Meningen aub ;)

Hai! Zouden jullie ajb eerlijk jullie mening willen geven over het onderstaande stukje tekst?

-----------------------------------------------------

Verstopt in het paadje achter ons huis. Doodsbang dat ze me vinden. Ik probeer zacht te ademen zodat ze me niet horen. Het is een warme zomerse namiddag en we spelen verstoppertje. Ze vinden me niet. Ze vinden me nooit. Ze openen de poort van onze tuin. Zo gaat dat altijd. Wetend dat onze hond rechtstreeks naar mij zal rennen. Hij blaft, kwispelt en heel even voel ik me echt gelukkig.

Dan schrik ik wakker, midden in de nacht, een nacht in 2007. Het gelukkige gevoel is weg, ik voel me alleen. Binnen een paar seconden ben ik klaarwakker en weet ik weer hoe het zit. Geen verstoppertje. Ik studeer, ben volwassen en lig in de knoop met mezelf. Hoe wakkerder ik word, hoe verdrietiger ik me voel. Waarom? Waarom kan ik me niet meer zo voelen als toen? Piekerend val ik in slaap, een slaap zonder droom.

Half 8, de wekker gaat. Ik voel me gebroken, gesloopt, doodop. Langzaam verander ik in haar. Ik verander in haar voor de rest van de dag. Vanaf het moment dat mijn kamerdeur opengaat, tot het moment dat hij 's avonds sluit. Het meisje met het masker. Het masker groot genoeg en zij gelukkig verstopt. Totdat ze ’s avonds weer mij is. Totdat ik 's avonds in bed lig, nadenkend over hoe het spel vandaag ging. Want ze vinden me niet. Ze vinden me nooit. Verstoppertje, als 18-jarige, en geen hond die haar vindt…

[homehapero]

behalve de laatste zin (die ik erg sterk vind) kan ik er niet zo bijster veel over zeggen. Het gaat niet echt over iets hoewel je het allemaal mooi verwoordt.
Ik zou graag een langer stukje van je lezen om dan een oordeel over je schrijkunst te kunnen vellen

[4cecilia4]

Ik vind eigenlijk juist wel dat het over iets gaat. Mensen dragen maskers.. jammer dat het niet verder uitgewerkt is.

Ik vind vooral het dubbelzinnige: 'en geen hond die haar vindt'. mooi. Ik zou inderdaad iets meer van je willen lezen! Verras ons

Ik vind het een erg mooi stukje!
Ontzettend knap hoe je eigenlijk een complete boodschap, een verhaal met een begin en een eind, zo kort kunt houden. Misschien kun je het nog verder uitwerken, maar het hoeft mijn inziens niet. Ik begrijp wel waar dit over gaat. De reden waarom de hoofdpersoon uiteindelijk het masker draagt doet er niet toe, ik kan honderd verhalen en situaties bedenken waarin uitgebreid toegelicht wordt wat voor verschrikkelijke trauma's de hoofdpersoon heeft meegemaakt om uiteindelijk zo'n masker op te zetten. Juist de mysterie die je in dit korte, maar krachtige verhaaltje hebt geschapen maakt het interessant.

Verder nog 1 kleine zeikopmerking: Je kunt niet IN een paadje zitten (tenzij je jezelf helemaal ingraaft), maar erop. Je kunt wel in een steegje zitten.