Mooie uitspraak:

[TMLWKY]

Uitspraak uit het nummer "Summer Highland Falls" van Billy Joel:

"We are always what our situations hand us..."

Is dit waar? Ben je wat de situatie je aandraagt, of kun je werkelijk zelf bepalen wie je bent?

Geef je visie!

Grtz,
F

[Joris]

je kunt je heel erg tegenwerken in wat er je wordt aangedragen, dus je kunt zelf bepalen wie je bent... argumenten voor het omgedraaide?

[Steve Le Irwkin]

zelf bepalen... neh. Volgens mij worden wij ongelooflijk gevormd door onze omgeving. Dan kun je wel denken dat je zelf bepaalt, maar je handelt toch vaak in grote mate naar wat van je verwacht wordt. Je kunt er wel over denken het anders te doen, maar je doet het toch niet. Natuurlijk ligt een groot deel van het karakter vast gelegd in de genen, maar de omgeving heeft ook een zeer grote invloed.

Gedeeltelijk mee eens dus.

[McCaine]

Precies, dat denk ik ook wel. Er is ook erg veel onderzoek geweest naar de effecten van onze omgeving op hoe we gevormd worden, en die effecten blijken steeds weer bijzonder groot. Één ervaring in je jeugd kan de manier waarop je tegen veel dingen aankijkt al drastisch veranderen, dus laat staan het gehele opgroei-proces.

[mallemischa]

Wat ben je zelf?

Iemand's 'zelf' is gevormd door de omgeving, dus eigenlijk wordt alles altijd gevormd door de omgeving, in zekere zin

[Sterrenkijkster]

Ik geloof wel deels in de theorie van Conte:
de mens is gedetermineerd door

RACE
Je wordt bepaald door de sociale klasse waartoe je behoort, tot welk volk je behoort, of je blank bent of zwart, enz...

[B]MILIEU
De plaats waar je geboren bent/opgroeit. Als je in Kosovo opgroeit of in belgie, maakt da veel verschil.

TEMPS [/B]
In welke eeuw je geboren bent. Vb Industriële revolutie tegenover middeleeuwen


Dit klopt wel vind ik

[sientjuh]

Je wordt voor een heel groot deel gemaakt tot wat je bent door je omgeving dus ja, je vormt je naar je situatie.
Dit is wetenschappelijk bewezen ook, dat je genen een veel kleinere invloed hebben op wie je bent als mens dan je omgeving, lijkt mij dus geen discussie over mogelijk.
komt lekker leuk over weer

[guapo]

Het moet haast wel dat bijna alles bepaald word door je omgeving want als je als baby wordt geboren dan is je geest nog helemaal leeg en alles wat je hoort en meemaakt vult je geest op todat hij vol is. bij jongeren waarvan hun karakter nog niet helemaal "klaar"is, is het waarschijnlijk niet goed om teveel met een persoon om te gaan want dan word alles opgevult door de meningen van die gene en dan kun je niet geheel tot ontwikkeling komen (mentaal)

[p-chez]

Ja, je omgeving bepaald ontzettend veel, denk ik.

[TMLWKY]

Dus je kunt er zelf niets aan doen wat je denkt, omdat het allemaal product van je omgeving is?

Een omgeving die ook weer wordt bepaald door hun omgeving?

[DreamLord]

Of jij gevormt word door je omgeving ligt geheel aan jezelf.
Je kunt jezelf dus ook uitzonderen van je omgeving.

Iemand die dus een eenzaam leven lijdt, en zo ook opgroeit, heeft een grotere kans zichzelf te blijven.
Want er zijn veel minder invloeden van buitenaf .

[Amoa]

Mij lijkt dat je zeker zelf kunt bepalen hoe je bent. Alleen is het van de situatie afhankelijk af je er veel of weinig moeite voor moet doen om te zijn hoe je wilt zijn. Maar je situatie legt je nooit beperkingen op om gelukkig te zijn. Althans, als je niet te veel eisen stelt aan gelukkig zijn, hehe.

[sublime]

ik denk dat je juist door de situatie waarin je verkeerd of verkeerd hebt kun groeien in je persoonlijkheid. voorbeeld, op mijn 10de overleed mijn vader aan kanker. kutervaring natuurlijk, maar ik heb er wel een andere kijk op de wereld aan over gehouden dat dat leeghoofdige meisje uit mijn klas die alleen bedenkt of haar make up wel goed zit en wat die jongen met die stoere scooter wel niet van haar vind.
ik wil niet zeggen dat ik door die ervaring erg wijs en volwassen ben geworden, want dat is gelukkig niet waar ... ik wil aleen maar zeggen dat de gebeurtenissen in je leven invloed hebben op je 'geestelijke groei' iemand die heel gelukkig en beschermt opgevoed is zal anders tegen de wereld aankijken en zich anders in de maatschappij bewegen dan iemand die heel veel heeft meegemaakt...

dus die uitspraak klopt wel denk ik...al kun je ook nog steeds zelf invloed uitoefenen op wie je bent... het hangt ervan af hoe je met de situatie omgaat...

[poetrygirl]

Amoa schreef:
Mij lijkt dat je zeker zelf kunt bepalen hoe je bent. Alleen is het van de situatie afhankelijk af je er veel of weinig moeite voor moet doen om te zijn hoe je wilt zijn. Maar je situatie legt je nooit beperkingen op om gelukkig te zijn. Althans, als je niet te veel eisen stelt aan gelukkig zijn, hehe.

Ik zou die op 1 na laatste zin anders stellen: iets kan wel een beperking zijn, misschien bedoel je dat je omgeving het je niet compleet onmogelijk maakt om gelukkig te zijn?
Nou ja misschien bedoel je dat ook niet maar zo zou ik het stellen...
(heb wel rekening gehouden met je laatste zin hoor, over die eisen , maar als bijvoorbeeld je ouders overlijden wanneer je ze net het hardst nodig hebt dan kun je ook zeggen, dan is het moeilijk om te zeggen "ik stel die eis gewoon niet aan het 'gelukkig zijn'" ... if you know what I mean en dan is het nog een beperking in het 'gelukkig zijn' of 'niet') ..

[Amoa]

->Poetrygirl.
Hmm, heel interessant wat je zegt;
iets kan wel een beperking zijn, misschien bedoel je dat je omgeving het je niet compleet onmogelijk maakt om gelukkig te zijn
Daar heb je gelijk in, zo ver had ik nog niet nagedacht, hehe oops.
Wat je voorbeelt betreft; Als allebei je ouders zijn overleden (net op het moment dat je ze het hardst nodig hebt), dan kun je dat gewoon niet meer eisen aan je gelukkig zijn. Ik bedoel, je kan jezelf zo gelukkig maken als je wilt, in alle situaties, maar dat is wel binnen je mogelijkheden. Als je ouders zijn overleden is dat heel erg, en is het moeilijker om gelukkig te zijn. Maar als je gelukkig wilt zijn, kun je dat wel worden door je aandacht te richten op andere dingen, je vrienden, hobbies en interesses.

[poetrygirl]

Dat bedoelde ik ook met beperkingen, je kunt je wel richten op je vrienden en opleiding/werk enz., maar tóch blijft het feit dat je ouders overleden zijn een beperking in of je gelukkig bent of niet...in 99 van de 100 gevallen ís het gewoon een eis. Maar misschien zijn mijn ouders wel gewoon heel belangrijk voor me, en heb ik het gevoel dat het gewoon logisch is.. maar misschien is dat wel kortzichtig, sommigen kunnen misschien nie wachten tot ze van hun ouders af zijn
(ik weet het, ik heb vaak 'misschien' gebruikt, sorry )

[Amoa]

Dan ben ik waarschijnlijk 1 van die 100, hehe.
Stel, een van of beide mn ouders overlijden, daar ben ik zeker niet blij mee en zal ik ook oprecht verdrietig om zijn. Maar na een tijdje ga ik 'geluk'/vrolijkheid zoeken in m'n vrienden, hobbies, enz. Ik pas m'n eisen om gelukkig te zijn aan, en kan op die manier toch nét zo gelukkig zijn als dat ik zou zijn met beide mijn ouders, het kost me dan alleen meer moeite. (en of course niet al meteen een weekje erna he!)

[poetrygirl]

Daar kan ik eigenlijk nix tegenin brengen...

[Tampert]

Amoa schreef:
Dan ben ik waarschijnlijk 1 van die 100, hehe.
Stel, een van of beide mn ouders overlijden, daar ben ik zeker niet blij mee en zal ik ook oprecht verdrietig om zijn. Maar na een tijdje ga ik 'geluk'/vrolijkheid zoeken in m'n vrienden, hobbies, enz. Ik pas m'n eisen om gelukkig te zijn aan, en kan op die manier toch nét zo gelukkig zijn als dat ik zou zijn met beide mijn ouders, het kost me dan alleen meer moeite. (en of course niet al meteen een weekje erna he!)

daar heb je gelijk in. Maar het overlijden van je ouders heeft gezorgd voor een stukje wijsheid, levenservaring die in de toekomst waarschijnlijk wel gaat kunnen gebruiken.

waarschijnlijk (om een voorbeeld te geven) zal je iemand wiens ouders net zijn overleden anders ondersteunen als jouw eigen ouders ooit het loodje hebben gelegd dan anders. Je wordt dus weldegelijk gevormd door de situatie.

[REIE]

Ik wordt bepaald door mezelf, een machine hele logische stappen zet op basis van de omgeving en ervaring. Toch zien anderen het niet als logisch dat je graag je tong uitsteekt als je over het viaduct van de E411 fietst...

REIE

[framboosje]

volgens mij kan je niet zelf bepalen wie je bent... je kan je wel een beetje tegenwerken of je verzetten tegen iets, maar het is helemaal niet zeker dat het lukt! en als je je kan verzetten, bepaal je uiteindelijk toch nog niet wie je bent...
volgens mij kan je er niets of in elk geval niet veel aan verandere hoe jij in bepaalde situaties of zo reageert...

[smakie]

als je niet zelf kan bepalen wie je bent, en je omgeving dus uiteindelik zorgt voor wie je wordt of geworden bent, hoe is het dan mogelijk dat twee zussen/broers (of broer en zus) totaal verschillend kunnen zijn van elkaar.
als we niet zelf kunnen bepalen wie we zijn, dan zou iedereen toch dezelfde menigen hebben.
ik ben er van overtuigd dat je de persoon bent die je wilt/denkt te zijn!
(natuurlik, wanneer je denkt de persoon te zijn gevormd door je omgeving, dan zal je waarschijnlijk ook zo worden...)

[Amoa]

Framboosje schreef:
volgens mij kan je niet zelf bepalen wie je bent... je kan je wel een beetje tegenwerken of je verzetten tegen iets, maar het is helemaal niet zeker dat het lukt! en als je je kan verzetten, bepaal je uiteindelijk toch nog niet wie je bent... volgens mij kan je er niets of in elk geval niet veel aan verandere hoe jij in bepaalde situaties of zo reageert...
Nou, als je je verzet tegen iets, dan werkt je toch juist je 'innerlijke ik' tegen en kun je dus zijn hoe je wilt zijn. Natuurlijk bezit iedere persoon een eigen stel reflexen, die heel moeilijk te veranderen zijn, maar als je echt moeite doet, kun je ook deze veranderen.
(Als ik zeg dat je kunt zijn hoe je wilt zijn, heb ik het over de grote lijnen. Het leven draait om de grote lijnen en niet om de details, lijkt me. Het boeit toch niet of iemand af en toe eens in z'n neus pulkt en er een vette wuif uithaalt, als die persoon maar aardig is.)