Nadat de sleur van het huwelijk heeft toegeslagen,
Gaat ineens alles fout wat er maar fout kan gaan,
Een andere man, een andere vrouw, twijfels,
Alles kan uit het niets in de weg gaan staan.
Terug naar de oude liefde, terug naar het begin,
Na een tijdje apart te leven en vervreemd te zijn,
Is iedereen weer objectief, niet meer zo negatief,
Het onweer is omgeslagen in warme zonneschijn.
Met een verlegen lach, loopt ze het begin binnen,
Naar diezelfde, knappe staljongen van toen der tijd,
Vertrouwd, toch nieuw, opnieuw en onwennig,
Doelbewust van de pas nog bijna verloren strijd.
Op de plek waar het begon, keert de liefde weer terug,
Ze is bang, maar ze kan de ware liefde niet negeren,
De plotselinge zoen van haar man doorbreekt de sleur,
Ondanks de vele jaren samen, moet je blijven leren.
Zijn hand gaat door haar haar, teder langs haar gezicht,
Een voorstel om te zwemmen in het meer wordt aangenomen,
Ondanks het ontbreken van zwemspullen, gaan ze er toch heen,
Speels, verliefd, zonder zorgen, ze weten dat ze eruit komen…
__________________
~ Maybe it won’t last forever, but who says the best loves do ~ November is all I know, and all I ever wanted to know ~
|