Moet je horen zeg.. mijn ontmaagding..
' Hoe heet je ook alweer?'
' Philup, ik ben net als zonet, nog steeds Sterre.'
' Jouw naam zou ik wel kunnen onthouden.'
' Eet nou eerst maar uw middagmaaltijd op'
' Alleen als jij het me voert, Sterre'
Alsof ze het aanvoelde begon ze met het prakken van mijn brocolli.
' Wie zegt dat ik mijn brocolli geprakt wil'
' Je lijkt me wel het type voor geprakte brocolli.'
Ze boog voor over en terwijl ik met mijn hoofd naar voren boog om een hap van de geprakte brocolli te nemen kuste ik slechts haar meloenen.
' Sterre dat is NIET de brocolli'
' Alsof u zo' n moeite heeft met meloenen'
' Nouja Sterre, is het niet ongepast om hier bellen te gaan blazen?'
' De WC is om de hoek, als je zin heeft kunnen we daar even snel langs wippen'
' Maar Sterre, is daar dan ook zeep? En ik geloof niet dat de kraan het nog doet. Daarnaast kennen we ook nog het probleem dat wel niks hebben om bellen mee te blazen..'
' Maar Phil, ik vind wel iets om op te blazen.'
' Mijn blokfluit!'
' Juah

'
' Hoe kon ik het vergeten?!'
Langzaam pakte ze met twee handen mijn blokfluit beet en een gevoel van opwinding schoot door mijn lijf.
Ze zette voorzichtig haar lippen op het tuitje.
Ik hield het niet meer en schreeuwde het uit
' Speel kortjakje, Speel kortjakje!'
Teleurgesteld keek ik haar in de ogen toen ze me vertelde dat ze alleen ' Vader Jacob' op de blokfluit kon spelen.\
Toen was het verhaaltje over