Vervaardigt staal in liefdestaal en,
passieglinsteringen in jouw ogen.
Demijne fel dovend, van afwijzing gewend.
Steeds een houdend lustplekje,
verborgen, vergeten, verwaarloost in een waas van hoop.
Mijn hart kleurt telkens zwart en pijnigt steeds,
de ziel van een perfecte droom.
Verraad voel ik, zonder enige reden,
en vaag voel ik de schroeiende vlammen van jaloezie.
Lachputjes in je wangen doen me blozen,
en langzaam lach ik terug door mijn onzichtbare brandende tranen.
|