Mijn eerste verhaal..

[curiously106]

Hij was een autocoureur die zijn grote momenten had gekent in de Formule 1.
Hij had keer op keer de snelste tijden gezet op verschillende circuits. Alleen zoals bij elk coureur, kwam er een tijd aan om verder te gaan. Zijn tijd daar was op, maar hoewel hij oud was voor Formule 1 begrippen, hij stond nog in de bloei van zijn leven. Hij hoorde nog thuis in de race-wereld, dat voelde hij gewoon. Hij moest wel stoppen met Formule 1 maar hij kon vast nog iets anders gaan doen.

En toen Martijn eenmaal de beslissing had genomen om naar Le Mans te gaan was hij er niet meer vanaf te slaan. Het had hem een tijdje geduurt om zijn beslissing te maken, waardoor hij pas laat kon beginnen met de voorbereidingen.
De Le Mans titel was een grote naam in de racewereld. En alhoewel het toch niet veel media aandacht kreeg, was het meer te doen om het respect onder coureurs onderling wat dit zo'n legendarische race maakte.

Naarmate hij als beginneling in zijn eerste 2 jaar gewent begon te raken aan de racewereld begon hij pas te snappen wat voor een eer toegeschreven stond aan het winnen van Le Mans.
Het zou zeker een mooie afsluiting zijn van zijn cariere. En hij begon er vrede mee te krijgen om te stoppen met zijn zo mooie klim naar de top. Op een gegeven moment was je er gewoon, en dan moest je van het moment genieten dat je er was. Als je dat niet deed zou het je eigenlijk pas veel later duidelijk worden wat je had bereikt, wanneer je al vergeten was.
Zijn ouders zouden trots op hem zijn. Die gedachte werd een enorme motivator voor hem.
Nog even en hij kon aan iedereen bewijzen dat er nooit ook maar getwijfeld had mogen worden of het hem wel zou gaan lukken. Aan zijn ouders, die oh zo vervelende media en al die motorsport rivalen die hij achter zich zou laten. De toeschouwers zouden respect krijgen voor hem en hij zou zijn naam krijgen in de race historie. Hij was dan wel laat begonnen met zijn motorsport carriere alleen niemand had verwacht dat hij zoveel ervaring zou opbouwen in zo'n korte tijd. En dat hij met zulke grote stappen vooruit zou gaan.

De voorbereidingen gingen geweldig. Martijn leerde snel, liet zich adviseren en probeerde alles in zich op te nemen wat hem werd geleerd. Dat was tot nu toe zijn sterkste kant geweest.
En langzaam begon het erop te lijken dat hij degene was met de meeste kans op de overwinning. Het liep zoals geplant en zijn team kreeg veel vertrouwen in hem.

De laatste dagen gingen voorbij.
Tot de grote dag was aangebroken...

Martijn had die dag besteed om nog zoveel mogelijk mentale voorbereiding te doen als tijd hem nog toeliet. Hij moest goed voorbereid zijn voor deze slopende race. Hij wilde het niet onderschatten, en hij had het voorgevoel alsof deze race hem erg op de proef zou gaan stellen.
Hij werd nerveus. Zoals bij elke race wel, maar dit keer werd het toch wel erg.
Zijn persoonlijke coach vertelde hem dat het waarschijnlijk kwam omdat dit zijn laatste keer zou gaan worden..en hij probeerde hem gerust te stellen dat hij de beste kansen had, en dat het waarschijnlijk allemaal goed zou komen.

De klok tikte voorbij en zijn verleden kwam in hem terug. Hij herrinerde zich de tips die hij door zijn carriere heen had gekregen. Hij was erg vooruit gegaan.
Het leek eeuwen te duren, toen hij in zijn auto zat en op een snelheidslimiet in de lange sliert auto's vooruit werd getrokken door de pacecar, op naar de start.
Nog een paar seconden...
Hij deed nog wat checks in zijn auto hoewel hem eerder was verteld dat de auto in top conditie was.
Elk coureur deed dit want je kon het toch nooit zeker weten.

De laatste ogenblikken begonnen gedachte en tips door hem heen te racen. Hij moest waarschijnlijk beroep gaan doen op al zijn ervaring, hij werd niet voor niks daardoor als beste kanshebber op overwinning aangekeken. En nog voordat hij het wist was hij over de startlijn heen, en moest hij plankgas gaan. Het had niet veel gescheeld of hij was te laat daarmee geweest, waardoor de auto achter hem die op het moment achter op zijn bumper kleefde hem dan waarschijnlijk zeker meteen voorbij zou zijn geweest.
Een slechte start dacht hij. Dat zou hij goed gaan maken...

Na zijn eerste ronde die wat sloom was, begon hij met goede resultaten te halen. De opbouw van de 2de ronde zag er goed uit, en hij was in 9 van de 10 sectoren van de baan de snelste geworden wat gegarandeerd een goede rondetijd beloofde.
En boem hij zette meteen de snelste rondetijd neer die nog wel 5 rondes zou blijven staan. Maar die verbrak hij daarna zelf weer. En hij begon wel erg hard te rijden. Hij begon enorm vooruit te lopen op iedereen maar de coach was ongerust. Het leek net alsof alles wat hij door de intercom tegen Martijn zei niet meer aankwam ofzo maar het kon ook zijn verbeelding zijn dacht hij..
Maar het tegendeel werd hem langzamerhand pijnlijk duidelijk.

Elke keer dat Martijn met zijn auto rakelings langs de pitbox schuurde leek hij verder weg te zijn.
Op een gegeven moment stopte zijn coach hem dingen te zeggen door de intercom en keek hij met enig ongeloof naar de afstand die zich aan het opbouwen tussen hem en, die jongen achter het stuur elke keer als hij langs de pitbox kwam geracet. Hij reed steeds meer op het limiet waardoor hij steeds dichter en dichter bij de muur kwam van de pitbox bij het uitgaan van de laatste bocht maar Martijn werd eigenlijk steeds onbereikbaarder. Wie zat daar nog eigenlijk achter het stuur..was voor de coach gewoon niet meer duidelijk, en wat er was gebeurt met Martijn die hij kende was een raadsel.

Hij crashte in de 34 ronde..

Zijn banden te snel versleten, zijn benzine bijna op en de auto vervormt in onherkenbare puin.
En martijn was naar het ziekenhuis gebracht.

-

Hij kreeg niet de roem en het respect wat vele beroemde coureurs hem voorafgaand wel hadden gekregen. Maar hij kreeg er een verlamming aan zijn beide benen voor terug.
Na afloop van de race had hij de auto de schuld gegeven. Hij was niet in topvorm zoals hem beloofd was, naar zijn zeggen.
Maar het was pijnlijk duidelijk dat hij ondanks de moeite de top niet had bereikt.

Hoe zijn leven er vanaf toen uitzag? Hij ging de vliegtuig techniek in, en begon een eigen vliegtuig te maken. Ook al had hij de top niet bereikt, hij had geld genoeg verdient om het ergens anders te proberen.
Vliegen? Naja het gas wordt bij een vliegtuig met de hand geregeld, dus dat was een open keus nog voor hem. Veel verdere gedachte zat er niet in, dat was mede ook de oorzaak voor de tragische afloop.
Want hij wilde met zijn vliegtuig het hoogst vliegen van allemaal. Typisch, hem kennende.
Maar toen hij zijn record poging wilde doen ging het mis. Hij crashte.
Na op een hoogte van 10.000 voet te zijn geklommen viel hij na wat ooggetuige zeide als een baksteen uit de lucht.

Het was waarschijnlijk een te steile klim geweest...zeiden kenners.
"Het is een welbekend begrip in de luchtvaart".

[curiously106]

*edit*

curiously106 schreef:

Mensen ik ben best benieuwd he,
Wat is de eerste reactie die je krijgt na dit verhaal gelezen te hebben?

Dat je moet leren wanneer voltooid deelwoorden eindigen op een D en wanneer op een T...

[tineke_88]

Andere voorzetsels en werkwoorden, bijvoorbeeld:
'was hij er niet meer vanaf te slaan' Je bedoelt dat hij een idee heeft die hij moet en zal uitvoeren, maar het lijkt alsof je hier praat over iemand die ergens op staat (voorwerp).
'wat voor een eer' Spreektaal, zo schrijf je niet.
'hij stond nog in de bloei van zijn leven' Niet mooi!
Ik weet het natuurlijk niet zeker, maar voor mij leest het niet echt lekker weg.

[Zozozo]

Au, die DT-fout in de eerste zin kan echt niet. En even later weer eentje (gewent ---> gewend). Daarnaast flink wat spelfouten (bijv. cariere ---> carrière). Verder is je zinsbouw nogal knullig.

Ook je onderwerp vind ik niet zo interessant, maar dat kan aan mij liggen. Belangrijker is dat het gewoon niet fijn leest.

[Skilly]

Ik was begonnen en heb tot de helft gelezen, het leest gewoon niet lekker ik sluit me dus bij zozozo aan. Het lijk meer een opstel dan een verhaal. Lijk me leuk verhaal voor jonge kinderen als dat je bedoeling was dan is het geslaagd deels.