Boulimia & Liefde

Dit is mijn eerste verhaal op het forum.
Het eerste stukje is nog een beetje saai, maar vanaf het 2e stukje wordt het leuker.
Ik heb graag reacties op mijn verhaak, zowel positief als negatief.

Anna trok met een rilling haar dunne zomerjas strak om zich heen. Het was december, en ijzig koud. Met gebogen hoofd stak ze de straat over. Ze keek op haar horloge. Het was kwart voor negen.
Ze was veel te laat voor school. Alweer. Derde keer deze week. Nou ja, dan moest ze maar eens nablijven.
Het rode, rijzige gebouw van Leerlemmen Ateneum stak zich scherp af tegen de grijze lucht. Op het kleine graspleintje van de kleutertuin ernaast, zaten een paar jongeren. Anna kneep haar ogen tot spleetjes. Ze herkende een paar bovenbouwers en...Jonathan.
Anna rilde, maar niet door de kou deze keer. Jonathan zat in haar klas, maar was al twee keer blijven zitten. Ze keek naar zijn gebogen hoofd, de gladde, knappe trekken van zijn gezicht en zijn gespierde armen en glimlachte. Natúurlijk was ze niet de enigste die Jonathan zo mooi vond. Helemaal niet.
Anna keek omlaag. Ze voelde plots hoe ze rood werd. Jonathan viel niet op meisjes zoals zij. Niet op mollige meisjes. Het pakje chocoladekoekjes in haar zak leek plots te branden.
'Hé!'
Anna keek naar de jongens. Haar maag maakte een buiteling. Jonathan stak zijn hand op. 'Wat ben jij laat?'
'Ik had geen zin om naar school te komen,' loog ze stoer.
De bovenbouwers lachten. Ze wist niet of het begrijpend of spottend was, daarom sloeg ze haar ogen neer en wreef over haar armen. Ongemakkelijk wipte ze van de ene op de andere voet.
'Koud hé?' stamelde ze.
Jonathan barstte in lachen uit. 'Ja,' zei hij grijnzend, 'ja, heel koud.' Hij nam een trekje van zijn sigaret.'
'Moet jij niet naar je klasje gaan?' spotte een grote jongen met acné. 'Straks wordt je juffie nog kwaad.'
Niet wetend wat te doen lachte Anna een beetje onbeholpen mee. 'Ik ga maar eens,' zei ze.
Jonathan keek niet meer naar haar. Ze was even een speelbal geweest, leuk om mee te spotten. Alsof het kleine kinderen waren. Nu verveelden ze zich weer.
'Doei,' zei ze met een stuntelige zwaai.
De jongens reageerden niet. Jonathan leek haar al vergeten te zijn. Anna wreef nogmaals over haar armen en holde het schoolgebouw in.

Is dit alleen het eerste stukje? Waarom post je dan niet stuk 1 en 2 als het vanaf stuk 2 leuker wordt volgens jezelf? Dan geeft beiden posten toch een veel beter beeld?

Ik vind het opzich wel lekker lezen, ik val alleen wat over bepaalde woorden:
- Het woord 'Weeral'? ken ik niet, 'alweer' wel.
- Wat is een 'kleutertuin'? Zo iets als een kindergarden? Dat is wel een heel letterlijke vertaling dan.
- 'Enigste' moet 'enige' zijn.
- 'Anna rilde onwillekeurig, maar niet door de kou deze keer.' Ik zou onwillekeurig weglaten...volgens mij klopt het wel, maar ik vind het raar staan, ik vind 'Anna rilde, maar niet door de kou deze keer.' mooier.
- Pakje is enkelvoud; 'het pakje leek te branden' dus.

[SiemdeCyper]

Kom maar met meer.

Bednkt voor de verbeteringen Leonoor.
hier is het 2e stukje

'...is gelijk aan 25. Waaraan is x dan gelijk? Kom op, die sommen vraag ik ook op het examen.'
Anna drentelde voor de deur van het lokaal. Pech. Eerste uur wiskunde, natuurlijk, dat was ze vergeten. Meneer Durio mocht haar niet. Dat werd nablijven op woensdag.
'Max? Weet jij het? Kom naar voren, jongen, ik heb niet de hele dag. Kom op.'
Anna roffelde op de deur. De stem van meneer Durio zweeg. 'Bínnen,' klonk het verstoord.
Ze duwde de deur open. Negentien paar ogen keken haar aan. Max stond vooraan aan het bord, met het krijtje in zijn hand geklemd, duidelijk opgelucht dat hij enkele momenten bedenktijd kreeg.
'Als dat niet Anna is,' spotte meneer Durio. Hij keek op zijn horloge. 'Véél te laat. En als ik me goed herinner...is dat de vierde keer deze week?'
'De derde,' zei ze bijna onhoorbaar.
'Al goed, al goed. Dat wordt nablijven, Anna. Oh ja, de rest, die wél op tijd was uiteraard, hebben hun proefwerken van vorige week teruggekregen.' Hij trok een lade van zijn bureau open en haalde er haar proefwerk uit. Anna sloeg haar ogen neer.
'Zelfs ík had beter van je verwacht, Anna,' fronste de leerkracht. Hij grijnsde. 'Een twee. Dat is zwak. Dat is héél zwak.'
Anna werd rood. 'Hm,' mompelde ze. Ze liep naar voren om het proefwerk aan te nemen en schuifelde toen helemaal naar het einde van het lokaal, en schoof aan een eenzame bank.
'Dat is niet het enige wat zwak aan haar is,' fluisterde Rosa voor haar en haar vriendinnen giechelden.
Anna haalde diep en trillerig adem. Ze sloeg haar ogen omlaag, naar de blubber van haar buik. Ze kon wel door de vloer zakken...letterlijk én figuurlijk.

'k vind het weer lekker lezen.

- 'examen' (-s dus)
- zelfs' (+s dus)
- letterlijk én figuurlijk (andersom dus)

Bedankt leonoor, ik heb het even aangepast.

[SiemdeCyper]

Tot nu toe vind ik het nog niet heel erg origineel of interessant, ik weet niet wat voor wending je verhaal nog gaat nemen, maar tot nu toe vind ik het een beetje standaard.

[Porcelain]

'de rest' is enkelvoud. dat betekent dat je moet zeggen:

'..de rest, die wél op tijd WAS uiteraard..'

ja toch?

[Vogelvrij]

Weeral is volgens mij Zeeuws, kan dat kloppen?

Ik vind het tot nu toe een beetje veel dialoog.

Anna kwam met een zwaar gevoel in haar maag thuis. Ze gooide deur met een klap dicht.
'Schat? Ik ben in de keuken!'
Laura Vermelden, haar moeder, zat aan de keukentafel. Zelf was ze volslank, net zoals Anna. Ze glimlachte naar haar dochter. 'Ik heb thee gezegd. Hoe was je dag, lieverd?'
'Rot,' zei Anna. Ze gooide het proefwerk op tafel.
Mevrouw Vermelden trok het naar zich toe en bekeek het met een donker gezicht. 'Een twee?'
'Ja, mama, een twee. Blij te weten dat je kunt lezen,' snauwde Anna. Ze ging aan tafel zitten en trok de koekentrommel naar zich toe. De smaak van plakkerige chocolade vulde haar mond.
Het gezicht van mevrouw Vermelden werd zachter. Ze wreef vermoeid in haar ogen. 'Sorry, lieverd. Maar...een twee? En je vorige proefwerk was een vier. Dit kan toch niet, schat.'
'Ik weet dat ik alleen maar slechte resultaten thuisbreng, hoor,' zei Anna verstikt. 'Wrijf het nog maar eens onder mijn neus.'
'Lieverd,' zei mevrouw Vermelden. 'Zo bedoel ik het niet. Maar misschien moet je maar eens extra lessen nemen.'
Er knapte iets in Anna. 'Ja,' snerpte ze, 'net zoals ik sportlessen moeten nemen en op dieet moet gaan en harder moet studeren? Waarom neem je niet gewoon een andere dochter?'
Mevrouw Vermelden rolde met haar ogen. 'Schat, stel je niet,' zei ze kwaad. 'Je weet dat ik alleen maar...'
'Waarom dump je me gewoon niet?' schreeuwde Anna.
Ze sprong op, greep de koekentrommel en stampte de keuken uit, met een slaande deur.

Anna had een opgeblazen gevoel in haar buik. Ze had bijna de hele trommel chocoladekoekjes geleegd. Het was als vanzelf gegaan. Woedend, met een automatisch gebaar, bleef ze naar de koekjes grijpen. En nu zat ze vol.
Ze stond met een misselijk gevoel op en keek in de lange spiegel in haar kamer. Wat ze zag was een mollig, klein kind. Haar vale, dunne bruine haar hing met een slag op haar schouders. Haar pony was recht en streng, maar verborg de kleine puistjes op haar voorhoofd niet. Ze trok haar T-shirt omhoog. Haar buik blubberde. Ze walgde van zichzelf. Ze liet haar T-shirt weer zakken. Hoe had ze het ooit zo ver laten komen?
De koekjes lagen zwaar op haar maag. Ze stommelde naar de badkamer en ging op de weegschaal staan. Dat was maanden geleden. Ze durfde bijna niet te kijken.
79 kilo.
Ze voelde een schok in haar borst. Dat was te veel. Dat was veel te veel.
Het moest eruit. De koekjes moesten eruit.
Ze stak haar vinger in haar mond, boven het toilet. Ze kokhalsde. Haar ogen traanden, maar er kwam niets. Gefrustreerd sloeg ze op de wcbril. Waarom lukte het nu niet? De koekjes moesten eruit! Het vet moest eraf!
Weer stak ze een vinger in haar mond, deze keer dieper. Ze kokhalsde en daar kwamen ze, de overblijfselen van haar vreetpartij.
Haar ogen traanden en ze had een vieze smaak in haar mond. Ze voelde zich zo mogelijk bijna nog slechter.
Ze keek weer in de spiegel. Ze zag nu wit rond haar neus. Het zou haar lukken. 50 kilo, klonk het in haar hoofd, ik moet 50 kilo wegen. Dat moet lukken. Dat is maar 29 kilo, dacht ze. Dat móet wel lukken.
Triomfantelijk hief ze haar hoofd op. Niemand zou nog met haar lachen. Ze zou perfect worden. Ze zou beeldschoon en superslank worden. Dat moest wel.

Ik vind de titel echt verschrikkelijk het doet me meteen denken aan het zoveelste standaard meisje-met-boulimia-en-vriendjes-aah-het-leven-is-zo-zwaar verhaal...

Porcelain schreef op 16-09-2006 @ 13:18 :
'de rest' is enkelvoud. dat betekent dat je moet zeggen:

'..de rest, die wél op tijd WAS uiteraard..'

ja toch?

Klopt...en dan ook 'heeft hun proefwerk terug gekregen'.

'Net zoals ik sportlessen moet nemen.'

Stampen met een slaande deur vind ik btw knap.

Ik zou zeggen dat ze de koektrommel leeg gegeten had ipv 'geleegd', dat laatste kan nl ook in de prullenbak zijn geweest.

En lachen de mensen met haar of om haar? Met iemand lachen lijkt me positief en ik denk niet dat je dat hier bedoeld.

[Reynaert]

Ik heb je tekst scannend gelezen. Voor zover ik kon zien beschrijf je elke keer 'hoe' iemand iets zegt, dat wordt erg snel irritant. (bijv. schreeuwend, mompelde, snerpte, spotte, enz.)

[CSN]

Ik vind het nogal oppervlakkig en Carry Sleeerig maar het leest wel lekker weg dus do continue :') .

[Roosje]

Ik vind het een beetje een dertien-in-een-dozijn-esverhaal en je hoofdpersoon komt over als een heerlijke puber. Maar ik zal later nuttig commentaar geven, goed?

[homehapero]

Leonoor schreef op 16-09-2006 @ 07:07 :

- Het woord 'Weeral'? ken ik niet, 'alweer' wel.
- Wat is een 'kleutertuin'? Zo iets als een kindergarden? Dat is wel een heel letterlijke vertaling dan.

Leonoor komt duidelijk uit nederland
belgisch-nederlandse woorden blijkbaar maar ik wist niet dat jullie het woord kleutertuin hadden ingeruild voor een engels woord
(wat mij als taalpurist nogal stoort )

het verhaal tot nog toe doet me enorm denken aan die verhaaltjes van carry slee ( ik schaam me dat ik de naam ken ) en met zo'n onderwerp is het heel moeilijk om ook maar een beetje diepgang in het verhaal te stoppen. Het is inderdaad nogal makkelijk om de afloop te voorspellen; ze stopt met eten, weegt 50 maar gaat dan toch nog door. Iedereen is enorm bezorgd maar ze wil van geen ophouden weten tot ze instort en in het ziekenhuis belandt waar Jonathan haar komt bezoeken (die daar te kennen geeft wél van mollige meisjes te houden) en ze zich in een hartstochtelijke relatie storten.

[Roosje]

homehapero schreef op 16-09-2006 @ 19:43 :
Leonoor komt duidelijk uit nederland
belgisch-nederlandse woorden blijkbaar maar ik wist niet dat jullie het woord kleutertuin hadden ingeruild voor een engels woord
(wat mij als taalpurist nogal stoort )

Zover ik weet is het nog altijd een speeltuin in het Nederlands, hoor.

[flyaway]

Reynaert schreef op 16-09-2006 @ 19:17 :
Ik heb je tekst scannend gelezen. Voor zover ik kon zien beschrijf je elke keer 'hoe' iemand iets zegt, dat wordt erg snel irritant. (bijv. schreeuwend, mompelde, snerpte, spotte, enz.)

Dat vind ik juist wel prettig, eigenlijk.

[Reynaert]

flyaway schreef op 16-09-2006 @ 20:10 :
Dat vind ik juist wel prettig, eigenlijk.

Als je goed kan schrijven blijkt uit de context vaak wel hoe iets gezegd wordt.

[duivelaartje]

Reynaert schreef op 16-09-2006 @ 20:25 :
Als je goed kan schrijven blijkt uit de context vaak wel hoe iets gezegd wordt.

Hm, ja. Daar ben ik het mee eens. Alleen is het in het geval van die verhaal juist handig dat ze het doet, want er verder is het erg oppervlakkig. Ik leef niet echt mee met de hoofdpersoon.

homehapero schreef op 16-09-2006 @ 19:43 :
Leonoor komt duidelijk uit nederland

De TS volgens haar profiel ook?

belgisch-nederlandse woorden blijkbaar maar ik wist niet dat jullie het woord kleutertuin hadden ingeruild voor een engels woord
(wat mij als taalpurist nogal stoort )

Het woord kleutertuin ken ik niet, daarom vroeg ik of het zo iets was als kindergarden, ik zei niet dat dat het woord is dat in Nederland gebruikt wordt. In Nederland wordt kindergarden namelijk niet gebruikt, kindergarden is in het Nederlands een kleuterschool.

De Van Dale kent het woord kleutertuin ook niet btw. http://vrttaal.net/taaldatabanken_ma...tk-k0005.shtml <- en dat als taalpurist

Bedankt voor al jullie reacties en tips. Morgen ga ik het verbeteren maar nu is er alvast nog een stukje.
Het lijkt nu nog een standaard verhaal maar het zal binnenkort een paar onverwachte wendingen krijgen.
Op haar bed bladerde Anna met een nors gezicht doorheen een stapel tijdschriften. Ze bekeek de fotomodellen met stijgende bewondering. Allemaal. Allemaal waren ze zo...perfect. Slank en lang. Glanzende lokken. Hoge jukbeenderen, stralende ogen, volle lippen. Een zachte, effe huid, niet te bruin en niet te bleek. Volmaakt.
Ze scheurde de foto van een slank model uit een modetijdschrift. Haar taille was piepklein, haar benen waren lang en dun. Ze glimlachte over haar schouder speels naar de camera.
Zo word ik ook, zei Anna. Als zij het kunnen, kan ik het ook. Als alle meisjes in mijn klas het kunnen, kan ik het ook. En dan zal Jonathan me wel zien staan. Dan is het gedaan met het spotten.
Ze pinde de foto vast naast de spiegel. Haar ideaal.
Anna voelde haar maag grommen. Maar eerst iets eten. Ze beet op haar lip. Nee, dat mocht niet. Maar ze had zo'n honger. Ze verlangde naar een kommetje chocoladevla. Eén kommetje chocoladevla? Dat kon toch geen kwaad? Eén klein kommetje chocoladevla.
Het werden er vier.
En die avond gaf Anna nog twee keer over.

De daaropvolgende dagen voelde Anna zich steeds slechter. Het overgeven zorgde ervoor dat ze zich leeg en ziek voelde. Soms had ze zo'n verschrikkelijke honger, dan at ze handenvol chips. Om daarna weer naar het toilet te hollen, natuurlijk.
'Je ziet zo bleek, schat,' zei haar moeder wel eens.
'Laat het nou, oké?' snauwde Anna terug, en haar moeder liet haar met rust.
De frustraties werden hoog opgejaagd toen Anna voor de spiegel ging staan, in haar ondergoed, en in haar buik kneep. Ze leek nauwelijks afgevallen te zijn. Al dat vet, er was nog zoveel vet. Twee dagen alles uitkotsten wat je had gegeten...ze had gedacht dat de kilo's eraf zouden vliegen... Waarom ging het nou zo traag?
Ze ging op de weegschaal staan. 77.6 kilo. Anna schrok. Ze was nauwelijks iets afgevallen! Het moest sneller gaan. Met tranen in haar ogen stapte ze van de weegschaal af. Ze leek wel een koe, een walvis...god, ze haatte zichzelf. Waarom had ze het ooit zover laten komen?
'Ik zal afvallen,' beet ze zichzelf toe. 'Het lukt me. Het lukt me zeker.'
En om woord bij daad te voegen, ging ze onmiddellijk naar het toilet en stak weer een vinger in haar keel.
Het deed zoveel pijn.

Leonoor schreef op 16-09-2006 @ 21:22 :
De TS volgens haar profiel ook?

Het woord kleutertuin ken ik niet, daarom vroeg ik of het zo iets was als kindergarden, ik zei niet dat dat het woord is dat in Nederland gebruikt wordt. In Nederland wordt kindergarden namelijk niet gebruikt, kindergarden is in het Nederlands een kleuterschool.

En dan nog is het 'kindergarten'.

MetalliCat schreef op 17-09-2006 @ 12:55 :
En dan nog is het 'kindergarten'.

Mijn Engels is niet al te best. Dat lijkt me duidelijk.

Helaas kan ik mijn verhaal niet meer aanpassen omdat dat niet meer kan na een bepaalde tijd.De wekker klonk schril en scherp.
Anna kreunde en duwde het ding met een harde duw op de grond. Ze had barstende hoofdpijn, buikpijn en een leeg, misselijk gevoel. Honger...
Ze gleed uit bed. Het model naast de spiegel lachte haar spottend toe. Dik monster.
Ze voelde zich duizelig en zwak. Met een zucht liet ze zich weer op haar bed zakken. Ze keek naar haar schoolboeken op de grond. Bijna vloekte ze. Proefwerk wiskunde vandaag, helemaal vergeten.
Nou ja, dan maar weer een onvoldoende. Ze kon haar resultaten toch niet meer omhoog halen.
Ze stommelde naar de badkamer. Het was een dagelijkse routine geworden. Pyjama uit en op de weegschaal, en als ze terug kwam van school nog eens en ook voor het slapengaan. Als een medicijn.
Ze keek omlaag. 78,0. Mooi, dan ging het eindelijk eens omlaag.
Er klonk een roffel op de deur. Mevrouw Vermelden stak haar hoofd om de deur. Ze deed haar mond open en weer dicht, als een vis op het droge. 'Sta jij nu weer op de weegschaal?'
'Ook goeiemorgen,' bromde Anna. Ze stapte ervan af en schoof het ding terug onder de radiator.
'Hé!' Mevrouw Vermelden pakte de kin van haar dochter beet en monsterde haar met een scherpe blik. 'Wat zie jij bleek?'
Anna trok haar hoofd terug. 'Helemaal niet.'
'Ik hoorde je gisterenavond overgeven in het toilet,' zei mevrouw Vermelden bezorgd. 'Ben je ziek?'
Anna schrok. 'Een beetje,' loog ze. 'Ik was gewoon misselijk.'
'En nu? Wil je een dagje thuisblijven? Misschien moet je maar even uitzieken?'
Anna aarzelde. Het zou goed uitkomen, natuurlijk, dan moest ze dat proefwerk niet maken. Maar ze wist dat ze thuis moeilijker al die heerlijke koekjes en chocoladerepen kon weerstaan dan op school, in een leeg klaslokaal. Liever een onvoldoende dan weer een vreetbui. Ze schudde haar hoofd. 'Nee hoor,' zei ze met een flauwe glimlach, 'het gaat al veel beter.'
Haar maag gromde. Eerst iets eten.
Ze kon het later toch weer uitspuwen.

Anna was op tijd op school, zodat ze nog even tijd had om haar wiskundeles te overlezen. Ze keek ernaar met lede ogen en zuchtte. X2 = x3 + …
Ze sloeg haar boek weer dicht. Dit lukte toch niet.
Vanaf een afstandje sloegen Rosa en haar vriendinnen haar gade en giechelden. Anna kon hun scherpe woorden duidelijk horen. ‘Wat is ze toch dik,’ siste Rosa.
‘Een walvis.’
‘Het is gewoon té erg!’
Anna bloosde en wendde haar gezicht af. Ze borg haar wiskundeboek weer op in haar tas en probeerde de meisjes te negeren.
‘Ik snap niet hoe iemand zo dik kan zijn,’ zei Rosa.
Anna balde haar handen tot vuisten. Ze draaide zich om en wierp haar een woedende blik toe, die gevolgd werd door een lachsalvo.
‘Knorknor, kwaad varkentje op twaalf uur,’ lachte een blond kind.
Anna voelde zich verdoofd. Ze liep op het groepje af. Rosa’s gezicht vertrok en ze wankelde enkele passen achteruit toen Anna voor haar bleef staan, met een verbeten trek op haar bolle gezicht.
‘Wát zei je?’
Rosa kneep haar ogen dicht tot felle spleetjes. ‘Ik zei,’ herhaalde ze uitdagend, terwijl achter haar haar vriendinnen zich samentroepten als een troep woedende bijen die hun koningin wilde beschermen, ‘dat ik niet snap hoe iemand zo dik kan zijn. En ja, lieve schat, ik had het over jóu.'
Anna voelde een withete steek in haar borst. Ze gaf Rosa een harde duw. Het meisje wankelde en viel.
‘Wat…’
Anna lette niet meer op haar omgeving. Ze wierp zich op Rosa en trok aan alles wat in haar handbereik was: de gladde, blonde haren en de moderne merkkleren. Rosa gilde.
‘Laat los! Laat me los!’
Haar vriendinnen keken verbijsterd toe. Ook de andere leerlingen op het plein stroomden toe; sommige geschrokken en verdoofd, andere joelend en ‘vecht, vecht, vecht!’ schreeuwend.
Anna voelde twee sterke handen in haar nek. Ze werd naar achteren en overeind getrokken tot ze weer vaste grond onder haar voeten voelde. Ze hijgde en liet haar armen langs haar zijde hangen. Rosa’s vriendinnen troepten samen rond het meisje en hielpen haar overeind. Ze had een gescheurde lip en haar haren hingen in slordige lokken langs haar woedende gezicht.
Het was meneer Durio die Anna overeind had getrokken. Hij was woedend. ‘Wij moeten praten, jongedame,’ siste hij en hij trok haar mee naar het schoolgebouw.

Leonoor schreef op 17-09-2006 @ 13:45 :
Mijn Engels is niet al te best. Dat lijkt me duidelijk.

Tis een Duits woord.

[flyaway]

Goed geschreven hoor
Niet heel origineel onderwerp, maar dat hoeft ook niet om het te willen lezen. Ga zo door

Bedankt flyaway

[homehapero]

jaaa catfight
ik ben benieuwd hoe het gaat aflopen... (vooral dan om te zien of ik geen gelijk heb )

[Saarah]

Zoals al gezegd is: niet super origineel, maar het leest vlot en ik vind het wel leuk. Verder schrijven dus!

Nog nahijgend volgde Anna meneer Durio doorheen de lege gangen van het schoolgebouw. Hun voetstappen galmden door de ruimte.
Meneer Durio opende de deur van zijn lokaal, hield hem open zodat ze naar binnen ging gaan en volgde haar in haar voetstappen. Hij sloot de deur weer en wees naar het tafeltje tegenover zijn bureau.
'Zit.'
Anna schoof gehoorzaam aan het tafeltje. Meneer Durio ging aan zijn bureau zitten, met een witheet gezicht van woede.
'Wát stelde dat in hemelsnaam voor, Anna?' barstte hij uit.
Anna keek naar haar tafelblad. 'Ze lachten me uit, meneer.'
Meneer Durio sperde zijn ogen open. 'Ze lachten me uit, meneer,' bouwde hij spottend. 'Wat zeiden ze dan dat zo erg was, Anna?'
Anna zweeg.
Varkentje op twaalf uur. Een walvis
'Gewoon,' zei ze langzaam. 'Ze waren gemeen.'
Meneer Durio sloeg op tafel. 'Geméén?' bulderde hij. 'Geeft dat je het recht een braaf meisje aan te vliegen?'
Anna zweeg. Ze snapte niet waar ze de moed vandaan had gehaald haar aan te vliegen. 'Nee,' zei ze met tegenzin.
Meneer Durio schudde zijn hoofd. 'Je bent nooit een modelleerling geweest, Anna,' zei hij, 'maar dit had ik niet verwacht. Echt niet. Dit ligt niet in mijn handen.'
'Wat gebeurt er nu?' vroeg Anna angstig.
Hij staarde haar aan met zijn kleine, donkere oogjes. 'Jij gaat naar huis,' zei hij. 'We zullen later een gepaste straf verzinnen, met inspraak van Rosa's ouders en de directeur uiteraard. Maar voor vandaag ben je geschorst.'
Hij haalde een stuk briefpapier uit zijn bureaulade, schreef er iets op in zijn nette, krullerige handschrift, schoof het in een kraakwitte enveloppen en gaf het haar. 'Geef dit, zonder het te lezen, aan je ouders. En geloof me, als je het niet geeft, werkt dat alleen in jouw nadeel.'
Anna knikte en stak de brief tussen haar wiskundeboek. Ze had een zwaar gevoel in haar maag...en deze keer niet van de honger.

Anna wachtte stilletjes op het secretariaat van de school, terwijl meneer Durio haar moeder belde. Ze luisterde met een bonkend hart.
'Ja, mevrouw Vermelden? Aha, u spreekt met meneer Durio. Ja, inderdaad, de wiskundeleraar van uw dochter.'
Hij zweeg even en knikte beleefd. Zijn kille blik bleef even op Anna rusten terwijl hij luisterde.
'Hm, ja. Sorry dat ik u stoor, maar uw dochter heeft vandaag gevochten op school en...'
Hij zweeg.
'Ja, Anna. Anna heeft één van mijn beste leerlingen aangevallen...ja, zij begon, mevrouw. Hm. Hm jaja. Dat zou best kunnen mevrouw, de tijd zal het uitwijzen. Maar voor vandaag is zij geschorst.'
Anna beet op haar lip. Haar ogen schroeiden.
'Ja, inderdaad. Nu is de vraag of u haar thuis kunt opvangen, want...Ja, er is hier opvang mogelijk indien nodig. Wat zei u?' Meneer Durio krabde even aan zijn kalende hoofd. 'Niet nodig? Ja, uiteraard. Ik heb haar een brief meegegeven met verder uitleg. Ik moet terug naar mijn les dan, maar ik maak zeker tijd om eens verder te praten. Oké. Ja, dat is goed. Nogmaals mijn excuses voor het storen.'
Hij haakte in en keek naar Anna. 'Je moeder komt je ophalen. Ondertussen wacht je hier.'
Tijdens zijn telefoongesprek was de bel gegaan. 'Ik moet terug naar mijn les.'
Hij wierp haar nog een kwade blik toe en liet de deur op een kiertje. Ze hoorde hoe hij enkele snelle woorden met de secretaresse sprak. Ze trok haar voeten op de stoel en beet op haar lip.
Waarom moest alles zo verkeerd gaan?

[Vogelvrij]

Anna heeft één van mijn beste leerlingen aangevallen..

Maakt het wat uit wie ze heeft aangevlogen dan? Het lijkt mij dat het aanvliegen zelf fout is, niet naar wie het was gericht...

Vogelvrij schreef op 18-09-2006 @ 13:08 :
Maakt het wat uit wie ze heeft aangevlogen dan? Het lijkt mij dat het aanvliegen zelf fout is, niet naar wie het was gericht...

Hiermee wilde ik dat de lezer doorkreeg wat voor persoon meneer Durio is.

Mevrouw Vermelden kwam Anna zwijgend oppikken. Ze wisselde enkele woorden met de secretaresse en nam Anna toen mee door de gangen. Anna's hart bonkte in haar keel en mevrouw Vermelden keek koppig naar haar zwarte pumps.
In de auto barstte ze los. 'Wat is dat in hémelsnaam voor onzin, Anna?'
Anna keek haar zwijgend aan. 'Mam, je moet...'
'Ik moet niets, jongedame! Vechten, hoe krijg je 't in je hoofd?' Mevrouw Vermelden snoof en vernauwde haar ogen, die op de weg gericht waren. Ze drukte op het gaspedaal. 'Ik ben zó teleurgesteld in je.'
'Mam...'
'En verwacht nu maar niet dat je er met een paar daagjes nablijven vanaf komt, kind!' viel haar moeder haar snauwend in de rede. 'O nee! Geen computer meer op je kamer, die haalt je vader er vandaag wel af...en je mobieltje wordt uiteraard afgepakt.'
'Mam', zei Anna wanhopig. 'Je moet naar me luisteren...'
'Anna!' Mevrouw Vermelden keek haar dochter kort aan. Er viel een koppige stilte in de auto, naast het zachte gesnor van de motor en het verkeer. Anna voelde tranen in haar ogen prikken, maar ze draaide zich af en keek uit haar raampje. Haar moeder zou haar niet zien huilen. Dat gunde ze haar niet.
Mevrouw Vermelden schudde haar hoofd en sloot even haar ogen in een wanhopig gebaar. 'Véchten...Anna toch.' Haar stem klonk nu toch zachter, maar de trekken op haar gezicht waren hard en streng.
'Mam,' viel Anna uit. Ze draaide zich om, zodat haar moeder haar bleke, van tranen vertrokken gezicht kon zien. 'Waarom luister je niet naar mij?'
Haar moeders ogen schoten heen en weer van de weg naar het vertrokken gezicht van haar dochter. 'Er valt niet veel uit te leggen, dacht ik zo,' zei ze kortaf.
'Dan dacht je verkeerd,' snauwde Anna.
Er viel opnieuw een stilte. Er tikten enkele vroege regendruppels op de ruiten. Mevrouw Vermelden schakelde de ruitenwissers in, die met een koppige vastberadenheid over het raam piepten.
'Sorry, Anna,' zei haar moeder toen beheerst. 'Ik overdreef. Maar ik denk niet dat je veel kan goedmaken met je woorden.'
'Wil je dan tenminste eerst luisteren?' gilde Anna.
Mevrouw Vermelden beet op haar lip. 'Natuurlijk, schat.'
'Ze lachten me uit.' Anna slikte. 'Ze waren echt gemeen, mam. Ze spraken expres luid genoeg zodat ik ze kon horen. En toen duwde ik Rosa. En nadat ik die drempel had overtreden, dacht ik niet meer na.'
'Dat is nooit slim,' onderbrak mevrouw Vermelden haar.
'Mám!'
'Ja, sorry, sorry...maar lieverd, je kan me niet tegenhouden om je mijn oordeel te geven.'
'Nee, dat weet ik,' zei Anna. Ze beet op haar lip.'Maar het was echt niet helemaal mijn schuld, mam.'
'Luister,' zei mevrouw Vermelden. Ze legde een hand op de trillende knie van haar dochter. 'Je biedt je verontschuldigingen aan aan dat meisje, en dan ga ik met de school spreken voor een oplossing voor die pesterijen. Goed?'
Anna keek naar de gladde weg. 'Doe wat je wilt,' zei ze verbeten, 'maar ik bied mijn verontschuldigingen niet aan aan dat...aan dat...kind.'
'Heb je dan geen spijt van je vechtpartij?' vroeg haar moeder geschokt.
'Nee,' zei Anna en nu keek ze haar moeder recht aan. 'Ik heb er geen spijt van. Beter gezegd: als ik het over kon doen, zou ik precies hetzelfde gedaan hebben. Zonder twijfel.'
En, geschrokken van haar eigen woorden, keek ze weer naar buiten.

[Vogelvrij]

carmen16 schreef op 18-09-2006 @ 16:43 :
Hiermee wilde ik dat de lezer doorkreeg wat voor persoon meneer Durio is.

Oké Dat is dan wel een héél vreselijk persoon

Anna liet zich met een vermoeide zucht op haar bed vallen. Haar moeder had haar met een medelevende blik gevraagd of ze iets wilde eten, maar ze het het aanbod afgewimpeld met een smoesje dat ze zich niet helemaal lekker voelde - wat trouwens toch waar was.
Anna wierp een blik op het model dat ze aan haar muur had geprikt. Ze had geen idee hoe het nu verder moest. Al had ze bijna niets gegeten die dag, toch voelde ze zich opgeblazen. Ze was een gevaarlijk monster, en nu wist iedereen op school het ook.
Haar ogen gloeiden en haar maag borrelde. Ze moest echt overgeven. Misschien was het toch een goed idee om...ja, ze zou zich beter voelen.
Ze stond op en strompelde naar de badkamer om nog eens over te geven. Toen ze doortrok en haar tandenborstel in haar mond trok om de vieze smaak te doen verdwijnen, klopte er iemand op de deur. Haar moeder stak haar hoofd om de deur. 'Ik hoorde je kokhalzen, lieverd. Gaat 't wel?'
'Hm,' zei Anna, terwijl ze een klodder tandpasta in de lavabo uitspoog.
'Heb je echt geen koorts?' drong haar moeder aan, terwijl ze haar dochter naar zich toedraaide en een hand op haar voorhoofd legde. 'Je voelt een beetje warm aan.'
Anna ontweek de hand. 'Ik voel me prima.'
'Misschien moet je even gaan liggen. Zal ik je een kop thee brengen?'
'Nee, mam! Ik zeg toch dat 't goed gaat.'
Haar moeder keek haar aan. 'Je voelde je al ziek. Misschien moet je morgen ook thuisblijven.'
Anna mompelde iets.
'Wat zei je?'
'Ik zei,' zei Anna luid. 'Dat dat niet zo moeilijk zal zijn. Ik ben geschorst, weet je wel, en grote kans dat ik niet meer terug mag gaan.'
'Natuurlijk mag je terug!' zei haar moeder geschrokken. 'Lieverd, mensen worden niet van school gestuurd voor een vechtpartij!'
Anna zweeg. Ze spoelde haar mond na met kraanwater en veegde met haar hand langs haar mond. 'Ja, wathever, mam,' zei ze bot. 'Ik heb hier gewoon even geen zin in, oké? Ik ga naar mijn kamer.'
Haar moeder probeerde te glimlachen. 'Oké schat. Ik breng je wel wat thee.'
'Ik hoef geen thee!' schreeuwde Anna. Ze holde naar haar kamer en draaide de deur op slot. Ze drukte haar gezicht in haar kussensloop. Ze moest niet zo bot doen. Alles was goed nu. Haar maag was leeg. Straks zou ze lang en slank zijn, net zoals Rosa, net zoals alle mooie meisjes. Dan zou alles goed zijn.

Rond vier uur piepte Anna's computer als teken dat ze een e-mailberichtje had ontvangen. Ze kwam overeind van haar bed en legde het tijdschrift, dat ze door had zitten bladeren in een poging de tijd te doden, opzij.
You've got mail!
Ze klikte het bericht aan en boog zich naar het scherm om het beter te kunnen zien.
Kom online op msn.
Het was afkomstig van een onbekend e-mailbericht. Nieuwsgierig schoof Anna haar cursor naar het groene mannetje in de rechteronderhoek van haar scherm om zich aan te melden op msn. Onmiddellijk zag ze een viertal pop-ups van onbekende e-mailadressen die wilden dat ze hen toevoegde. Ze accepteerde hen allemaal.
Nauwelijks had ze dat gedaan of iemand zei iets.
Doornoosj: Vuile @!#%$! Hoe kon je zoiets doen!
Anna schrok. Ze klikte het bericht met een roodgloeiend hoofd weg en wilde haar aanvaller blokkeren, toen drie andere berichten omhoog schoten.
Feejtuh: Als je weet wat goed voor je is, kom je niet meer terug naar school, bitch!
Sweatheartjuhh: Hoe kon je dat doen! Arme Rosa! Ik zou maar uitkijken als ik jou was!
Elske: Dik varken! Rot toch op!
Met bonkend hart klikte Anna snel alle berichten weg en blokkeerde hen allevier. Ze wist wel waar dit over ging. Het waren Rosa en haar vriendinnen. Anna duwde haar bureaustoel weg van haar tafel. Ze voelde zich trillerig en toen ze in de spiegel keek zag ze dat ze knalrood was van machteloze woede. Op dat moment rinkelde haar telefoon.
Met trillende hand bracht ze het toestel tot bij haar oor. 'Ja?'
'Dik varken! Monster!'
Anna hapte naar adem. 'Hoe weet jij mijn nummer?'
De stem lachte spottend. Het was duidelijk Rosa. 'Uit het jaarboek van vorig jaar, dombo. En ik zou maar uitkijken, als ik jou was. Je hebt een fout gemaakt en daarmee je eigen put gegraven. Om er straks in te v...'
Anna drukte haar mobieltje uit en slingerde het op haar bed. Haar hart bonkte wild. Ze zou de kaart van haar gsm moeten veranderen, en zo een ander nummer aannemen. Op het bed begon het mobieltje weer te rinkelen. Anna zette het uit en stopte het toestel onder haar kussen. Ze liet zich op haar bed zakken en barstte in tranen uit.

[homehapero]

mja ik blijf de tekst volgen in, ondanks mezelf
2 dingen die me meteen opvielen

-ze spoog: spuigde lijkt me. Waarschijnlijk kunnen ze allebei maar spoog klinkt zo vulgair..
-afkomstig van een onbekend emailbericht: emailadres lijkt me

[SiemdeCyper]

Ik vind het tot nu toe behoorlijk saai eigenlijk. Als het zo ongelooflijk voorspelbaar is (ik heb gelezen tot de vechtpartij) dan kan je nog zo vlot schrijven, ik vind het niet boeiend. Er moet meer inzitten, een diepere laag ofzo waardoor het wel interessant is. Over elk onderwerp dus ook boulimia valt echt nog wel iets te schrijven, maar dan moet je je toch afscheiden van de rest. De psychologie in dit stuk is te simpel.

Buiten dat, ik boulimia niet veel extremer? Boulimia is toch dat je vreetbuien hebt van een paar uur ofzo waarbij je alles, maar dan ook echt alles wat in je omgeving te eten is naar binnen gooit? In dit geval eet ze gewoon ontzettend ongezond en gooit het er dan uit, ik weet niet of dat wel echt boulimia is, dan wel niet misschien anorexia.

[Pierreke]

Leuk geschreven, leest lekker vlot weg! Ga zo door!

[Vogelvrij]

Simoen schreef op 21-09-2006 @ 08:53 :


Buiten dat, ik boulimia niet veel extremer? Boulimia is toch dat je vreetbuien hebt van een paar uur ofzo waarbij je alles, maar dan ook echt alles wat in je omgeving te eten is naar binnen gooit? In dit geval eet ze gewoon ontzettend ongezond en gooit het er dan uit, ik weet niet of dat wel echt boulimia is, dan wel niet misschien anorexia.

Het is in elk geval een serieus eetprobleem, of het precies boulimia is, is misschien discutabel, maar in principe maakt dat toch niet veel uit? De titel zal toch niet echt boulimia & liefde blijven, dat geeft toch veel te veel weg en is niet echt origineel...?

[The_kiwii]

Dit is gewoon een verhaal dat heel vlot leest.. Ik heb het in één keer doorgelezen en ben gewoon razend benieuwd wat er gaat gebeuren

[homehapero]

hahahahahahaha razend benieuwd en vlot leesbaar
literatuur is dit! ik denk dat de winnaar van de P.C. Hooftprijs reeds bekend is

[Fayelinde.]

Gebeurt net hetzelfde als in die film die ik onlangs zag.

Zegt veel over de originaliteit.