Moeite met alleen thuis zijn.

Hoi,
Ik zit al een tijdje met een "probleempje", ik begin steeds meer moeite te krijgen met alleen thuis zijn. Zodra iedereen weg van huis is begin ik me niet op m'n gemak te voelen. Het is niet dat ik ergens bang voor ben of me ergens zorgen over maak, van heimwee heb ik nooit last (en ook nooit gehad).
Vroeger had ik hier nooit last van en was ik blij als ik eens het huis voor mezelf had. Nu voel ik me elke keer weer ongelukkig, er hangt elke keer een hele vervelende sfeer en kan ik m'n concentratie nergens bijhouden.

Misschien iemand die hier ook last van heeft of misschien een tip heeft? Want het begint zo onderhand ongelofelijk vervelend te worden.

[MartinV]

Tsja, lastig. Bij mij is het een zeldzaamheid als ik alleen thuis ben, dus ik heb er weinig ervaring mee. Als het al voorkomt neem ik het er gewoon van, beetje chillen en doen waar ik zin in heb. De muziek kan dan net altijd wat harder, je kan net ff uitgebreider voor de buis hangen. (Of net ff valser zingen )
Of uitgebreid gaan lunchen ofzo, met dingen die je normaal niet eet, en lekker veel, en lekker slordig.

Maar waarschijnlijk voel je je eenzaam op zo'n moment, en heb je het gevoel dat iedereen iets nuttigs/cools aan het doen is. Als je dat kan relativeren zal je probleem misschien verholpen worden. Bedenk gewoon dat je al genoeg doet en dat jij volgende keer weer aan de beurt bent om erop uit te gaan.

Je kan natuurlijk ook iemand bellen en iets leuks gaan doen. En als je huiswerk ofzo moet maken doe je ook iets nuttigs, dan is het in ieder geval niet het lawaai van anderen waardoor je uit je concentratie kan worden gehaald. En je kan meer gaan doen zodat je zelf ook minder vaak thuis bent.
Of een huisdier nemen, die is er altijd.

Zorg in ieder geval dat als er wel mensen zijn, je niet op je kamer gaat zitten, maar dat je de tijd gebruikt om dingen te bespreken. Dan mis je ze misschien minder als ze er niet zijn.

Ik ben enig kind en mijn ouders werken allebei, dus ik ben het wel gewend, maar ik kan me voorstellen dat je als dat niet zo is het vervelend vindt. Bij mij helpt het in zo'n geval om de radio of televisie aan te zetten, zodat er een beetje geluid in huis is, of ik bel iemand op. En als er wel mensen zijn niet op mijn kamer gaan zitten, maar er ook bij in de buurt zijn idd, dan mis je ze later minder.

Hey, bedankt voor julie reacties. Ik ben zelf ook enig kind en heb er vroeger ook nooit problemen mee gehad, het begint de laatste tijd zo'n beetje op te komen. We hebben een hond thuis, als hij thuis is is het gevoel al een beetje minder aangezien hij me altijd wel een beetje opzoekt als hij doorheeft dat ik me niet op m'n gemak voel.
Iemand bellen of uitnodigen is indd een idee maar ik wil niet het gevoel hebben een ander te gebruiken om van m'n gevoel af te komen. Zoals jullie al aangaven is het wel fijn om ff lekker jezelf te zijn en wat geluid op te zetten. Dat ga ik binnenkort maar eens proberen en dan ff leren dat ik d'r ook van kan genieten om alleen thuis te zijn.

[Inanis]

toen ik kleiner was wilde ik juist nooit onder de mensen zijn,
was echt een solo-privateer. maar k snap het als er een doodse sfeer ergens heerst met niemand in de wijde omtrek.

wat al gezegd was, fftjes met iemand bellen, misschien msn'en.. of gewoon je ergens mee bezig houden,
een leuke film kijken.
en niemand zal je wss beletten om iets buiten het huis te doen.

Inanis schreef:

een doodse sfeer

Dát is het dus precies. Een vervelende doodse sfeer, bah. En ik kan dan nog wel mezelf duidelijk maken dat het nou eenmaal zo is en dat ik het maar voor lief moet nemen. Msnen, tv, radio aan verlicht het wel en daar moet ik ook meer gebruik van gaan maken. Maar de vervelende doodse sfeer en het vervelende gevoel van binnen blijven de hele tijd lichtelijk hangen.

Iets buitenshuis doen gaat jammergenoeg niet zo goed, veel vrienden wonen 40 minuten fietsen weg (in het weekend niet zo'n probleem, 's avonds door de weeks wel).

Maar met echt een 'probleem' zit ik dus niet, alleen een vreemd gevoel wat d'r opeens is, er is niets vreemds of vervelends gebeurd. Misschien dat het net zo snel weer weggaat als dat het gekomen is.

[MartinV]

Lizx schreef:

Iemand bellen of uitnodigen is indd een idee maar ik wil niet het gevoel hebben een ander te gebruiken om van m'n gevoel af te komen.

Aha, je hebt het gevoel dat als je afspreekt met mensen jij de enige bent die dat leuk vindt. Maar waarschijnlijk vinden zij het ook leuk als jij hen uitnodigd. Als jij aangeeft dat je met hen iets wil doen, dan is dat toch positief voor hun? (zolang je niet elke 10 minuten vraagt of diegene tikkertje met je wil spelen )
En als je gewoonlijk vraagt van, ga je mee de stad in, dan is dat toch gewoon omdat je het leuk vindt met die persoon om te gaan?

En juist als je je eenzaam voelt zoek je anderen op, dan moet je niet denken van, "ik mag niet met anderen omgaan, want dat doe ik alleen voor men eigen bestwil." Als je je er niet beter door zou voelen, zou je het namelijk niet doen.

Als iemand zich eenzaam voelt en hij/zij zou aan mij vragen of ik hem/haar gezelschap wil houden, zou ik me eerder vereerd voelen dan dat ik denk van, "sjonge, die wil alleen met me afspreken omdat ie zen gevoel kwijt wil" (niet zo erg natuurlijk, maar je snapt wel wat ik bedoel)

Maargoed, je geeft zelf aan dat je eerst gaat proberen jezelf alleen thuis te vermaken, dat is een goed idee. Gewoon doen waar je zin in hebt. Denk er ook over na: "waar heb ik nu zin in" en dan doe je dat, of dat nu alleen is of met iemand anders.

[MartinV]

Lizx schreef:

Dát is het dus precies. Een vervelende doodse sfeer, bah. En ik kan dan nog wel mezelf duidelijk maken dat het nou eenmaal zo is en dat ik het maar voor lief moet nemen. Msnen, tv, radio aan verlicht het wel en daar moet ik ook meer gebruik van gaan maken. Maar de vervelende doodse sfeer en het vervelende gevoel van binnen blijven de hele tijd lichtelijk hangen.

Iets buitenshuis doen gaat jammergenoeg niet zo goed, veel vrienden wonen 40 minuten fietsen weg (in het weekend niet zo'n probleem, 's avonds door de weeks wel).

Maar met echt een 'probleem' zit ik dus niet, alleen een vreemd gevoel wat d'r opeens is, er is niets vreemds of vervelends gebeurd. Misschien dat het net zo snel weer weggaat als dat het gekomen is.

O ik had deze post nog niet gezien. Tsja, ik zou zeggen zorg dat je het druk krijgt. Heb je een baantje? School, studie, hobby? Als je daar veel tijd aan besteed wordt het op een gegeven moment wel lekker om ff thuis te zitten, al is het natuurlijk jammer dat er dan vaak niemand is, maarja daar kun je denk weinig aan doen.

Jep ik heb een baantje, druk met school en heb zo nu en dan een hobby. Ik ben ook altijd blij geweest als ik weer ff thuis was en even kon relaxen. Maar dat is blijkbaar dus helemaal omgeslagen.
Zoals je ookal aangaf vinden mn vrienden het niet vervelend als ik ze uitnodig/meevraag, misschien dat dat meer bij mezelf ligt.
Hè ik werk wel lekker tegen zeg
Iig ik slaap de laatste tijd slecht, misschien dat dat er ook iets mee te maken heeft.

als we gaan meeten geef ik je iets wat helpt

Repelsteel schreef:

als we gaan meeten geef ik je iets wat helpt

^^