vertrek therapeut

[Steleto]

Hallo allemaal,
ik hoorde deze week dat mijn therapeut een nieuwe baan heeft. Ik ben al ruim 3 jaar bij hem in therapie en heb het gevoel dat we nog ergens midden in zitten. Nu moet ik dus afscheid gaan nemen.
Hebben jullie wel eens zoiets meegemaakt, hoe was dat en hebben jullie soms tips hoe je toch tot een goed afscheid kunt komen, ook al is het niet "klaar" ?

Alvast bedankt!
Liefs,
Steleto

[Nijn*]

Hoi Steleto,
Ik heb een soortgelijke situatie meegemaakt. Ik was indertijd steeds van hot naar her doorverwezen en was blij dat ik eindelijk een goede therapeut had gevonden, iemand waarmee ik eindelijk écht durfde te praten. Toen ik eenmaal midden in die therapie zat (na een jaar ongeveer) vertelde mijn therapeut me dat ze een andere baan had. Ik was er toen echt kapot van, omdat ik eindelijk iemand had gevonden waarmee het klikte en goed liep en waarbij ik veel kon vertellen. Vooral het idee dat ik weer helemaal opnieuw met iemand anders een vertrouwensband moest opbouwen was voor mij echt vreselijk. Ik zag dat helemaal niet zitten en had inderdaad, zoals jij ook al zegt, het gevoel dat ik nog midden in een proces zat met haar.
Op een gegeven moment was ik heel erg boos dat ze wegging en toen ben ik gestopt met praten, ik vertelde alleen nog maar over oppervlakkige dingen, deed heel erg bot omdat ik het gevoel had dat zij me toch niet meer kon helpen in zo'n korte tijd. Dat zou ik als ik jou was vooral niet doen, want achteraf heb ik daar heel veel spijt van. Natuurlijk moet je je voorbereiden op een afscheid maar dat betekent niet dat je moet stoppen met praten, misschien zijn er wel (verzwegen) dingen waarvan je juíst wilt dat hij ze weet, dan is nu het moment om ze toch nog te vertellen.
Ik denk dat het belangrijk is voor jou om er met je therapeut te praten over hoe jij je voelt onder zijn vertrek. Waarschijnlijk heb je dat al wel gedaan, maar het is belangrijk dat jij niet alleen met dat gevoel blijft zitten, dat je het juist kunt delen. Soms kan het opluchten om te zien dat hij het ook begrijpt dat jij het moeilijk vindt zodat je daar niet alleen in staat.
En misschien iets minder van de orde maar toch wel belangrijk; heb het met hem over vervanging. Ik neem aan, dat je wel een nieuwe therapeut wilt, aangezien je ook nog het gevoel hebt ergens middenin te staan? Zorg dan dat je samen met hem een nieuwe therapeut kan regelen. Hij kent jou en je problemen namelijk dus hij zal ook goed inzicht hebben in wie van zijn collega's het beste bij jou past, met wie het het beste zal klikken.

Ik heb toendertijd een kaartje gekocht voor mijn therapeut, met witte rozen erop. We vonden witte rozen namelijk allebei heel erg mooi en ik heb daar toen een gedichtje opgeschreven. Dat zij het begin van de weg heeft vrijgemaakt voor mij en dat ik haar daarvoor wilde bedanken. Zij vond dat heel erg fijn om te lezen en nou ja, ik heb daar vooral zitten janken in dat laatste gesprek
Misschien wil jij ook een klein gebaar maken door bijvoorbeeld een kaart te geven of een brief te schrijven of iets in die richting?
Ik voelde me toen een beetje beschaamd omdat ik moest huilen, maar weet in ieder geval dat dat heel erg normaal is. Als je afscheid moet nemen van iemand die een hele lange tijd zó belangrijk is geweest in jouw leven, is het logisch dat dat pijn doet als diegene ineens weggaat.
Ik hoop dat je iets aan mijn post hebt gehad.

Heel veel sterkte in ieder geval!!

[Eend]

Hoihoi,

Ik heb ook zoiets meegemaakt, maar dan andersom, dat ik weg moest ivm mijn leeftijd. Liep al 4 jaar bij Jeugdzorg en moest naar volwassenen zorg. Vreselijk vond ik dat. Het was gelijk het begin van mijn opname op de gesloten afdeling. Heb mijn nieuwe psychiater echt gehaat, maar nu ik ook daar weg ben, schrijf ik nog steeds met haar en ik krijg ook wel eens kaartjes van haar

Het is ff moeilijk, maar voor je het weet ben je de nieuwe alweer gewend!

Hoi Steleto,

ik heb niet precies zoiets meegemaakt, maar meer andersom: ik was opgenomen en ging met ontslag. Ik wist vanaf het begin precies hoe lang m'n behandeling daar zou duren en ik denk dat ik er daarom wat meer op voorbereid was. Maar ik vond het nog steeds moeilijk, ik was net een beetje aan die therapeut gewend. Wat mij heel erg heeft geholpen (en nog steeds helpt) is dat het contact daarna niet helemaal over was. Maar ik weet niet in hoeverre dat bij jouw therapeut mogelijk is, aangezien hij elders gaat werken. Ik had in het begin regelmatig, en nu nog sporadisch, contact met haar. Daardoor lag er aan het eind van m'n behandeling ook niet zo'n druk op me dat ik precies de goede dingen moest zeggen, ik zou haar toch nog spreken.
Maar nogmaals, ik kan me voorstellen dat dat niet altijd mogelijk is.

Verder lijkt het me in ieder geval goed om met hem te bespreken wat het met je doet, en inderdaad voor een goede vervanging te zorgen.
Hoe lang blijft hij nog?

Sterkte ermee!

[Steleto]

Hallo allemaal,
bedankt voor jullie reacties! Ik heb niet eerder gereageerd omdat ik de weg nogal kwijt ben en niet meer zo veel woorden heb. Ik heb het gevoel dat ik onderuit ga in deze chaos, maar moet mezelf overeind houden, want ik heb volgende week m'n laatste schoolweek + beoordelingen en ik moet nog veel afmaken.

Ik heb nog een keer of 8 therapie bij hem, en ik wil me echt inzetten om die te gebruiken voor een goed afscheid. Afgelopen keer heb ik aangegeven dat ik nog een nieuwe therapeut wil, en dat ik een voorkeur heb voor een van zijn collega's (haar ken ik nog van toen ik in dagbehandeling zat, dus dan is er al een klein beetje basis)
Hij zei dat hij daar geen beloftes over kan doen, omdat er natuurlijk veel cliënten ondergebracht moeten worden, en hij niet weet of dat allemaal binnen het dagbehandelingscentrum kan, of dat het ook extern gaat. Nu moet ik dus maar afwachten hoe, wat, waar en wanneer er info komt over zijn opvolging. Ik háát het om zo afhankelijk te zijn van een systeem, en van mijn therapeut die wel zegt zijn best te doen...maar wat is dat waard? Hoeveel waarde hecht hij aan mijn belang als hij het zijne erboven zet door weg te gaan? (overtrokken reactie, dat weet ik...maar zo voelt het wel)

Het is geen optie om af en toe nog contact met hem te hebben, dus langzaam afbouwen/loslaten kan niet echt. Er is gelukkig wel nog genoeg tijd om stil te staan bij zijn afscheid, maar het lukt me niet goed om de enorme gevoelens die daarbij horen, toe te laten. Dus nu rotzooi ik maar wat in het rond. En de "gewone" issues gaan ook nog door, dus het is een beetje veel zo.

Ik heb nog een andere therapeute, voor haptotherapie, maar bij haar ben ik ook nog niet zo lang en ik denk niet dat het genoeg is om alleen lichaamsgericht te werken; ik heb het ook nodig om dingen in woorden om te zetten.

Naja, ik weet niet zo goed wat ik er nog over moet zeggen, maar in elk geval bedankt voor jullie ervaringen...dat voelt wat minder alleen.

Liefs,
Steleto

Wat goed dat je in ieder geval aangegeven hebt wat je wilt qua nieuwe therapeut!
En ja, het systeem is irritant . Maar je hebt in ieder geval gedaan wat je kunt.

Sterkte!

[Praganonut]

Steleto schreef:

Hallo allemaal,
ik hoorde deze week dat mijn therapeut een nieuwe baan heeft. Ik ben al ruim 3 jaar bij hem in therapie en heb het gevoel dat we nog ergens midden in zitten. Nu moet ik dus afscheid gaan nemen.
Hebben jullie wel eens zoiets meegemaakt, hoe was dat en hebben jullie soms tips hoe je toch tot een goed afscheid kunt komen, ook al is het niet "klaar" ?

Alvast bedankt!
Liefs,
Steleto

Besef één ding: je bent nooit klaar. En dat je niet alles kan af laten hangen van 1 persoon.

Dat is wat ik je mee wil geven.