gedichten over de dood

Hey iedereen!

Dit jaar zit ik in het examenjaar van de havo. Dat betekent dat ik ook een profielwerkstuk moet maken.
Als onderwerp hebben mijn "studiepartner" en ik 'Nederlandse dichtkunst over de dood'.
Ik heb er echt veel zin in om dit te gaan doen.
Nu de vraag: kennen jullie gedichten van (al dan niet) bekende schrijvers/dichters over de dood? Mooie/inspirerende/treurige gedichten? Het liefst ook oude gedichten (middeleeuwen) tot moderne.

Alvast bedankt

[Porcelain]

Wat een uitermate vrolijk profielwerkstukonderwerp . Dat past bij mijn stemming omtrent dit nieuwe forumuiterlijk , maar laat ik niet zo bekrompen doen, ik moet er gewoon aan wennen.

Oke. Ikheb net gezocht, maar wij hebben blijkbaar alleen dichtbundels over vrolijke dingen (we hebben er ook niet zoveel). Ik zal mijn ogen voor je openhouden.

[Reem]

Oooh ik ben het zo met je eens Porcelain.

En ik zal ook eens gaan zoeken Raise.

[Sketch]

Ik herinner me een gedicht over een portret. Staat ergens in het mooiegedichtentopic.

[Porcelain]

Doe eens niet zo lui Sketch en zoek het voor haar op.

Sketch schreef:

Ik herinner me een gedicht over een portret. Staat ergens in het mooiegedichtentopic.

Het portret - JC Bloem

Wanneer ik dood ben en de donkren komen,
Geef me 't portret niet mee, dat altijd mij
Ten hoofdeneinde stond en in mijn dromen.
Ik merk er toch niets van. Het is voorbij.

Neen, ik wil niet, dat na de laatste morgen
De beeltenis van dit bemind gelaat,
In een tot molm geworden kist geborgen,
Diep in de muffe grond met mij vergaat.

Doch als ik stervend ben, maar nog niet henen,
Dan wil ik 't houden in mijn vege hand.
Mijn laatste denken moet nog zijn doorschenen
Door 't liefste waar het zich aan had verpand.

Want ik berust erin. 'k Heb in mijn streven
Naar iedere andre liefde om niet gehaakt -
Door deze alleen is dit rampzalig leven
Tot onuitsprekelijk geluk gemaakt.

Bedoelde je deze? Omdat ik zo lief ben om m wel even op te zoeken

Het laatste gedicht van Hans Andreus. Ook werkelijk zijn laatste gedicht geweest.

Laatste gedicht

Dit wordt het laatste gedicht wat ik schrijf,
nu het met mijn leven bijna is gedaan,
de scheppingsdrift me ook wat is vergaan
met letterlijk de kanker in mijn lijf,

en, Heer (ik spreek je toch maar weer zo aan,
ofschoon ik me nauwelijks daar iets bij voorstel,
maar ik praat liever tegen iemand aan
dan in de ruimte en zo is dit wel

de makkelijkste manier om wat te zeggen), -
hoe moet het nu, waar blijf ik met dat licht
van mij, van jou, wanneer het vallen, weg in

het onverhoeds onnoemelijke begint?
Of is het dat jíj me er een onverdicht
woord dat niet uitgesproken hoeft voor vindt?


Hans Andreus (1926-1977)

Uit: VERZAMELDE GEDICHTEN (ed. Gerrit Borgers, Jan van der Vegt en Pim de Vroomen), Bert Bakker, Amsterdam, 1983

De tuinman en de dood door van Eyck

De tuinman en de dood

Een Perzisch Edelman:

Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: "Heer, Heer, één ogenblik!

Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.

Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.

Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!" -

Van middag (lang reeds was hij heengespoed)
Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.

"Waarom," zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
"Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?"

Glimlachend antwoordt hij: "Geen dreiging was 't,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,

Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,
Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan."

P.N. van Eyck

Verder nog Grensgeval, De weg terug, Part of case history: Een droom over doodgaan (dood zijn), The time of death, the time of death is every moment en nog heel wat anderen van Andreus. Ik heb de bundel: Hans Andreus gedichten 1948-1974, daar staan er heel wat in.

Eén van de mooiste gedichten over de dood vind ik deze van gezweetwel toch wel:

18.

er is niks
dat ik niet wil voorlezen op mijn begrafenis
behalve dat er altijd uitzonderingen bestaan
en dat ik hoop ze ontmoet te hebben in mijn
korte zijn

nee ik hoef niet eens te zien dat huilen dat
afgebroken praten dat rijen zwarte zwijgen

(alsof de dood iets van vroeger is toen
alles zwart/wit lang/kort helder/donker
en nee nu niet meer nooit)

ik wil dat niemand zegt dat ik nog leef
zelfs niet in de gedachten hemel hel hier
want dat troost toch geen mens

en in de trillende kopjes, het schokkende snikken
van mijn moeder mijn vader mijn broer mijn zus
in de stille stoel de kale kamer de fiets in de garage
zal ik niets anders meer doen dan
ontbreken

[CSN]

De zelfmoordenaar van Paaltjens is denk ik ook wel een goede, in elk geval nogal een klassieker en kenmerkend voor zijn tijd.

Zal eens nadenken over andere gedichten

Het enige wat ik me opkomt is een liedje van Tommy (van Sesamtraat) over de dood. Het is geen gedicht, maar wel heel poëtisch. Maar goed, je hebt natuurlijk niks aan mijn jeugdsentiment.
Erg boeiend onderwerp voor een pw, succes ermee!

Iedereen bedankt voor de al genoemde gedichten. Ze zijn allemaal erg bruikbaar, en erg mooi trouwens.
@Porcelain: Je hebt wel gelijk als je zegt dat het niet echt een cheerfull onderwerp is, maar we moesten een onderwerp kiezen -we konden het moeilijk doen over álle soorten gedichten- het is over de dood geworden omdat daar wel hele mooie, diepzinnige en veelzeggende gedichten over zijn te vinden.
Ik hoop dat er nog meer gedichten genoemd worden!

groetjes Raise

Oh en verder vind ik deze nieuwe lay-out ehm verschrikkelijk.....en saai, en te serieus voor ons DoPpers - ook al zijn wij natuurlijk erg serieus bezig, nouja meestal dan.-

Gorter, gedicht dat begint met


Mijn liefste was dood,
toen ben ik gegaan
alle werelden door,
ik heb gevonden, de wereld is groot,
maar zij was dood.


Vrij lang gedicht overigens, dus ik ga het niet uittikken. Ik heb het uit Verzen (editie 1890) van Herman Gorter uit 1987, maar ik verzamel dan ook oude dichtbundels op de markt.

Oh kijk: google,

http://nl.wikisource.org/wiki/Gorter...efste_was_dood

Jotie t'Hooft

En wat dan ?

Op een dag zal ik weg zijn en
wat dan? Verdwenen zonder een
teken te geven of te nemen en
het puin dat ik achterlaat is
niet langer lachwekkend.

Want wie zoals ik nooit heeft
gebouwen laat niets achter dan
verwachting en verwarring en
wat dan?

Wellicht in uw herinnering zal ik
stollen verstijven, niet lang meer
blijven maar verbleken tot verleden
en wat toen? Te doen?
'Het was waar' zult gij zeggen 'hij speelde
met woorden als geen ander maar wat
heeft dat te betekenen.' Zo bleek zal
ik zijn.

In u ...

En wat dan...?


(uit 'Schreeuwlandschap')

Gekist worden we toch


Zijn wij dood, verdord,
verlaten als aas-
kwekend lijk, de sigaret nog
tussen de lippen geklemd,
vóór de rook doofde
waren wij al verleden,
meer dan wat weerbare
woorden kregen we niet
op papier.


en dan nóg

Wie zou? Whisky vind je overal.

Van Riven.

En ik vind het trouwens een gave opdracht. Wel hier posten als het af is!!!

Vliegen blijven
vliegen, de dood
maakt ze pas oud en stijver


Judith Herzberg

Oké, misschien ietwat flauw.

[Sketch]

Ave schreef:

Bedoelde je deze? Omdat ik zo lief ben om m wel even op te zoeken

ja, die bedoelde ik

En die van Roelke herinnerde ik me ook maar ik wist die niet te omschrijven

[LiefsvanHier]

Ekleor schreef:

Oké, misschien ietwat flauw.

Hihi, ik heb dat bundeltje ja .

[bladertje]

Ave schreef:

Bedoelde je deze? Omdat ik zo lief ben om m wel even op te zoeken

Insomnia

Denkend aan de dood kan ik niet slapen,
En niet slapend denk ik aan de dood,
En het leven vliedt gelijk het vlood,
En elk zijn is tot niet zijn geschapen.

Hoe onmachtig klinkt het schriel “te wapen”,
Waar de levenswil ten strijdt mee noodt,
Naast der doodsklaroenen schrille stoot,
Die de grijsaards oproept in haar schoot,

Evenals een vrouw, die een zich gaf,
Baren moet, of ze al dan niet wil baren,
Want het kind is groeiende in haar schoot

Is elk wezen zwanger van de dood,
E het voorbestemde doel van ’t paren
Is niet minder dan de wieg het graf.

J.C.Bloem
Uit:Het Verlangen


Ook van J.C. Bloem. Deze is volgens mij heel bekend.