Vertrouwen en Verleden

[Straciatella*]

Hallo allemaal,

Ik heb al een keertje eerder hier gepost..ook over mijn vriend, omdat we toen een vrij heftig gesprek hebben gehad. Gelukkig zijn we daarover heen gekomen, maar er is nu iets wat me dwars zit en ik weet niet zo goed hoe ik het aan moet pakken..

In het vorige topic wat ik toentertijd geopend had, had ik dit stukje getypt:

'Maar ik merkte ook dat hij mij totaal niet vertrouwde. Dit omdat zijn ex en familieleden hem ontzettend naar hebben behandeld. Hij zegt ook dat dit niet aan mij ligt, maar dat het door zijn verleden komt. Ik heb hier altijd alle begrip voor gehad, maar toch doet het pijn; ik ben over alles ontzettend open tegen hem, als ik bijv. een smsje krijg vertel ik hem van wie het is of wat er in staat, gewoon omdat ik het leuk vind om hem hierbij te betrekken. Ik heb 2 serieuze relaties achter de rug, waarin ik ook niet ben vreemdgegaan. Toch merk ik gewoon dat hij me niet kan vertrouwen'.

Ik dacht toentertijd dat dat vertrouwen wel zou groeien. Maar hoe hard hij ook beweert van wel, ik krijg het gevoel van niet. Het zit namelijk zo, hij stelt af en toe de meest gekke vragen. Ik maakte laatst een grapje, dat hij natuurlijk voor de volle 100% van mij hield, maar ik rond de 80% van hem. Hartstikke flauw natuurlijk, maar ik was hem een beetje aan het plagen en aan het dollen en vond het zelf nogal grappig (vraag me niet waar die opmerking vandaan kwam, we waren al een tijdje bezig over houden van of zoiets, waarop ik voor de gein die opmerking plaatste). Hij werd echter meteen boos en zei meteen 'je speelt toch geen spelletje met me hè?' Ik bleef eerst lachen omdat ik niet kon geloven dat hij echt zo boos zou kunnen raken daarom. Maar toen ik doorkreeg dat hij het meende, kwam ik bij hem zitten en zei ik 'nee joh doe niet zo gek, ik hou natuurlijk voor de volle 100% van je!'. Maar hij was gewoon echt beledigd en zei op den duur dat ik nu heel lief was, maar dat dat misschien ook zou veranderen.

Ik vroeg waarom hij dat dacht. Maar mijn vader is dus advocaat en echt een zakenman die vrij hard kan zijn in bepaalde zaken, waardoor mijn vriend bang is dat ik misschien ook zo hard kan geraken en ook zo tegen hem zal doen. Ik zat echt met mijn mond vol tanden! Natuurlijk neem je dingen over van je ouders, maar ik stond er in mijn gezin altijd bekend om dat ik zo lief en rustig ben en dat ik juist anders ben. Ik wil ook helemaal niet zo hard zijn als mijn vader (hij heeft ook zijn zachte kanten hoor, maar is gewoon een echt zakenman). En hij mag mijn vader ook, maar dan toch die angst..later kon ik merken dat het niet zozeer dit is, maar meer de angst dat ik uiteindelijk me anders voordoe als ik ben. Dit komt dus, omdat zijn vader jarenlang zijn moeder heeft bedrogen en het gezin uiteindelijk in de steek heeft gelaten. Mijn vriend keek altijd huizenhoog op tegen zijn vader en ze hadden een hele goede band. Nu is zijn vader gewoon weg en het contact is nihil. Zijn vader zoekt nog wel contact, maar hij kan het niet opbrengen omdat hij de laatste 4 jaar nauwelijks kon rondkomen en zijn vader had hem beloofd altijd financieel bij te springen. Ook als ze afspraken, was zijn vader niet meer de man die hij was.

Dit alles heeft mijn vriend zo'n pijn gedaan, dat hij het vertrouwen in mensen is verloren. Dit snap ik ook, en ondanks dat hij zich moeilijk uit en dat ik niet altijd weet wat er in zijn hoofd zit, weet ik door dit soort verwijten naar mij toe of moeilijke gesprekken, tenminste wel wat er in zijn hoofd zit..hoewel ik steeds gekker raak van het gebrek aan vertrouwen, wil ik ook niet boos worden als hij zich uit daarin..want ik ben al blij dat hij zich uit..

Ik zal snel overgaan naar mijn vraag . Ik denk dat het misschien goed is als hij naar een psycholoog gaat..wat denken jullie?

[Straciatella*]

Excuses trouwens voor het lange verhaal, en als er vragen zijn hoor ik ze graag..ik moet nu gaan, vandaar de plotselinge afsluiting van mijn post..alvast heel erg bedankt voor de mensen die me willen helpen..

[I C U]

Hm. Het lijkt me heel vervelend wanneer mijn vriend me niet zou vertrouwen, ook al geef ik hem daar geen redenen toe.

Ik begrijp uit jouw verhaal dat zijn vertrouwen in het verleden vaak geschonden is en dat hij daarom moeite heeft om überhaupt iemand te vertrouwen. En als ik het zo lees, wordt dat een beetje een onhoudbare situatie voor jou, omdat jij er toch mee om moet gaan. Professionele hulp lijkt mij geen verkeerd idee. Dan kan hij in elk geval zijn ei kwijt en eraan gaan werken. Jij bent geen therapeut, jij bent zijn vriendin die het ook niet meer weet.

Dus professionele hulp lijkt mij een goede optie. Tips voor hoe jij het kunt aanpakken, laat ik aan anderen over, want dat zou ik ook zo één twee drie niet kunnen verzinnen

[Pluis]

Professionele hulp lijkt me een heel goed idee. zoals ICU het zei, jij bent geen therapeut. Daarnaast ligt het probleem ook niet aan jou, maar zit het in zijn hoofd.

En verder natuurlijk geen grapjes meer maken over hoeveel je van hem houdt, als het zo'n gevoelig onderwerp is. Het enige dat je kan doen, is gewoon lekker jezelf blijven, en tegenover hem gewoon een constant signaal afgeven dat je van hem houdt en dat je er voor hem bent. De rest moet hij zelf oplossen.

sterkte ermee...

[Straciatella*]

Dank jullie wel..

Ja het probleem is dat ook al maak ik zo'n grapjes niet (want daar ga ik nu zeker op letten), dat hij nog achterdochtig is..ik ging boven even mijn pyamabroek aandoen, en ondertussen gauw een smsje sturen naar mijn vader dat ik een leuke dag had gehad. Toen zei hij later dat hij 'heus wel doorhad dat ik stiekem zit te smsen boven' terwijl ik het helemaal niet bewust deed! En 1 keer kwam ik een ex-collega tegen waarvan ik weet dat hij een zwak voor me heeft..mijn vriend weet dat ook. En die ex-collega zoende mij 3 keer omdat we elkaar al een hele tijd niet gezien hadden en hij vroeg hoe het ging. Ik wilde dit smsen naar mijn vriend, maar toen dacht ik al doe maar niet via de sms. Vertel ik het 3 dagen later als ik hem zie, zegt hij dat hij het gevoel heeft dat het stiekem gebeurt, omdat ik het niet meteen vertelde!

Ik ben me gewoon totaal niet bewust van dit soort dingen..en ik weet dat ik zelf ook geen gemakkelijk persoon ben, maar de laatste 2 weekenden zijn vrij dramatisch geweest en ik bang om hem kwijt te raken . Maar ik weet ook niet zo goed wat ik hier mee aan moet..en ik weet ook niet goed hoe ik het moet brengen van de psycholoog..want we hebben het er wel eens vaker over gehad, maar dan was het zo van 'je zou het kunnen overwegen'. Maar eigenlijk denk ik echt dat hij het moet doen, niet alleen voor onze relatie, dit moet hij echt voor zichzelf doen, dat hij leert weer te vertrouwen in mensen..maar ik zie hem dus deze week waarschijnlijk niet, dus ik weet sowieso even niet wat ik moet doen en welke houding ik moet nemen tov hem..

[Smokin']

Hij is iemand een slappeling die voortdurend om bevestiging vraagt. Die voorbeelden die je noemt zijn echt tenenkrommend. Je komt hem al heel ver tegemoet, eigenlijk te ver naar mijn idee, en hij blijft maar zeuren. Dat hij in het verleden slecht is behandelt zal wel, maar dat geeft hem niet het recht zich zo belachelijk te gedragen. Ik weet niet of hij wel naar een psycholoog moet, want zo bijzonder is hij niet. Vertel hem dat hij niet eindeloos moet hangen in het verleden, hoe kut ook. Hij vergooit alles als hij zo doorgaat. Dat klinkt heel simpel, maar zo is het wel.

[zeep007]

Die voorbeelden die je noemt zijn echt te belachelijk voor woorden. En je hebt nog het gevoel dat je wat verkeerd doet ook! Dat is niet zo!
Jij mag iemand smsen wanneer jij wil. Of dat nou bij je vriend in de buurt is of niet. Het is niet eens iets waar je rekening mee zou moeten houden. En waarom je vriend smsen/vertellen dat je iemand bent tegengekomen? En drie zoenen geven is toch ook doodnormaal? Een sociaal iets meer niet.
Hij heeft een probleem, jij niet. Geen grappen maken over het houden van, kan ik me nog voorstellen. Maar je hoeft je echt niet anders te gedragen vind ik. En als hij begint te zeuren, de bal terug kaatsen. Hij heeft een probleem jij niet.
Als jij niks achterdochtigs aan het doen bent, hoef je in principe niks te veranderen of te verantwoorden.

[Straciatella*]

Dank jullie wel voor jullie woorden, ik voel me echt gesterkt nu. Ik weet dat ik ook niet altijd de makkelijkste ben, maar ik merk dat het ook door zijn gedrag komt dat ik niet altijd meer even spontaan doe..niet om het af te schuiven..

Maar hij belde me net om te vragen hoe het ging, en toen heb ik die voorbeelden genoemd en gezegd dat ik er niet eens bij nadenk dat het misschien 'slecht' is wat ik doe, maar dat ik er vervolgens wel heel de tijd mee zit als ik bij hem ben..en dat hij hulp moet zoeken, omdat ik niet weet wat er zich in zijn hoofd afspeelt..hij zij dat hij zou bellen hiervoor..hoop dat hij het ook echt doet.

Ik heb gezegd dat dit nu een negatieve invloed op onze relatie gaat krijgen..

Ja dat 3 zoenen zag ik ook als een sociaal iets..heb hem ook gezegd dat ik me van geen kwaad bewust ben en dat ik hem wil steunen hierin, maar dat hij echt iets moet gaan ondernemen nu..ik hoop echt dat hij zich aan zijn woord houdt..nu klinkt hij misschien als een gigantische zeur, terwijl hij normaal altijd voor mij klaarstaat en lief voor me is en voor me zorgt als ik ziek ben en me aan het lachen maakt..daarom wil ik het ook niet zomaar opgeven..ik besefte vandaag pas dat het te ver ging..en dat hij stappen moet ondernemen..ik hou jullie op de hoogte!

[Straciatella*]

Smokin' schreef:

Vertel hem dat hij niet eindeloos moet hangen in het verleden, hoe kut ook. Hij vergooit alles als hij zo doorgaat. Dat klinkt heel simpel, maar zo is het wel.

Dit is inderdaad een goeie reactie, dat ga ik hem ook zeker zeggen..ik besefte ook dat ik de laatste dagen constant eraan moet denken, door een liedje of een tv-serie, en dat ik daardoor merk dat het me toch meer dwarszit dan ik voorheen dacht...dit heb ik hem ook verteld..hij nam het wel goed op gelukkig .

[Straciatella*]

zeep007 schreef:

Die voorbeelden die je noemt zijn echt te belachelijk voor woorden. En je hebt nog het gevoel dat je wat verkeerd doet ook! Dat is niet zo!
Jij mag iemand smsen wanneer jij wil. Of dat nou bij je vriend in de buurt is of niet. Het is niet eens iets waar je rekening mee zou moeten houden. En waarom je vriend smsen/vertellen dat je iemand bent tegengekomen? En drie zoenen geven is toch ook doodnormaal? Een sociaal iets meer niet.
Hij heeft een probleem, jij niet. Geen grappen maken over het houden van, kan ik me nog voorstellen. Maar je hoeft je echt niet anders te gedragen vind ik. En als hij begint te zeuren, de bal terug kaatsen. Hij heeft een probleem jij niet.
Als jij niks achterdochtigs aan het doen bent, hoef je in principe niks te veranderen of te verantwoorden.

Ik ga me ook zeker niet anders gedragen, blijf gewoon mezelf. En als dat in zijn ogen problemen oplevert, dan hoor ik tzt wel. Dat heb ik nu ook wel gezien. Maar dan komen we we achter de kern van het probleem en kan hij er iets aan doen. Voor hem is de drempel heel hoog om naar een psycholoog te gaan, terwijl ik het niet meer dan normaal vind na alles wat hij heeft meegemaakt..

En ja het smsen, we zien elkaar niet veel, dus onbewust als we bij elkaar zijn, proberen we niet teveel vrienden te bellen of smsen..want ik heb nogal wat vriendinnen die graag eindeloos bellen... Maar hij vindt dat als mijn vader bijv. 5 keer op een dag belt, het geen probleem, maar voor de rest vindt hij het fijn als we echt samen tijd hebben en dat ik niet constant aant smsen/bellen ben..daarin had hij ook wel een punt, want ik sms nogal eens graag..maar heb hem wel duidelijk gemaakt dat als ik sms waar hij niet bij is, ik dat niet expres doe en dat hij dan niet meteen het slechtse van me moet denken..

[Pluis]

Hm, nu ik de reacties van de rest zo lees, vind ik dat zij ook nog wel een groot punt hebben. Er is natuurlijk een verschil tussen proberen om niet op zijn gevoelige teentjes te trappen, en op je tenen lopen met hem in de buurt. Je moet hem dus één keer heel duidelijk maken dat dingen als smsen en hoe je met ándere mensen omgaat, niets te maken hebben met jouw gevoelens voor hem. Dat je hem heus niet zomaar opgeeft, maar dat jij je heel vervelend voelt als hij je zo wantrouwt. Heb je hem eigenlijk al verteld dat het heel vervelend vindt dat hij je niet vertrouwt? Als hij daarna dan weer met zijn wantrouwende vragen of andere dingen begint, dan kan je hem weer erop wijzen dat je hem al eens verteld hebt wat je voor hem voelt, en dat dat niet veranderd is. Dat het écht in in hoofd zit. Verder moet je eigenlijk wachten tot hij het zelf oplost, met of zonder professionele hulp.

Misschien overbodig, maar waarschijnlijk wel fijn om te horen: Het ligt niet aan jou! echt niet

[cenerentola]

wat een lang verhaal zeg, de volgende keer kun je beter kort en bondig zijn als je advies wil. Ik heb namelijk echt geen zin om lappen tekst te lezen.

[Dexter_M]

cenerentola schreef:

wat een lang verhaal zeg, de volgende keer kun je beter kort en bondig zijn als je advies wil. Ik heb namelijk echt geen zin om lappen tekst te lezen.

Lol dan lees je het niet en reageer ook niet gewoon dan

[Straciatella*]

Dan zijn we het eens cenerentola, jij was namelijk de enige in dit forum van wie ik liever geen adviezen krijg. Heb het 1 en ander over jou gelezen en ik heb toch een bepaald beeld van jouw persoontje gekregen van wie ik dergelijke adviezen nooit serieus zou kunnen nemen. Dus, negeer dit topic vooral!

[Straciatella*]

Pluis schreef:

Hm, nu ik de reacties van de rest zo lees, vind ik dat zij ook nog wel een groot punt hebben. Er is natuurlijk een verschil tussen proberen om niet op zijn gevoelige teentjes te trappen, en op je tenen lopen met hem in de buurt. Je moet hem dus één keer heel duidelijk maken dat dingen als smsen en hoe je met ándere mensen omgaat, niets te maken hebben met jouw gevoelens voor hem. Dat je hem heus niet zomaar opgeeft, maar dat jij je heel vervelend voelt als hij je zo wantrouwt. Heb je hem eigenlijk al verteld dat het heel vervelend vindt dat hij je niet vertrouwt? Als hij daarna dan weer met zijn wantrouwende vragen of andere dingen begint, dan kan je hem weer erop wijzen dat je hem al eens verteld hebt wat je voor hem voelt, en dat dat niet veranderd is. Dat het écht in in hoofd zit. Verder moet je eigenlijk wachten tot hij het zelf oplost, met of zonder professionele hulp.

Misschien overbodig, maar waarschijnlijk wel fijn om te horen: Het ligt niet aan jou! echt niet

Dankjewel voor het lieve advies . Het helpt inderdaad om te horen dat het niet aan mij ligt . Trek me gauw dingen aan en voel me gauw schuldig daarover. Ik heb hem in ieder geval al een tijd geleden gezegd dat ik hem heus niet zomaar opgeef, want dat dacht hij inderdaad ook..op het moment dat hij zijn ex ontzettend hard nodig had, liet zij hem keihard vallen. Maar ik heb gister in het telefoongesprek inderdaad ook gezegd dat ik het heel vervelend vind worden nu en dat psychologische hulp niet verkeerd zou zijn in deze situatie. Hij heeft inmiddels daarvoor gebeld en volgende week heeft hij eerst een afspraak bij zijn huisarts. Ben echt heel blij dat hij de eerste stap heeft genomen. Hij heeft toch dingen meegemaakt die hij echt moet gaan verwerken en daar wil ik hem graag bij helpen. Als hij inderdaad met wantrouwende vragen begint, zeg ik hem ook dat ik niet het type ben om hele liefdesverklaringen te geven en dat de tijd het zal leren en dat hij er dan ook achter zal komen dat ik een trouw persoon ben en nog steeds aan zijn zij zal staan. Dat hij hopelijk door dat gegeven al meer vertrouwen in mij krijgt. Heb ook gezegd dat ik daardoor aan mezelf ga twijfelen en dat ik gewoon weet van zelf dat ik hem niet zou bedonderen. Als ik hem echt beu zou raken, maak ik het uit. Vreemdgaan vind ik zo'n zinloos iets. En verder gaat het ook niet alleen om dat hij bang is dat ik vreemdga..maar ik denk vertrouwen in zijn geheel..hij is teveel bedonderd een tijd geleden, dat hij het denk ik moeilijk vindt in zijn geheel vertrouwen in mensen te hebben..

[cenerentola]

Straciatella* schreef:

Dan zijn we het eens cenerentola, jij was namelijk de enige in dit forum van wie ik liever geen adviezen krijg. Heb het 1 en ander over jou gelezen en ik heb toch een bepaald beeld van jouw persoontje gekregen van wie ik dergelijke adviezen nooit serieus zou kunnen nemen. Dus, negeer dit topic vooral!

waarover ben je het me eens? ik heb toch maar de moeite genomen om je posts te lezen. Omdat je vriend bezitterig is, opvliegend reageert en gebeurtenissen in het verleden niet kan verwerken, is het inderdaad een goed idee om hem aan te raden om naar een psycholoog te gaan. Het zou een oplossing kunnen zijn voor jullie ruzies. De kans is wel vrij groot dat hij niets met jou verzoek doet en dan zou je er misschien goed aan doen om het uit te maken

[Pluis]

Wat goed dat hij de huisarts heeft gebeld! Dat valt me echt honderd procent mee. Dit betekent in ieder geval dat hij open staat voor een oplossing, en dat is al een hele grote stap.
Het zal nu straks misschien niet a la minute opgelost zijn, maar nu is in ieder geval een happy eind in zicht. En dan kunnen jullie gewoon fijn van elkaar houden en ruzie maken om onbelangrijke dingen .

Ik hoop voor je dat het nu snel beter gaat , en mocht je straks als dit topic "gedateerd" raakt er nog eens over willen praten: mijn PM box staat open (stiekem ben ik eigenlijk ook wel een beetje nieuwsgierig naar hoe verhalen die mensen op L&R vertellen verdergaan)

Je vriend moet iig heel blij met je zijn, want ik denk dat veel andere meisjes allang gevlucht waren voor een wantrouwende jongen (want als je érgens onzeker van wordt, dan is het dat wel)


Oh en cenerentola: áls je dan al nuttig advies wilt geven, lees dan iig even het hele topic zodat je niet achter de feiten aanloopt. En anders: gewoon stilletjes meelezen en in een "hoe-voel-je-je" topic vertellen hoe vervelend je het wel niet vindt dat mensen lange openingsposts maken.

[Pluis]

daar ging het ook om, ik heb zelf ook in situaties gezeten dat ik er niet met vrienden over wilde/kon praten omdat ze de persoon in kwestie kennen, dan is een buitenstaander altijd relaxter.

En dat verdedigen: ik erger me nogal dood aan haar reacties in topics die ik zelf interessant vind, dus eigenlijk deed ik het meer voor mezelf (a)

[Straciatella*]

Haha, gebruikt gerust 'mijn' topic daarvoor, ik geef je alle rechten en vrijheden die ik je maar kan geven . Mag ik dan wel mee doen ?