Na lange tijd weer een poging tot schrijven gedaan. En hoewel ik niet helemaal tevreden ben over het niveau, wil ik m toch maar wel plaatsen. Want áls een DoP-fb dan een keer wat schrijft, moet ik t wel laten zien natuurlijk..
En de enige manier om weer beter te worden, is door commentaar
Ik zie het spoor en denk aan plekken
waar het heen gaat – en ik niet meer.
Iedereen gaat weg en overal naar toe,
maar ik ben sinds kort gebonden
aan mezelf en een plek waar ik niet van wijk:
thuis.
Op de plekken waar ik je vond, ben ik mezelf
steeds kwijt – of andersom:
vind ik je pas als de leegte in mijn lijf
groot genoeg is voor jou
en alles wat je kwijt wil bij mij?
Je laat geen ruimte voor de onrust die woekert
en uitwaaiert tot het einde van mijn haren.
Maar zolang ik onderweg ben, ga ik altijd weg
van iets en zal ik nergens zijn.
Dus ik blijf waar ik eigenlijk nooit ben weggegaan
en wortel wat dieper terwijl ik wacht.
Mijn haren waaieren op de kleuren van de storm:
deze herfst waai ik niet om.