[GEZ] Yes nummer 51 ivm de verhalenwedstrijd

[Phie.]

Mijn zusje wil graag meedoen met de verhalenwedstrijd van de Yes alleen ze mist nummer 51 (dat is vorige week) waar deel 2 van het 'begin' verhaal in staat. Wie heeft deze Yes en zou 'm op willen sturen, dat deel van het verhaal inscannen zou natuurlijk ook kunnen.

ik zal het even aan mijn huisgenootje vragen, ze is wel pas morgen weer thuis, als dat geen probleem is (ik weet niet hoe het met de deadline zit) dan scan ik het morgen even in

Kan je niet bij een supermarkt of een bruna vragen of ze toevallig nog over hebben van vorige week?

Aangename verrassing
Bart maakt het onverwacht uit met Renske. Ze besluit het Parijs-reisje niet te laten schieten en gaat alleen. Een verrassende ontmoeting lijkt haar oudejaarsavond toch nog bijzonder te maken...

Dit gebeurde er vorige week
Bart en Renske spreken af om Oud & Nieuw dit jaar in Parijs te vieren. Renske verheugt zich erop en hoopt dat Bart haar daar ten huwelijk gaat vragen. Maar in plaats daarvan gaat de reis naar Parijs niet door. Sterker nog: Bart verbreekt hun relatie.

Het landschap glijdt aan Renske voorbij. Ze is moedig geweest en heeft haar ouders toer verzekerd dat ze er heel veel zin in heeft. Met haar kin omhoog en haar trolley aan haar rechterhand stapte ze de trein in. Ze zwaaide naar haar ouders en riep vrolijk: 'Au revoir!'
Maar toen de trein begon te rijden en ze zag hoe haar vader bezorgd achterom keek, vulden haar ogen zich met tranen. Misschien had ze niet moeten gaan. Merel vond het een slecht plan: 'Alleen in Parijs rondlopen terwijl je je zo ellendig voelt, en dat ook nog eens met Oud en Nieuw. Dat is toch vragen om eenzaamheid?'
Maar Renske aarzelde geen moment, de gedacht om naar De Herberg te moeten, stond haar nog minder aan. Dan moest ze aan iedereen vertellen dat het uit was, en vooral waarom het uit was. Dat Bart haar gedumpt had voor een ander. Ze zag de blikken vol medelijden al voor zich. En dat wilde ze niet. Ze wilde respect, en dus griste ze de tickets van het bureau. 'Ik ga alleen', had ze tegen Bart gezegd. Zijn ongelovelijke blik had haar alleen maar meer aangemoedigd om het te doen. Naast haar zit een oudere dame. Ze haalt een boek uit haar tas en kijkt Renske onderzoekend aan. 'Gaat alles wel goed met je, meisje?' vraagt de vrouw.
Ze lacht zo bemoedigend dat het op haar lippen ligt om alles te vertellen. Over bart. Over zijn vuile streek. Over hun relatie. Maar ze doet het niet. 'Het gaat prima met me. Ik ga lekker alleen naar Parijs om feest te vieren.' Klinkt wel stoer...
'Ik denk niet dat je in Parijs lang alleen zult zijn.' De vrouw vertelt dat ze ook ooit alleen naar Parijs ging. 'Ik vond er mijn grote liefde. En nu, na veertig jaar, ga ik terug om hem weer te zien. Hij heeft me een brief geschreven.'
'Wat romantisch.' Renske stelt zich voor hoe de twee oudjes elkaar straks op het station in de armen zullen vallen. 'Hoe zag hij eruit?'
De vrouw glimlacht verliefd: 'Hij had prachtig zwart haar en van die mooie jukbeenderen. Maar hij is natuurlijk ook ouder geworden.' Ze haalt een foto uit haar portemonnee en laat hem zien. Een vergeeld pasfotootje met kartelrandjes. 'Jean was geweldig. Maar toen hij in dienst moest, heb ik hem nooit meer gezien.' Er wellen tranen op in haar ogen als ze over hem vertelt. Renske geniet van de verhalen. De tijd vliegt voorbij en de warme stem stelt haar gerust. Het zal best goed komen in Parijs. 'Ik hoop niet dat ik je heb verveeld. Maak er het beste van. Parijs is zo mooi.' zegt de vrouw. Ze haalt haar jas van het bagagerek. 'Misschien tot ziens', zegt ze, en wuift sierlijk, zoals alleen beroemdheden dat kunnen.

Het is waar. In parijs ben je niet lang alleen. 'Tres jolie' Renske heeft het al zeker tien keer in het voorbijgaan gehoord. En soms krijgt ze zomaar een koffie of een borrel aangeboden. Die ze alle keren afslaat.
Ze ligt op bed en staart naar de houten balken van het zolderkamertje. In de schuine wand zit een klein raam, de sprei ik oranje met bruine bloemen en op de spiegelwand lacht een vrolijk clownshoofd. Wie nog niet treurig was, zou het hier zeker worden. Ze had vanmiddag gewinkeld tot ze geen stap meer kon verzetten. Met haar iPod op haar hoofd wandelde ze door de drukke winkelstraten. Bij La Fayette kocht ze een veel te dure spijkerbroek, die geweldig stond. Ze vergaapte zich aan de prachtige winkeletalages met kerstversieringen en gaf geld aan een straatmuzikant naar wie ze even bleef staan luisteren. Ze voelde zich vrij en gelukkig: vrouw van de wereld.
Maar opeens was haar gevoel omgeslagen. Mope van allen indrukken sjokte ze terug naar har hotel. Bij McDonals's haalde ze een maaltijdsalade om op haar kamer op te eten. En daar zat ze dan. Op de rand van het hoteldbed. Wat nu?
Mam bellen? Nee, dan zou ze gaan huilen. Het liefst nam ze de eerste de bestre trein naar huis. Het was ook een belachelijk idee om alleen naar Parijs te gaan. Hoe had ze ooit kunnen denken dat ze het hier alleen zou uithouden?
Net wanneer ze wil opstaan om een bad te nemen, klinkt in haar tas het geluid van een sms'je. Ze haast zich om het te bekijken. Bart. Het spijt me... Het was verkeerd Zoiets kan alleen een vent stu7ren. Natuurlijk was het verkeerd, lul! Nijdig legt ze haar mobieltje opzij. Maar Bart blijft in haar gedachten sluimeren. Stel dat hij haar achterna reist en in zijn armen sluit. Dat alles maar een boze droom was waaruit ze zo dadelijk ontwaakt? Maar ze verdringt de gedachte meteen. Nooit zal ze het Bart vergeven. Ze zet haar telefoon uit en laat het bad vollopen. Even bedenken wat ze morgen met Oud & Nieuw zal doen...

Het sneeuwt. Parijs is zoals Renske het zich in haar dromen had voorgesteld. De straten zijn sproookjesachtig wit. De kerstverlichting werpt een gouden gloed op de gevels. Renske trekt haar dikke sjaal nog wat dichter om zich heen. Ze gaat vanavond naar de Eiffetoren. Daar schijnt iedereen zich te verzamelen. Vanmiddag sprak ze een Nederlands meisje. Zij studeert Frans in Parijs en nodigde Renske uit om die avond naar de Eiffeltoren te komen. Daarna zou ze haar meenemen naar leuke feesten. et oudejaarfeest kon wel eens verrassend leuk worden!

Ze heeft haar zwarte galajurk aangetrokken. Die ene met een duizelingwekkend decollete en zilveren lovertjes. Ze had geaarzelfd toen ze hem kocht, maar hij lijkt gemaakt voor Parijs. Eroverheen draagt ze de rode winterjas waarbij haar blauwe ogen zo mooi uitkomen.
De metro is druk. Renske leunt tegen de wand van het voorportaal. Een magere jongen glipt nog net achter haar de metro in. Hij draagt een zwarte spijkerbroek met witte All Stars. Zijn sluike zwarte haar valt half voor zijn gezicht. Onder zijn arm draagt hij een zwarte map met groene klavertjes. Één seconde kijkt hij haar aan. Om zjin mond speelt een lachje dat ze niet goed kan thuisbrengen. Flirt hij met haar of kijkt hij altijd zo?
Ze voelt zich zenuwachtig onder zijn onderzoekende blik. Als ze metro een bocht maakt, helt zijn lichaam een beetje naar voren, waardoor hij vlak bij haar is e ze de shampoogeur in zijn haren kan ruiken. Ze probeert zijn ogen te ontwijken, maar af en toe vangt ze toch zijn blik. Dan knipoogt hij. Sinds Bart is ze het helemaal niet meer gewend om zo openlijk te flirten. Maar ze hoeft er al niet meer over na te denken. Als de meeste passagiers zijn uitgestapt, vraagt hij waar ze vandaan komt. 'Les Pays Bas' zegt ze in haar beste Frans.

'Ik zag je op het station al staan. En toen ben ik je achterna gegaan. Ik vind je ontzettend mooi. En ik ben verbaasb dat je alleen bent op een avond als deze.'
Hij praat langzaam, zodat ze hem goed kan verstaan.
'Zou je even met me willen praten?'
Ze lacht, tegen wil en dank. Hij vraagt het zo lief. 'Bien sur'
De jongen stelt zich voor als Alain. Hij vertelt dat hij kunstgeschiedenis studeert en in de wijk Le Marais woont. Hij gebaart naar een lege bank: 'We kunnen daar zitten, als je dat wilt.'
Normaal gesproken zou ze zich ergeren aan zo'n directe aanpak, maar hij stelt zijn vragen zo relaxed dat het lijkt alsof ze vanzelfsprekend zijn en hij haar al jaren kent.
'Je lijkt op een meisje van een schilderij dat ik gisteren zag/ Ze zat op het strand, met verwaaide haren. En ze keek een beetje droevig. Het is alsof jij het bent.. Daarom moest ik je spreken.'
'Vind je dat ik droevig kijk?' Hij knikt. 'Volgens mij was het niet de bedoeling dat je hier alleen zou zijn. Of wel?'
Aarzelend bekent ze dat ze eerst met haar vriend zou gaan. 'Hij is gek dat hij je heeft laten gaan. Je bent betoverend.'
De metro neemt een onverwachte bocht, waardoor zijn bovenarm tegen gaar aandrukt. De aanraking voelt niet onprettig.
'Het is niet mijn gewoonte om iemand aan te spreken in de metro. Maar ik wil weten wat je doet, waar je van houdt, waarover je droomt, hoe je eruitziet als je de slaap uit je ogen wrijft.'
Hij zegt dingen die hij Bart nooit zouden opkomen.
'Waar moet je eigenlijk naartoe?'
'de eiffeltoren.'
'Je weet dat je dan helemaal de verkeeerde kant op gaat? We zijn straks bij het eindstration Vitry- sur-Seine... En er rijden straks geen metro's meer. Het is oudejaarsavond.'
'Wat? En nu?' Paniekerig graait ze in haar tas naar haar mobieltje om te kijken hoe laat het is. Vier gemiste oproepen en drie sms'jes van Bart.
Ze zucht. Daar staat ze dan, met een vreemde Franse jongen op een verlaten metrostation, buiten het stadscentrum. Aan de andere kant: Hoe erg is dat eigenlijk?
'Waar moest jij eigenlijk naartoe?' vraagt ze. 'Ik moest naar jou toe.'
Renske kijkt hem aan. Hij heeft mooie ogen. Lekker lippen.
'Ga je mee?'
'waar naartoe'
Hij legt een hand op haar schouder.
'Naar een bijzondere plek'


De verveling is me te erg.
Ik vind dat de naam Julia een ere plaatsje heeft verdiend in het slot wat je zusje gaat schrijven

Oh ja, excuses voor taal spelfouten etc. Ik heb blind getikt. Dus keek alleen naar de Yes en niet naar het beeldscherm of het toetsenbord

[Fantôme]

Canaille schreef:

Kan je niet bij een supermarkt of een bruna vragen of ze toevallig nog over hebben van vorige week?

nee, want tijdschriften worden volgens mij teruggestuurd en niet weggegooid oid.

[Mara]

Tijdschriften worden inderdaad teruggestuurd. Als nieuwe tijdschriften binnenkomen gaan de oude 't schap uit, in de bakken en die worden de dag erna meestal al opgehaald.

De bieb heeft over het algemeen gelukkig wel oude tijdschriften liggen.

Maar het verhaal staat er al.

[x-spekkie-x]

Leonoor schreef:

Maar het verhaal staat er al.