m'n gedrag....

[strontkind]

ik heb even een vraag, ik schaam me er best wel voor dus ik hoop wel dat er een beetje respectvol wordt gereageerd..

ik heb vaak, als ik nieuwe mensen leer kennen, gaat alles prima.. maar als ik ze een tijd lang ken (bijv. een half jaar tot een jaar) en ik voel me echt heel vertrouwd bij iemand, dan word ik druk en kan ik echt onwijs raar gaan doen. waarom weet ik ook niet. niet raar in de zin van hatelijk, maar gewoon druk en luidruchtig..
ik heb dit al vaak in mn leven gehad, ben dus ook al best wel wat mensen kwijt geraakt hierdoor.

ik merk dat het vaak gebeurt als ik me heel vrolijk voel, dan wordt ik zeg maar TE uitbundig, en ga dan echt heel stom druk doen. op dit moment zit een vriendin van mij ook aan haar tax wat betreft mn gedrag.

ik weet niet waar het vandaan komt of waarom ik zo doe.... ik vroeg me af, herkent iemand dit, en zo ja, zit er wat mis bij mij of is er een manier om mezelf beter in de hand te houden? want ik voel me er echt enorm klote door, kan wel janken en schaam me dood.

[Pruts0r]

Misschien moet je de tijd nemen, om erachter te komen wie je echt bent.

[strontkind]

hej, bedankt voor je reactie. wat bedoel je precies?

[xxChange]

Misschien dat je al dan niet onbewust wilt uittesten in hoeverre die personen je trouw zullen blijven als vrienden?

[strontkind]

hmm, dat zou kunnen. ben wel vaak een beetje angstig om mensen kwijt te raken, moet ik toegeven.

wat ik ook zit te denken, is dat het altijd mensen zijn waar ik veels te vaak over de vloer kom. dat het dan te "eigen" wordt zeg maar.... vooral van de zomer zat ik erg veel bij die vriendin... dan raak je soort van op mekaar uitgekeken.

Weet je, lieverd, misschien ben je nu eenmaal gewoon zo. Eerst dat accepteren, dan pas proberen in te binden en aan te passen.

[crazycat]

miss ritalin nemen?

[Sens.]

Wat je vertelt herken ik deels in een vriend. Toen hij meeging met mijn vriendengroep deed hij ook veel drukker dan anders. Ik vond dat eigenlijk niet echt storend, het viel me gewoon op. Uit de dingen die hij me verteld heeft, leid ik af dat hij een erg laag zelfbeeld heeft. Als je hem bezighoort dan zou je dat niet zeggen, want hij heeft een heel leuk gevoel voor humor en praat tegen iedereen. Maar toch twijfelt hij of mensen hem wel leuk vinden en is hij daar toch echt mee bezig. Herken je dit?

[Miekje*]

Misschien moet je idd jezelf accepteren zoals je bent (@Nattigheid) je kunt je vrienden misschien ook uitleggen hoe je bent, als het echte vrienden zijn accepteren ze je echt wel. ik spreek uit ervaring. ik heb zoiets zelf ook meegemaakt, ben ook veel vrienden kwijtgeraakt, maar gelukkig zijn er ook weer veel bijgekomen

[strontkind]

bedankt voor jullie onwijs lieve reacties!!

@crazycat: ik heb een broer met adhd, en weet dat is het dus niet heb... heb er wel eens aan gedacht dat ik adhd zou kunnen hebben en dit besproken, ook met mn broer en familie, maar uiteindelijk konden we toch wel duidelijk stellen dat ik geen adhd heb, aangezien ik niet altijd druk ben en ik me goed kan ontspannen, en nog een aantal redenen.

@sens: ik heb inderdaad een laag zelfbeeld. ik gedraag me meestal zoals ik denk dat wenselijk is. dus altijd vriendelijk en wel heel open naar anderen toe, en ook vaak met humor. het verhaal over je vriend herken ik ook wel.... ik ben ook altijd bezig met "vinden ze me niet raar? wat zouden ze nu denken? hoe kan ik me het beste gedragen en doen?"

@miekiej10: ik heb gisterenavond na deze post de vriendin in kwestie een mailtje gestuurd.... ook bovenstaand verhaal daar in neergezet. ik hoop dat ze het begrijpt. ik zou het echt erg vinden als ze niet meer met me om wil gaan. ze is de moeite waard als vriendin en een goed mens.... ik zit nu met haar op msn....

in ieder geval heel erg bedankt voor jullie reacties, vind het echt super.

Consulteer zo snel mogelijk een psycholoog!

[Captured2]

Hoop niet dat dit ook over mij gaat : S Heeft volgens mij met onzekerheid en te vertrouwd voelen te maken. Ik doe dat ook weleens onbewust, omdat sommige mensen mij stil vinden ga ik "spontaan" lopen doen. Niet echt een succes volgens mij. Weet niet of ik me er zorgen om hoef te maken maargoed...

[strontkind]

tja, ik denk dat mensen je moeten nemen zoals je bent. en misschien moet ik ook gewoon mezelf meer accepteren zoals ik ben, en me gedragen zoals ik ben, dus niet ultra hyper of maf gaan doen....

[strontkind]

.....en ik denk niet daar daar een psych voor nodig is!

[De Veroorzaker]

strontkind schreef:

tja, ik denk dat mensen je moeten nemen zoals je bent. en misschien moet ik ook gewoon mezelf meer accepteren zoals ik ben, en me gedragen zoals ik ben, dus niet ultra hyper of maf gaan doen....

Wat bedoel je precies met druk? Roep je heel hard wiiiiiiiii terwijl je door de kamer stuitert, of denk ik nu totaal de verkeerde kant op?

En hoe reageer je als iemand eens ietwat geirriteerd/onvriendelijk zegt: DIMMEN!

[strontkind]

hej,
soms is het hard praten en nadrukkelijk aanwezig zijn zeg maar.... ik zie dan opzich wel signalen om me heen, maar in mijn enthousiasme/drukke bui dender ik daar dan zeg maar gewoon overheen.... dus ook op het moment dat ik zie dat iemand er niet zo veel zin in heeft...

en als iemand duidelijk zegt dimmen dan ben ik meestal wel meteen stil..

[De Veroorzaker]

strontkind schreef:

hej,
soms is het hard praten en nadrukkelijk aanwezig zijn zeg maar.... ik zie dan opzich wel signalen om me heen, maar in mijn enthousiasme/drukke bui dender ik daar dan zeg maar gewoon overheen.... dus ook op het moment dat ik zie dat iemand er niet zo veel zin in heeft...

en als iemand duidelijk zegt dimmen dan ben ik meestal wel meteen stil..

Wiiii dus

Dan lijkt het me niet zo erg, zeker niet als je mensen hebt die je misschien op een iets plezantere manier duidelijk kunnen maken dat je een beetje rustig aan moet doen

[strontkind]

das waar, wat vriendinnen en vrienden betreft, heb ik het echt ontzettend getroffen!! super mensen zijn het. ik heb het ook met hun besproken inmiddels, en merk ook aan ze dat ze me niet meteen raar vinden, sommigen herkennen het ook en moeten er wel een beetje om lachen....
en ja, soms....echt soms hoor... kan ik ook echt zo'n "wiiiiiii" bui hebben

[De Veroorzaker]

strontkind schreef:

ik heb het ook met hun besproken inmiddels, en merk ook aan ze dat ze me niet meteen raar vinden, sommigen herkennen het ook en moeten er wel een beetje om lachen....

beter met je vrienden erover praten en vragen wat ze vinden dan zelf denken dat ze je toch wel gek vinden dus. En je vooral niet schamen, ook al is dat makkelijker gezegd dan gedaan.

[yellowgirl]

Grutte grut was zijn er toch rare mensen op deze wereld. Ik zeg maar zo geen bolletje aan het drolletje.
Ik bedoel daar maar mee te zeggen dat je er niet druk om moet maken. Vrienden zijn er om uitgescheten te worden. Als je ze toch al niet wilt ga je je daar naar gedragen. Ik hoop dat je begrijpt wat ik hier mee wil zeggen.
En de betere passende mensen laat je in hun waarde.. die steun je door dik en dun. Belt hen op als ze ziek zijn. In den gevalle van dit niet aanwezige kun je het zowiezo laten zitten. Maar is het wel aanwezige dan moet je zorgen dat je overige gedrag zich passend maakt met de persoon in kwestie. Peil hoe de persoon is en pas je simpel weg aan. Geen druk geen paniek en geen vernielzucht. In geval van wel maak dit direct van uitden zelfe goed.
Zo zul je ervaren dat vrienschap heel veel waard is en ook echt bestaat.

heel veel sterkte!
Komt allemaal goed.

[fractuur]

Het is steeds maar weer de vraag waar de grens ligt tussen 'gewoon je eigen gedrag accepteren' en 'het veranderen naar de omgeving'. Misschien moet je eens nagaan op wat je gedrag allemaal invloed heeft. Merk je het ook op school? Alleen bij vrienden? Hoe gaan verschillende mensen ermee om? Zijn er onderliggende oorzaken waar je wat aan zou kunnen doen?
Waarschijnlijk ligt het antwoord ergens in het midden en zal jij je best moeten doen om de scherpe kantjes eraf te halen (niet te enthousiast, perk het wat in als je merkt dat het wat te wordt), maar zullen anderen het tot op zekere hoogte ook van jou moeten accepteren. Waarschijnlijk vind het de ene het leuker dan de ander, maar dat wordt vanzelf duidelijk. Weet ook bij wie je tot waar kan gaan. Ik ben van mezelf ook nogal spontaan (buien waar ik door de kamer heen stuiter niet uitgezonderd ), en ik weet over het algemeen wel in te schatten waar ik mezelf in toom moet houden en welke het mensen het vooral leuk vinden.

strontkind schreef:

hej,
soms is het hard praten en nadrukkelijk aanwezig zijn zeg maar.... ik zie dan opzich wel signalen om me heen, maar in mijn enthousiasme/drukke bui dender ik daar dan zeg maar gewoon overheen.... dus ook op het moment dat ik zie dat iemand er niet zo veel zin in heeft...

en als iemand duidelijk zegt dimmen dan ben ik meestal wel meteen stil..

Lijkt me handig om dan gewoon aan je vrienden uit te leggen dat je soms in je enthousiasme een beetje door kunt draven, en dat ze dan gewoon (op vriendelijke toon) moeten vragen of je even rustiger kunt doen in plaats van subtiele hints droppen. 't Zijn je vrienden, dus dat zullen ze wel niet zo'n probleem vinden