik hoop wel dat het overgaat, anders zie ik het punt van leven niet echt in. Niet dat het leven altijd leuk moet zijn, maar het moet iets van leukheid er in hebben. (edit: zonder onder de invloed van iets te zijn)

Maar hoe doen jullie dan de dingen die jullie doen? Ik bedoel, werken kan ik wel maar veel dingen, vooral sociale zooi, doe ik ook gewoon niet meer omdat er niets aan is, dan zit je daar maar te zitten en het is precies hetzelfde als altijd etc en niet de moeite waard om van je luie reet af te komen en er naar toe te gaan. Hoe vaak ik het ook probeer.

Ik werk (studeer) dus bijna niet omdat ik daar niks aan vind. Misschien heb ik wel de verkeerde studie gekozen maar ik kan me gewoon niet tot het studeren zetten. Er zijn zoveel leukere dingen om te doen. Die dingen veranderen wel snel omdat ik ze snel weer saai vind. Ik weet gewoonweg niet wat ik wil doen.
Misschien is het iets van onze generatie. Zelfdestructie ofzo. Wel interessant om het daarover te hebben trouwens.

[Sacrilege]

Ir. de Narie schreef op 29-01-2007 @ 17:10 :
Ja, maar zo kan je ook pepgebruik (incluis in ts beschreven) relativeren.
Mja, ik herken de gedachte dat als je eenmaal enig stimulerend middel praktisch (dus niet-recreatief) hebt toegepast je de consequenties niet al te structureel kunt overzien.

Ik heb zeer zelden stimuli praktisch gebruikt, maar het gaf mij het idee dat ik net zo makkelijk in geregeld tot zeer geregeld gebruik zou kunnen verzandden zoals weleer met roken het geval was.
Dit vooral omdat ik een paar keer na n recreatief weekend wat over had (zoals ts) en 'ineens' zin in n klein lijntje had, zoals je als roker 'ineens' zin in een sigaret kunt hebben.

Eraan toegeven is natuurlijk een heel verhaal apart, en of dat wenselijk is danwel met niet te overziene consequenties hangt af van wie jij bent, wat je hoe gebruikt en hoezeer jij jezelf kent en realistisch kunt kijken hiernaar.

Anderen als spiegel of dooiehoekspiegel gebruiken wil daarbij nog wel eens helpenals je je zorgen maaktover jezelf.

In mijn geval acht ik dat niet nodig en mijn gebruik verre van zorgelijk.

Gefeliciteerd met je 23ste verjaardag

wolvin_26 schreef op 31-01-2007 @ 20:06 :
Misschien een bezoekje aan de psycholoog? Of gaat het om puur lichamelijke pijn? Dan is een bezoekje aan de huisarts een beter idee.

nee het is vooral geestelijk.
En ik denk eerlijk gezegd dat een psycholoog, of liever gezegd de hele wereld bevolking last heeft van waar ik last van heb.
(bovendien heb ik een paar jaar ervaring met de psych, ik heb een heleboel pillen geslikt tegen depressie, psychose enz. alsof de oplossing in een pilletje zit, maar goed. dat dus al ten eerste, ten tweede vind ik de manier van behandelen gericht op deze maatschappij en niet hoe het anders kan. ik zal het even verder uitleggen)
Deze maatschappij, de spelletjes die er gespeeld worden, hoe we met elkaar omgaan, hoe we met dieren omgaan. En dan heb ik het nog niet eens over oorlogen en alle andere walgelijke dingen die er gebeuren op dit moment en verder iedere seconde van dag, en waar bijna iedereen (inclusief mezelf) aan mee doet, simpel omdat het gewoon zo in ons systeem zit ofzo. Dat begin ik steeds vaker in te zien, en dat vind ik geen leuke dingen.
Ik denk dat het vooral komt door angst.
Als mensen nou eens naar hun eigen gedrag zouden gaan kijken, want gedrag heeft namelijk erg veel gevolgen op jezelf, anderen en de wereld. Dat zou al een heel stuk schelen.
Maar er zijn nogal wat mensen die dingen doen (of het nou groot of klein is) waarvan ze het gevoel bekruipt dat er iets niet aan klopt, maar er niet de vinger op kunnen leggen.
Maar soms zit daar zoveel achter dat mensen heel angstig worden om ernaar te gaan kijken, en dan bijvoorbeeld gaan roken, blowen, drinken, een geloof/leer/religie aanhangen, veel eten, overmatig sporten etc. etc. etc.
Maar dat ik slechts een intrepetatie van de dingen die ik heb meegemaakt en gezien.
Ik begin de laatste tijd verbanden bij mensen in te zien, en tussen dingen.
En het is niet altijd makkelijk om met sommige dingen te dealen.
Ik heb zelf namelijk ook gedrag vertoond dat echt niet door de beugel kon, echt te erg voor woorden.
Daardoor ben ik gaan blowen (dat gaat natuurlijk allemaal niet zo rationeel als ik hier beschrijf)
Ik heb er nog steeds last van dat ik sommige dingen heb gedaan. Schuldgevoel enzo en verdriet.
Soms voel ik zo`n bui opkomen van verdovende pijn. Ik 'moet' dan echt gaan blowen omdat ik het gevoel krijg dat ik die pijn niet aankan.
Wat dat betreft ben ik zelf ook heel hypocriet, want ik leef dus op een manier die ik zelf niet graag zie.

Misschien komt het heel vaag of langdradig over. Ik vind het gewoon moeilijk om woorden te vinden omdat ik er nog niet zo lang uit ben.
Kritiek gewenst.

tuurlijk hoef jij nix aan jezelf te fixen als je het zelf niet vind..
maar hoe hard het ook aan de wereld om je heen ligt, de oneerlijkheid, en ook een stukje bij jezelf.. JIJhebt pijn, jij hebt dingen om mee te dealen.. dus misschien niet gek om er toch iets mee te doen, de dingen zijn zoals ze zijn en de wereld gaat echt niet veranderen..
dingen wegblowen gaat vanzelf z'n tol eisen.. heb het zelf veel te lang gedaan..

[HTID]

Ik blowde vroeger in sommige weken echt veel te veel. Nu heb ik wel het gevoel dat ik weet hoeveel ik kan roken dat het relaxed blijft.

Naojan schreef op 02-02-2007 @ 20:52 :
de wereld is kut - relaas

wat jij beschrijft is o.a. weltschermz, zoek er maar eens wat over op. en ik denk dat je meer reacties krijgt op psycshologie.

[A*]

pete da pornkid schreef op 02-02-2007 @ 18:55 :
. Ik weet gewoonweg niet wat ik wil doen.
Misschien is het iets van onze generatie.

Opzich zou dat best logisch zijn. Sowieso kun je gewoon uit veel meer dingen kiezen, wat een keuze maken niet makkelijker maakt.
Vroeger was er niet veel te kiezen. En daarnaast lag het nogal simpel, als ouders zeiden dat er iets gedaan moest worden werd er gehoorzaamd.
De keuze om te stoppen met school was er niet, want waarom zou je je kansen verspelen?
Tegenwoordig maakt het niet zoveel meer uit, en ligt de keuze meer in je eigen handen. Het is toch ook uiteindelijk jou leven?
Mentaliteit enzo.

Ik herken wat je zegt wel, zelfs weet ik ook absoluut niet wat ik wil gaan doen. Daarnaast heb je ook nog dat gedoe met verwachtingen van anderen. Die trek ik me toch wel degelijk aan.
Ik probeer zoveel mogelijk mijn gang te gaan, ik ben van mening dat ik uiteindelijk wel mijn draai zal vinden.
Maar dat gaat voornamelijk nog met vallen en opstaan.

[wann]

pete da pornkid schreef op 02-02-2007 @ 18:55 :
Ik werk (studeer) dus bijna niet omdat ik daar niks aan vind. Misschien heb ik wel de verkeerde studie gekozen maar ik kan me gewoon niet tot het studeren zetten. Er zijn zoveel leukere dingen om te doen. Die dingen veranderen wel snel omdat ik ze snel weer saai vind. Ik weet gewoonweg niet wat ik wil doen.
Misschien is het iets van onze generatie. Zelfdestructie ofzo. Wel interessant om het daarover te hebben trouwens.

Ja, ik deed ook niets aan de studie omdat ik er niets aan vond. En ik denk ook dat ik de verkeerde studie gekozen had, maar wat dan wel de juiste studie zou zijn? Ik heb al zo ontiegelijk vaak over zo ongeveer elke studie die in Nederland te doen is gelezen, maar niets spreekt nou echt aan. Behalve de Farmacie-studies, maar dat is dan weer drugs-gerelateerd... Ik heb m'n vorige studiekeuze denk ik min of meer gebaseerd op de schoolvakken die me het meest aanspraken en op de locatie waar ik heen wilde, Enschede dus. Maar dat was blijkbaar niet echt een goede keuzebasis.

Ik heb al zeer vaak de benadering gehoord dat zo'n keuze ook moet komen vanuit het gevoel. Dat enthousiast worden en blijven, 'intuïtief' weten dat je in de juiste richting gaat voortkomt uit het gevoel. Nu meen ik me vaag te herinneren van way back when toen er nog gevoel was, dat er inderdaad iets in mezelf was dat op een bepaalde wijze aangaf of ik juist of onjuist handelde. Zo onwaarschijnlijk lijkt dat me dus niet. Rest alleen de vraag hoe ik, jij, Bas en vast nog wel veel meer mensen hun emoties terugkrijgen. En daardoor als het goed is vanzelf ontdekken wat we willen doen.


Ik denk dat zelfdestructie niet specifiek iets van onze generatie is. De manieren waarop onze generatie zelfdestructieve neigingen in de praktijk brengt misschien wel. Maar het beeld zal nogal vertekend worden doordat openheid over dat soort zaken vroeger als ongepast werd beschouwd.

Ik stel me voor dat er in jezelf een soort van ongeschonden deel/persoonlijkheid/whatever is. Waar acceptatie en vergiffenis en correct zien is, waar je weet of je goed of fout bezig bent (waar dan ook intuitie en het geweten vandaan komen, denk ik). Misschien stel ik me dat allemaal een beetje simplistisch voor en zit ik er op sommige punten naast, maar al met al vind ik die theorie wat hebben. Mensen waarmee ik het er over gehad heb noemden het 'het hogere zelf' en een enkeling zei dat het verdacht veel leek op de beschrijvingen die hij over verlichting had gelezen. Hoe dan ook, ik denk dat je naarmate je minder in contact staat met dat deel van jezelf ook meer (zelf)destructieve neigingen hebt.



hmm, ik heb zin in koffie en ik heb geen zin om deze hele reply te bekijken op fouten of onafgemaakte zinnen of zo, dus als er iets niet duidelijk is komt dat daardoor

Ik maak me zorgen om de dag waarop het allemaal ophoudt.

Neti schreef op 05-02-2007 @ 22:25 :
Ik maak me zorgen om de dag waarop het allemaal ophoudt.

dat wat ophoudt? drugsgebruik? of je leven

deadlock schreef op 05-02-2007 @ 22:50 :
dat wat ophoudt? drugsgebruik? of je leven

Niet zozeer het gebruik zelf, meer de mooie tijden, de herinneringen, de hele sfeer, dat soort dingen. Die dingen mogen van mij wel blijven, ik weet niet zo goed wat ik moet verwachten als ze weg zijn.


[/vaag]

Neti schreef op 05-02-2007 @ 23:12 :
Niet zozeer het gebruik zelf, meer de mooie tijden, de herinneringen, de hele sfeer, dat soort dingen. Die dingen mogen van mij wel blijven, ik weet niet zo goed wat ik moet verwachten als ze weg zijn.


[/vaag]

ik snap

Veel herkenning in dit topic.

Met alcohol ben ik nu een paar jaar flink geminderd, ieder weekend compleet van de kaart af zijn was op een gegeven moment niet meer leuk, laat staan voor mensen om je heen.

Ben begonnen met blowen voor de leuk, en uiteindelijk werd het een gewoonte en een manier om tot vrede te komen. Op een gegeven moment ging er 150 eu per week aan wiet door.

Zodra ik niet meer blowde begonnen de zorgen alweer op te komen. Ik weet niet wat ik wil gaan doen (studie, werk), ik vind namelijk een hoop interessant maar nooit interessant genoeg. Verder zou je kunnen zeggen dat ik last heb van bovengenoemde "Werltschmertz". En voel ik me niet zo, dan voel ik me wel compleet numb.
Maarja, vandaar het veel blowen.
Op een gegeven moment werd ik ook steeds meer introvert en gesloten. Pas toen ik hoorde dat mensen zich zorgen om me maakte besefte ik dat. Sindsdien maak ik me meer zorgen om mn gebruik.En ben dan ook flink geminderd, maar heb er nog steeds flinke moeite mee.

Ik kan best voor een periode stoppen, zolang ik maar de stap neem om de eerste dag niet te smoken. Maar zodra ik weer een keer wiet heb gehaald zit ik weer vast in die "loop". Dus meestal gaat het van een periode van een aantal weken niet blowen naar een periode van heel veel smoken. Ik krijg die balans gewoon niet voor elkaar.