omzwerving van H2O

Ik ben net begonnen met dichten. Paar jaar geleden heb ik dat ook wel eens gedaan, maar ik ben verre van ervaren. Graag hoor ik jullie mening. Wat zijn de plus- en wat de minpunten? Met de titel ben ik nog niet tevreden en ik weet nog niet goed hoe ik hoofdletters en leestekens moet gebruiken in een gedicht, dus daar zou ik wel wat advies over willen.

Omzwerving van H2O

Krioelende massa's water
eeuwig splijtend en verzoenend
op zoek naar bestemming
die nimmer komen zal

In gedaante veranderend
Identiteiten allen gehad:
levend, dood en levenloos
Slechts één grens

Grens tussen aards en vreemd
tot mens ook díe overschrijdt
De moleculen ontaard
Begin van grenzeloos bestaan

[Vogelvrij]

Wat betreft hoofd- en leestekens, ik gebruik ze tegenwoordig eigenlijk gewoon zoals ik ze in een normale tekst zou gebruiken. Dus elke zin (niet regel!) beginnen met een hoofdletter en eindigen met een punt. Soms komt het een gedicht echter ten goede om bijvoorbeeld helemaal geen leestekens te gebruiken, dat kan ook, maar dan zou ik ook geen hoofdletters gebruiken (wat jij nu dus wel hebt gedaan).
Over je gedicht... Ik geloof dat ik het iets teveel één idee vind dat is uitgewerkt en eigenlijk geef je dat idee al helemaal in de titel weg ook, dat is wel jammer. Maar gewoon blijven schrijven, dan komt het dichten vanzelf hopelijk weer terug, toch?

Over die titel: daar ben ik zeker mee eens. Ik had het gedicht aan mijn moeder laten lezen en zij vond het niet duidelijk genoeg waar het over ging en raadde me aan een hint te geven in de titel. Ik vond het zelf iets té duidelijk zo, maar ik dacht dat dat kwam omdat ik zelf natuurlijk heel goed weet waar het gedicht op slaat. Goed, ik ga nog op zoek naar een nieuwe titel!
Het gedicht komt inderdaad voort uit één idee. Raad je me aan om meer metaforen te gebruiken?

Over de leestekens: in veel gedichten is er (naar mijn idee) niet echt een vast begin of eind van een zin, of ik zie het niet. Daarom heb ik ook zo'n moeite om de leestekens en hoofdletters te plaatsen. Kan je (of iemand anders) tips geven aan de hand van het gedicht hierboven?

[Vogelvrij]

Moeders vinden altijd alles onduidelijk

Hm, misschien is dat wel zo, in mijn gedichten vaak wel, dus dan gaat het gemakkelijker. En ja, iets meer metaforen bijvoorbeeld... Maar dat is misschien meer iets voor een volgend gedicht?

[Fayelinde.]

Ik vind het, zoals je zelf zegt, een heel duidelijk gedicht. Ook best leuk, voor één van je eerste gedichten. Het is al meteen een moeilijk onderwerp, volgens mij word je behoorlijk beperkt in wat je errond kan schrijven. Dus ja: goed gedaan.

Het enige wat echt ontbreekt voor mij, zijn interpuncties. Nu is het alsof ik een doorlopende brok tekst lees. Hoofdlettergebruik kan me niet zoveel schelen, zelf maak ik me ook vaak schuldig aan het gebruiken van hoofdletters op ongepaste momenten, als ik vind dat het er mooi staat, laat ik het er uit esthetische overwegingen. Interpuncties daarentegen, geven heel veel weer over de manier waarop je het gedicht moet lezen, dus dat zou ik nog eens herzien als ik jou was.

Heb je daar ook tips voor Fayelinde? Ik weet namelijk dat het niet goed is, maar ik weet niet goed hoe het wél moet... Dat heb ik ook altijd met tekenen... Ik zie dat het niet klopt, maar wat ik dan veranderen moet om het beter te maken weet ik niet.

Ik kan wel iets proberen, zouden jullie daar dan commentaar op willen geven?

Krioelende massa's water
-eeuwig splijtend en verzoenend-
op zoek naar bestemming,
die nimmer komen zal.

In gedaante veranderend;
Identiteiten àllen gehad:
levend, dood en levenloos.
Slechts één grens.

Grens tussen aards en vreemd;
tot mens ook díe overschrijdt.
De moleculen ontaard.
Begin, van grenzeloos bestaan.

[Fayelinde.]

Ja, het is al iets, maar ik denk dat je het eigen ritme nog niet ontdekt hebt eigenlijk. Ik zou het eerder zo doen:
Krioelende massa's water,
eeuwig splijtend en verzoenend,
op zoek naar bestemming
die nimmer komen zal.

In gedaante veranderend,
Identiteiten allen gehad:
levend, dood en levenloos,
Slechts één grens.

Grens tussen aards en vreemd,
tot mens ook díe overschrijdt.
De moleculen ontaard,
begin van grenzeloos bestaan.

Ik weet niet of je het ziet, wat ik bedoel. Het is ook heel afhankelijk van persoon tot persoon, maar me dunkt dat leestekens moeten afgeven waar je zinnen horen etc.

[Reem]

Ik denk dat het in dit gedicht ook heel moeilijk is om interpunctie aan te brengen, omdat je vaak geen 'echte' zinnen gebruikt. Met een echte zin bedoel ik een onderwerp, een vervoegd werkwoord en alle andere zinsdelen die daarbij horen, maar met name die vervoegde werkwoorden ontbreken in je gedicht. Je maakt vooral veel gebruik van (voltooide) deelwoorden (als bijvoeglijke naamwoorden), en de enige vervoegde werkwoorden staan in een bijzin. Dat maakt voor mij het gedicht bij voorbaat al minder mooi: het is te veel een beschrijving. Ik denk dat het gebruik van finiete werkwoorden bevordert dat je meer 'in' het gedicht terechtkomt; op dit moment beschouw ik het allemaal van een afstand zonder dat ik het kan aanraken.