Alles en Niks

[engeltjeg]

tja ik weet niet waar ik moet beginnen..
en het zou wel een vaag en onduidelijk verhaal worden..

Ik heb veel problemen denk ik zelf maar tegelijker tijd weet ik er geen 1 op te noemen ofja..
Ik ben best gesloten en hou er niet van om over mijn gevoelens te praten als die negatief zijn en krop ze op..
Als ik dat te lang doe barsten ze, waar het ook meestal op uit komt. Ook is het meestal zo als ik over een negatief ding begin eigenlijk all het negatieve eruit kom en me de hele dag rot voel.. (zoals vandaag)

Ik probeer eigenlijk al heel lang aan mezelf te werken. Het wil nog niet echt opschieten, misschien gaan er wel kleine stapjes vooruit maar ik voel me nog steeds zo rot als toen.
Eigenlijk ben ik ook best wel een bitch tegen mezelf ik word boos stel het uit en hou mezelf valse dingen voor. Iets wat ik misschien moet veranderen. Verder irriteer ik me ook snel aan anderen als me iets niet zint heb ook geen zin om nog iets te zeggen of zo iets. Ik heb eigenlijk het gevoel dat ik verbitterd ben ofzo iets. Ik zou niet weten hoe ik hier vanaf kom.

Ik weet nu even niks meer te zeggen maar dat komt straks nog wel denk ik..

Als iemand zich herkent, of tips heeft mag die reageren

[Daboman]

Maakt toch niet uit om over je gevoelens te praten als die negatief zijn? Dan moet je er juist wel over praten imo. Wie weet hebben anderen wel goede tips voor je

[engeltjeg]

Dat denk ik ook wel maar toch durf ik het niet..
Ik denk dat mijn gedachtens raar zijn en dat ik me niet moet aan stellen.

[Sens.]

engeltjeg schreef:

Dat denk ik ook wel maar toch durf ik het niet..
Ik denk dat mijn gedachtens raar zijn en dat ik me niet moet aan stellen.

Ik herken dit ook een beetje bij mijn broer. Maar hij vertelt het uiteindelijk toch omdat hij er heel erg mee zit en het anders voor hem niet leefbaar is.

Is er ieamnd in je omgeving waar je toch een beetje mee kan praten? of die je vertrouwt? als dit zo is, kun je mss over 'je probleem' praten met deze persoon.
Je kan dan beginnen met ' ik zit ergens mee en het is waarschijnlijk stom, maar toch zit ik er mee' Dan zul je zien dat je gedachtes en problemen helemaal niet raar zijn.

Hou jezelf voor dat als jij ergens mee zit, hoe klein ook het wel belangrijk is. Als je hier het lucht je hart- topic leest zie je dat ook. Iedereen kan zich eens vreselijk zorgen maken over iets dan heel klein lijkt. Dat is heel erg normaal.

Als er niemand is irl kan het mss al helpen om op een forum zoals dit je problemen 'uit te leggen'. ook al reageer je dan neit tegen mensen die je echt kent, je hebth et toch al even kunnen zeggen... Je loopt er niet allleen mee rond...
En mss dat je je daardoor toch al een beetje beter voelt...

[Gabb]

Ik herken dit wel heel erg van een tijdje geleden om eerlijk te zijn.

Bij mij leek het grootste probleem te zijn, DAT je niet weet wat het probleem is.
En bij mij kwam het omdat er wat gedoe in mijn omgeving aan de hand was, waar ik gewoon geen controle in had.
En waar ik zelf niks meer aan kon veranderen.
En ik merkte naderhand pas dat het twijfelen aan mezelf een vorm was om naar een beetje controle te zoeken. Om te kijken of ik niet flexibeler kon zijn.
Gewoon omdat ik WEL heel graag wilde dat ik het zou kunnen veranderen, maar het gewoon niet kon.

Uiteindelijk kwam ik daar achter omdat ik constant dingen zat te verzinnen die ik mischien fout aan het doen was, maar die voor mijn gevoel toch niet logisch waren. En toen ben ik er op een gegeven moment achter gekomen dat ik moest gaan leren dat sommige dingen buiten mijn controle zijn.

Zoiets in die richting was het voor mij dan, het kan best zijn dat het in jou ogen toch iets anders is.

Voel jezelf in ieder geval niet schuldig als je chagerijnig doet op bepaalde momenten want soms zijn de omstandigheden daar gewoon naar, en soms moet je het gewoon even kwijt.

[engeltjeg]

tja..

ik denk dat ik nu wel wat meer over zicht heb..
ik heb maar een probleem er uit gepakt

ik vond eerst lange tijd vriendschappen irritant. ze wouden de hele tijd iets van je en dan moest je weer wat met ze gaan doen. Ik wou gewoon zelf alleen zijn. Maar op school vond ik ze ook wel weer handig want je kon met ze in de pauze zitten en tegen ze praten. Soms zeiden ik hou van je of iets in de richting en ik had het gevoel dat zij mij veel aardiger en leuker vonden dan ik hun.
Na de middelbare school heb ik ze eigenlijk gelaten en wou ik opzoek naar echte vrienden waar je liefde voor elkaar voelt en je echt op je gemak voelt.
Ik heb nu wel nieuwe vrienden maar niet dat ik daar vaak mee afspreek want ze wonen ver weg. Maar ook bij hun heb ik die klik niet die ik zoek. en hun bij mij ook niet ook al weet ik niet of ze die zoeken..

Ik vraag me eigenlijk of je z'n klik kan krijgen en of iedereen dat met zijn vrienden heeft want ik merke wel dat veel meer mensen heel closer met ze omgaan maar ik heb dat nog nooit gedaan.

[Luki]

Je bent een heel sociaal persoon. Dat zie ik omdat je graag de sfeer goed houdt. Heel nobel dat je niet je woorden wil verspillen aan praten over jouw perikelen, maar het hoeft niet. Je mag erover praten wanneer of tegen wie je maar wilt. Iedereen heeft behoefte aan begrip..

Ik heb hetzelfde probleem denk ik, om een diepe relatie met iemand te hebben moet je open zijn, maar dat kan ik dus niet. Zou ik meer open zijn over wat ik voel, zouden mensen mij op een diepere manier leren kennen. En zo leer je anderen op een diepere manier kennen.

Ik herken mezelf in veel van wat je zegt. Ik vind ook dat je veel zelf inzicht heb door zo over jezelf te praten.. En hier ben je toch open?? Gewoon zo doorgaan

[engeltjeg]

Zelf weet ik niet goed of ik sociaal ben... Ik weet nooit zo goed waneer en hoe je over zo iets begint.. dan ben ik bang dat ik ga blozen ofzo iets.

Dat open zijn wat je zegt klopt wel, maar ik ben misschien een heeeel klein beetje open maar eigenlijk ben ik gewoon niet open. Maar die andere mensen kunnen toch ook beginnen met open zijn of heb ik het dan gewoon niet door of ga er niet goed op in, dat vraag ik me wel af.

Tja.. misschien moet ik wel gewoon doorgaan.. maar ik laat snel iets hangen.
Bedankt voor je reactie

[Luki]

Ik denk dat het keywoord 'begrip' is. Want niet alleen jij zoekt begrip, maar andere mensen ook. Zoek eerst om te begrijpen en daarna pas om begrip te krijgen.. Luid een gezegde..

Als een van je vrienden aangeeft dat hij/zij ergens mee zit, (wat ze vastwel eens doen), kun je er dieper op ingaan op een niet bemoeiierige manier. Je vraagt gewoon verder.. Hoe komt het dan? Waarom liep het zo? Hoe voel je je daarbij? Je moet gewoon laten zien dat je het wil begrijpen en je proberen te verplaatsen in hun situatie..

Dan zien je vrienden je ook echt als iemand waarmee ze hun problemen bij kwijt kunnen en ze zullen hetzelfde voor jou doen...

Hoi engeltje. Ik zou zeggen; Ga eens een intake gesprek doen met een psycholoog. Ik herken het heel erg. Een psycholoog kan je over het algemeen vrij snel zeggen óf er iets aan de hand is en wat je er aan kan doen.

En zet je gedachten eens op papier voor jezelf (desnoods in de vorm van een gesloten livejournal voor het geval dat je bang bent dat iemand je schrijfsels vindt).

[eatdrumseatcym_]

ik werk ook al 20 jaar aan mezelf en het helpt niet. je gaat een lange tijd tegemoet. het helpt niet. jezelf veranderen is een bitch. een kinderpsychiater zei ooit eens, vergeten is het beste remedie. ik verklaarde haar toen eigenlijk voor gek (13) maar zie er steeds meer waarheid in. maar niet dat je in ene dingen zou willen vergeten natuurlijk. dingen die je hebt meegemaakt. dat zou wat zijn. zodra je iets weet, hoe slecht ook, is het ms beter om die toch maar te onthouden. er moet een andere manier zijn. ms. aanvaarden. want tot nu toe zet je aan alles wat je aan jezelf slecht vind af. En dat werkt tegen je, vreet ook energie. dus ms hoe je bent aanvaarden en dat je dan wel verandert? ik ga het van het weekend proberen/ of niet. best eng.

[eatdrumseatcym_]

deadlock schreef:

Hoi engeltje. Ik zou zeggen; Ga eens een intake gesprek doen met een psycholoog. Ik herken het heel erg. Een psycholoog kan je over het algemeen vrij snel zeggen óf er iets aan de hand is en wat je er aan kan doen.

En zet je gedachten eens op papier voor jezelf (desnoods in de vorm van een gesloten livejournal voor het geval dat je bang bent dat iemand je schrijfsels vindt).

fuck die psychologen. die weten geen reet behalve aan wat voor aandoening je ws wel zou kunnen lijden aan de hand van jouw verhaal. ik loop al 2 decennia lang inrichting en ggd in-uit. heb het allemaal gezien. denken dat er iemand is die jou begrijpt of kan helpen, dat is valse hoop. je doet hoogstens je verhaal. thats it. voor de rest zullen ze ten eerste medicijnen voorschijrven die (naar zij zeggen) jou zullen ondersteunen minder angstig.gespannen of minder dwanggedachten te hebben. allemaal bulshit. (ik weet al wat voor naief repliek ik krijg)

Hoi diegene die de wijheid in pacht heb.

eatdrumseatcym_ schreef:

fuck die psychologen. die weten geen reet behalve aan wat voor aandoening je ws wel zou kunnen lijden aan de hand van jouw verhaal. ik loop al 2 decennia lang inrichting en ggd in-uit. heb het allemaal gezien. denken dat er iemand is die jou begrijpt of kan helpen, dat is valse hoop. je doet hoogstens je verhaal. thats it. voor de rest zullen ze ten eerste medicijnen voorschijrven die (naar zij zeggen) jou zullen ondersteunen minder angstig.gespannen of minder dwanggedachten te hebben. allemaal bulshit. (ik weet al wat voor naief repliek ik krijg)

Dan ben jij een uitzonderinggeval trouwens. Of Scientologist.

[JustADreamer]

eatdrumseatcym_ schreef:

fuck die psychologen. die weten geen reet behalve aan wat voor aandoening je ws wel zou kunnen lijden aan de hand van jouw verhaal. ik loop al 2 decennia lang inrichting en ggd in-uit. heb het allemaal gezien. denken dat er iemand is die jou begrijpt of kan helpen, dat is valse hoop. je doet hoogstens je verhaal. thats it. voor de rest zullen ze ten eerste medicijnen voorschijrven die (naar zij zeggen) jou zullen ondersteunen minder angstig.gespannen of minder dwanggedachten te hebben. allemaal bulshit. (ik weet al wat voor naief repliek ik krijg)

Als je misschien jezelf eens op normale manier zou verwoorden zou de repliek geheel anders zijn. Als ik verder tussen als het negatieve doorlees heb je wel een beetje gelijk over de gezondheidszorg hier, mensen die 'anders' zijn worden inderdaad niet begrepen, en krijgen al snel medicatie, want ze zijn vast wel autistisch of hebben ADHD of wat dan ook...

De enige manier om iets aan jezelf te veranderen is door eerst te accepteren hoe je nu bent, anders kom je nergens. En dan te bedenken wat je nou eigenlijk wil, en wat er voor nodig is om dat te bereiken, en dan ook te besluiten om ervoor te gaan. Alleen JIJ kan je leven vormgeven, jouw gedachtes, bewust en onbewust, bepalen hoe jij in het leven staat. En natuurlijk is het best een grote stap om opener te worden, en natuurlijk is het eng om je kwetsbaar op te stellen, maar je moet je niet laten afschrikken door je angst...

Als jij echt hechte vriendschappen wil, waarin mensen van je houden, dan zal je eerst een echte vriend moeten leren zijn, je zult moeten geven wat je wilt ontvangen. You get what you give

[Sperzieboon]

eatdrumseatcym_ schreef:

fuck die psychologen. die weten geen reet behalve aan wat voor aandoening je ws wel zou kunnen lijden aan de hand van jouw verhaal. ik loop al 2 decennia lang inrichting en ggd in-uit. heb het allemaal gezien. denken dat er iemand is die jou begrijpt of kan helpen, dat is valse hoop. je doet hoogstens je verhaal. thats it. voor de rest zullen ze ten eerste medicijnen voorschijrven die (naar zij zeggen) jou zullen ondersteunen minder angstig.gespannen of minder dwanggedachten te hebben. allemaal bulshit. (ik weet al wat voor naief repliek ik krijg)

Iets met het innemen van de volwassenrol zou mijn reply worden.