Hypothetische liefde

[Gedoemd]

Hypothetische liefde

Met jouw blik gepriemd in die van mij
maken zich onverantwoorde gedachten van mij meester.
Jouw hand die de mijne zachtjes streelt is het begin van een emotie zonder einde,
waarbij beelden van jouw lichaam versmolten met het mijne
tegen een decor van de mooiste nachtelijke verhalen,
maar niet willen verdwijnen.

Geen tweede agenda komt aan bod,
dit gevoel is pure puurheid, van een onbekende god,
die de waarde kent van echte liefde -die van jou en mij-.

Het commentaar wat ik net in het andere topic heb gegeven, geldt hier eigenlijk nog steeds. Niet zo gek natuurlijk aangezien je er nog niet naar hebt gekeken

Anyway, ik zal hier wat specifieker proberen aan te geven wat ik minder vind.

Met jouw blik gepriemd in die van mij
maken zich onverantwoorde gedachten van mij meester.
Jouw hand die de mijne zachtjes streelt is het begin van een emotie zonder einde,
waarbij beelden van jouw lichaam versmolten met het mijne
tegen een decor van de mooiste nachtelijke verhalen,
maar niet willen verdwijnen.

Geen tweede agenda komt aan bod,
dit gevoel is pure puurheid, van een onbekende god,
die de waarde kent van echte liefde -die van jou en mij-.

Je gebruikt ook hier weer veel woorden die bij mij een doktersroman-achtig beeld oproepen, dat is vast niet je bedoeling maar het is mij wat te sappig.

Je zegt wel iets over een emotie zonder einde, maar wat voor een emotie is dat dan? en hoezo zonder einde? pure puurheid is een beetje dubbel. en de combinatie van god en echte liefde maakt mij ietwat cynisch


En nu lijk ik vast een mierenneukerige zeur en dat ben ik ook wel, maar het feit dat ik de moeite neem zo'n lange reply te tikken betekent wel dat ik denk dat het de moeite waard is om kritiek te geven. Ik denk wel dat je er iets mee kunt en er meer uit kunt halen. Ik denk wel dat je potentie hebt, absoluut. Ik denk alleen dat je nog meer een eigen stijl moet zoeken en die verder moet ontwikkelen, en daar helpen wij je op DoP graag mee uiteraard

[Gedoemd]

En nu lijk ik vast een mierenneukerige zeur en dat ben ik ook wel, maar het feit dat ik de moeite neem zo'n lange reply te tikken betekent wel dat ik denk dat het de moeite waard is om kritiek te geven.

Geloof me: kritiek ontvang ik met open armen, mits opbouwend

Bedankt dat je denkt dat ik potentie heb Ik hoop dat ergens ook, ondanks dat ik nog veel moet leren!
Ja, een eigen stijl, dat klopt. Wat die is, daar heb ik geen idee over omdat ik, denk ik, daar nog niet genoeg voor heb geëxperimenteert.

Over het gedicht zelf: ja, het is waarschijnlijk soms té beschrijvend, en soms juist niet (zoals in: "een emotie zonder einde".), ik zal hier rekening mee houden de volgende keer. Dit komt ook doordat ik experimenteer maar ik vind het wel relaxt om te zien wat een verschil er bestaat tussen mijn vroegere gedichten en de huidige! Ook de kritiek doet me goed, ik trek er echt lering uit

Sappig: ja, ik begrijp je. Was het de bedoeling? Nee, in ieder geval mocht het nooit zo overheersen. Ik heb mijn gedicht waarschijnlijk teveel laten heersen door emoties.

Voor nu bedankt Ave. De rest: give me some feedback!

Vraag eens een opdracht in het vingeroefeningentopic als je eens wat anders wil proberen? als je dat niet wil, hoeft dat natuurlijk niet

[Gedoemd]

laatst gedaan, nog geen inspiratie gevonden betreffende die opdracht. Of ik het wil? Zeker, ik geloof dat het me zeker zal helpen

[=zwart wit=]

ik val van een eerste strofe in een vervreemdende tweede. de eerste lijkt te gaan over moment, lust, beklemming, de tweede benadrukt dat het gaat om pure en echte liefde, maar die proef ik verder niet. in de eerste strofe zet je duidelijk een beeld neer, de tweede lijkt tamelijk loos, meer woord dan overtuiging.